Coñeces a Ciro e aos persas? É unha banda de rock arxentina que se fundou no 2009 e está formada por Andrés Ciro Martínez e os músicos que o acompañan. Ten moitas cancións coñecidas que os seus seguidores adoran como "Antes e despois" ou "Vas bailar". A banda gañou varios premios durante a súa carreira, incluíndo 2 premios Carlos Gardel.
Se coñeces a banda, é posible que che guste a túa música ou quizais non a coñezas e esta é unha boa oportunidade para descubrir un novo estilo musical e unha banda de rock que leva funcionando 11 anos e facendo cantar aos seus seguidores.
Frases de Ciro e os persas
Non perdas algunhas das súas frases das súas cancións a continuación para que te fagas unha idea de como é a súa música e sobre todo, para comprender cal é o seu estilo de pensar cando compón as cancións e quere transmitir mensaxes aos seus seguidores. Agardamos que vos gusten.
- Non é gratuíto nin fugaz, non é mentira ou é certo. Paraíso en Alcatraz, está prohibido o amor.
- A onde van os teus ollos que me levan as pernas?
- Desgarra, arrinca as tiras da túa roupa. E non collas o teu sorriso branco, non abonda se ten a pel.
- Subiría á butaca que había debaixo dun espello e de alí saltaría á butaca que tiña diante, que me esperaba e seguía a ti, seguíache.
- A vista está nublada, vou pola estrada, as túas mans non van vir.
- Buscas un corazón que poida baterse. Está a buscar e escoito un compás similar.
- Dáme nesta xungla un lugar que podes subir á cima da árbore máis grande, para ver un ceo lonxe das promesas ocas, a envexa, a avaricia e o falso amor.
- É hora de comezar, eh, paso a paso, camiñando. Veña o vento en contra ou a favor, paso a paso, con fe e con coraxe.
- Aínda que non atopes a túa voz, aínda que che paguen con pratos de arroz, aínda que teñas medo e caias, a dignidade non se perde, xa sabes.
- Se te vin de novo, insisto, sempre te vou amar. Insisto, aínda que o tempo diga que non, insisto, este amor nunca morrerá.
- De tanto camiñar, esquecín pensar que me esperabas.
- Buscou e mostroume desexos, trouxen realidade. Díxenlle sentado na cama: deuse conta, hoxe marchas.
- Non hai ningún destino coñecido, pero queda unha botella e hai un bo sinal.
- Dáme nesta xungla un lugar que podes subir á cima da árbore máis grande, para ver un ceo lonxe das promesas ocas, a envexa, a avaricia e o falso amor.
- Desde o horizonte, chegando á cima, ás veces non sei a onde ir. Por montañas, desertos, rúas e autoestradas, as miñas pernas seguiranche.
- Estou caendo na túa mirada coma se caia unha fervenza. Estou caendo, non o entendo, tan espido coma o vento.
- Máis alcol, para escapar deste inferno, máis alcol, sería mellor un bico.
- Se os meus ollos fosen cardos, a túa pel sería unha peneira, un tapiz. Se os meus dedos fosen dardos, o teu corpo sería unha cicatriz.
- Tanta soidade, todos conectados, nenos de pantalla, benvidos ao mercado.
- Que pracer verte de novo, dicímonos sen falar. Hoxe todo comeza de novo e será o que xa era.
- Mirar aos ollos sen pensar despois e ver a lúa libre de tebras, escuridade da alma que non nos deixa ver.
- Na vella escuridade, non busques o que xa non hai. Sempre hai un novo camiño por percorrer.
- Os nosos latidos do corazón foron rápidos, era sinxelo bicar. Foi verte e sentir o ritmo, só bailar.
- Co raio irei, pero sempre volverei a buscarte.
- Porque aquí son o pai e sempre me quedou claro, os nenos un día marchan, porque é un destino marcado.
- Raios de ansiedade caen sobre min. Cando estou contigo, só sei sentirme.
- Poden matar a voz, poden queimar a túa nación, poden ocultar o que será memoria.
- A miña alma está dividida en tiras e a miña mente está nubrada. Non podes ser un mellor consolo se non me das máis.
- Ela vén de lonxe e de xogar coa túa ilusión buscabas liberdade e agora como escapar desta prisión.
- Agora mesmo que xa non estás, todos senten a mesma sede.
- Quen queira saber, saberá que elixe ser digno ou escoria.
- Sen querer, buscaba unha muller que fose o vento, que fose o vento no meu templo.
- E aínda que non quería ou non sabía ver, o tempo diche: mira quen é quen.
- Tan ideal, sorrí. Un parque cheo de sol. Que tes que non che deixa pensar.
- É tan indiferente que xa me doe. Un león atado polos seus pés con cinta adhesiva.
- É bo ter un soño, pero é mellor ter dous. Fai un país moi grande, ti decides o outro.
- Coñezo aos nenos, falan de mulleres. Teño o que teño, teño todo o que queren. Abrazáchesme e lambeume en cada ferida e en cada ferida.
- Os homes durmen hoxe un soño de pracer e non saben onde espertarán mañá.
- Os meus ollos abertos xa non te viron, nunca te esquecerán.
- E deixou atrás versos tristes que escoito en min.
- Se fai frío, espírase, se é de noite, esperta. Déixanche á cama tan cedo e xa non te quedas durmido.
- Gústache subir, gústache baixar. E gústache ir máis alá. Que deixes atrás o que estivo apagado, o que xa non hai.
- Está tan soa, míraa. Nos seus ollos hai pracer, míraa cando te faga namorar.
- Pero non hai problema, mamá. Non importa, estar entre as pernas, o bebé, conforta.
- Vas bailar, coma se fose a última noite. Vas bailar, coma se ninguén estivese vendo. Vas bailar porque non hai outro que este momento.
- Queren o teu sabio cando te teñen máis que os teus soles. Queren o teu medo, dálles as túas sancións pola súa canción.
- Estou quente, estou distante, son o que queiras, sempre que queiras estou. Eu serei a túa boneca inchable, son o teu escravo, o teu rei, o teu xefe.
- Sigue e non te rindas, teimudamente. Segue e non te rindas, non hai solución. Segue e non te rindas, ti podes ser o rei, pero ao día seguinte un bufón sen pel.
- Ela déixame libre e non podo escapar. Está mirándome, abre sen présa.
- Serás a miña paz por unhas horas, lonxe de todo, unha geisha á sombra, música ás sombras e a nosa imaxe na pantalla azul.
Sexa o primeiro en opinar sobre