Carlos Miguel Segura Ramírez nado en 1991, máis coñecido polo seu nome artístico Charles Ans ou Charles Skinny é un rapero mexicano. Os seus discos máis destacados son "Smile", "Sin Maletas" e "Sui Generis". As súas letras son para moitos, inspiración para aprender na vida e para outros se senten identificados.
A pesar de crecer nun barrio difícil da súa cidade, nunca sufriu privacións. Quizais por iso non comezou a rapear ao lado da rúa como moita outra xente, pero comezouno ao lado bohemio-melancólico, onde busca sacar o mellor lado da vida.
Citas de Charles Ans
A continuación, deixarémosvos aquí algunhas frases de Charles Ans, das súas cancións, das súas letras, para que entendades por que a algúns lle gusta tanto. Co seu acento mexicano, sen dúbida a súa música ten un toque especial que che pode gustar. Ao ler estas frases quizais queiras buscar o seu nome en Youtube e escoitar as cancións que ten ...
- Odio os finais porque todos son iguais.
- Nunha vida próspera, unha vida máis íntima, onde máis dun intentou ser a miña vítima. Son só síntomas de intimidade e vida, a vida non é chorar senón bailar respirando. -A un ritmo lento.
- Amor polos que te queren, eu respecto aos que te respectan.
- Ímonos odiar como hoxe e coma nunca. Xa sabes, mamá, non hai resposta ás túas preguntas. O meu único desexo é que nunca me esqueces, nin por amor nin por ser fillo de puta.
- Se o tempo nos supera, xa sabemos reunirnos mañá.
- Hoxe só flúo para sentirme ben, non hai palabras bonitas, aínda non vexo o Edén, sigo. Lentamente no xogo, botando de menos o amén, vou cantar toda a vida ata que me pregunte. –Non hai palabras bonitas.
- Foron longas noites frías, só era un mártir dedicado a cortalas. Pero para perder hai que destruílo, busquei a oportunidade de regalalo. –A historia e a túa cruz.
- Alí estiven, na parada do autobús, lembrando o consello que me deu un día, de que non hai mellor valor que o amor e a actitude, e se aprendes a escoitar sempre será unha virtude. -A parada de autobús.
- ¡Si! Aquí todo está ben, meu negro, aínda que non nego a nostalxia de cada pedal. Oes, aquí todo está ben, aquí todo está ben, polo menos iso me queda. "Aquí está todo ben".
- Melloro por pracer non por ser o teu favorito.
- Lembrei aqueles bos momentos xuntos e só che encheron de insultos, hoxe o meu corazón está cheo de loito, porque che dei amor e só pisaron os froitos. -O que che queda.
- Vou sen estribos a quilómetros de casa, os problemas vanse agravando a medida que pasan as horas. Estou distraído entre colectores e golpes e síntome mellor cando a xente está bébeda. -Aínda así.
- Hoxe daría a miña vida por verte de novo, nesta vida que non para de foder. Hoxe daría a vida polo teu amor de onte, aínda que sei que o que se foi desapareceu. "Daría a miña vida hoxe".
- Hoxe lembro de todo menos de como bicarte.
- Non son dos que choran cun par de copas, como o teu irmán maior cando che conta a súa vida. Pola contra, son adicto ao sexo, a miña veciña pegoume e a túa moza e a cadela da súa amiga sábeno. -Mundo das víboras.
- Adoito ser o que eles non queren. As miñas palabras máis tenras son as que máis doen.
- Só pensei en ti e iso é o grave.
- Hoxe vin poñer sobre a mesa todo o resentimento que algunha vez tiña na miña cabeza. Cando algo termina comeza outra historia; algúns rezan, outros prefiren a cervexa –Na mesa.
- Vouche cantar unha peza que non se baila, voume perder ao ritmo da túa saia. Teño a intención de correr coma a suor ás costas e, así, acabar no xardín da túa guirnalda. –Unha peza que non se baila.
- Deixa os días brancos e moitos outros que son grises, hai bos días e os outros nos que finxes.- Non vou chorar.
- Hai todos os tolos co seu tema en cada recuncho, o sabio só escoita, o tolo sempre dá a súa opinión. E como todo na vida, esta é unha disciplina coa que me levo ben fumando detrás da cortina. –Corte # 2.
- Ti es a luz, quizais a miña salvación. Ah, unha sentenza de morte nesta constelación. De estrelas e lúas, de bebidas e ron, de galaxias ou días que o tempo quitou. –Unha peza que non se baila.
- Saín dalgún recuncho, home, dese barrio, onde se xuntan o sexo, o amor e a mesma xente, onde todo comezou como unha broma e esas noites de estilo libre pasaban as horas. "Eu só son un borracho".
- Si, a pesar do frío o tempo xuntounos. Si, por sorte para min o sol tardou en aparecer. Si, foi outro martes que marchaches para os dous, onde me esquezo disto e lembro de ser eu. "Se nunca vai amencer".
- Que pasen os anos e a vida siga o seu rumbo facéndome feliz. Comprendo que algún día teñas que marchar, pero cando morra fálalles de min. -Tarde.
- E xa sabes ... A min nunca me importou o que dixo, traguei varias palabras sen saber o que doían. Aceptei queixas pero non porque me cuspisen e, se máis tarde escoitaba as súas cousas, fun petar á madeira. -Chegou o momento.
- A noite é boa, o problema é convencerte, acabaremos lonxe de aquí se teño sorte. Non teño nin idea de se te vou ver de novo, pero por agora alégrome de coñecerte. -Moi lonxe de aquí.
- Podes pechar a pechadura dos beizos e das pernas e, aínda que me fas un chisco, me custa entendelo, os versos desta preguiceira só poden ser a túa ofrenda ou, a medida que pasa o tempo, a peor das túas frases. –Os meus ollos non querían ver.
- Comezaches a ser todo despois de ser ninguén.
- E din que o tempo cura feridas, pero hai cicatrices que non se esquecen.
- Esta noite vou cantar o camiño cara arriba, vou perder o alento cando soen eses cornos. Vou desafogar as miñas penas divertíndome neste escenario, escoitar o meu nome sempre me fascina. -Esta noite.
Sexa o primeiro en opinar sobre