Non todo o mundo coñece a León Larregui. É cantautor da banda de rock alternativo Zoé. As súas cancións adoitan ter un bo crecemento por parte dos seus fans e pouco a pouco foron aumentando en seguidores porque o seu estilo acaba gustando á xente. As súas letras son normalmente sobre o amor, deixando claro que o amor é un sentimento superior a calquera outra cousa na vida.
As súas cancións son ideais para compartir e expresar as tensións amorosas que pode sentir nun determinado momento da súa vida. Lanzou o seu proxecto en solitario en 2012 cun estilo único e diferente para que a xente o recoñecese pero ao mesmo tempo o valorase.
Citas de León Larregui
Non te perdas estas frases de León Larregui que che darán ganas de escoitar a súa música ou, polo menos, che permitirán comprender o que lle sae da cabeza cando compón e canta as cancións. Toma nota porque quizais te sintas identificado con algúns deles.
- Non hai nada máis fermoso no mundo que ese primeiro bico. Máis suave, máis puro, máis tenro que o brillo do momento
- Bótote moito de menos que afogo en augas carmín.
- E así foi como me esquecín de min, intentando facerche feliz. E no intento perdín.
- Alégrome de terte preto, moi preto de min. Que me dis tolo, que me deas bicos e que te rías de min.
- E cando me sinto mal, cando perdo o camiño, fasme pisar o chan da realidade, sentado cara a cara e volver a atoparte.
- Dígoche a verdade, gústame estar contigo. Dígoche a verdade, xa non te quero ferir. E dime a onde vas, que quero ir contigo. Dime a verdade pero quero acompañarte.
- Hoxe entregámonos todo o que se nos dá, hoxe entregámonos todo iso e moito máis.
- Non se deixe enganar, todo é o mesmo organismo, que comparte a mesma conciencia e ilusión.
- E gústanme coma ti, rebeldes e teimudos ... Con ese glamour celestial.
- Sinto o teu brillo como unha bendición, rastro místico, intoxicación.
- Se me viches calar é porque non atopo as palabras. Beleza da natureza, e sinto que o meu corazón estivo a piques de estoupar. (...) Dígoche que é mentira, non hai amores imposibles.
- Estremeceuse, o portal abriuse. Non hai encarnación, por non mencionar. O sal e o mel, vou afundilo. Creo que é hora de pasar a outro momento.
- Un habitante estuda as neuronas. Imita as realidades e atopa a inconsciencia e decátase de que aquí non hai ninguén. Nunca atopou nada, só proxeccións.
- E estiven intentando dicirche un tempo que xa non podo vivir sen ti. Hai anos que tento dicirche que te quero.
- Os visitantes do amor chegan vestidos de promesas.
- Pensa en min cando amas de novo. A dor é inevitable, pero o sufrimento é opcional. Pensa en min cando amas de novo. E cando tes a sensación de estar morrendo porque non te aman igual ca ti.
- Triste, sería a verdade. Fuches sen despedirte. Triste, cero non ser. Vostede dixo, antes de marchar.
- Podo dicirche que es o máis bonito que vin en toda a miña vida.
- Arrepíos na pel, hai violencia en todas partes. Hai un aire escuro de malicia e dor.
- Entramos na noite, cando deixamos coller, no medio dos pensamentos. Fixémonos presentes, despedímonos das formas e, ao final, completos e presentouse o silencio.
- Foi unha tarde inesperada en Nova York. Despois de moito tempo, atopei o meu amor. E a distancia non importaba e floreceu e na miña alma sempre souben que eras ti.
- Os visitantes do amor, tallan a historia da súa vida. E cada visita trae o seu adeus, algún que outro ensino que queda.
- Que fácil se disolve todo, que rico se sente estar só. Aínda que te teño moi presente, mirando para a aurora boreal.
- Que difícil me é perdoar, aínda sabendo que é o único xeito, de estar libre de novo destes sentimentos, desta seca rabia, que me doe.
- Un milagre no ceo frío, cauteriza as túas bágoas, tranquilidade vestida de branco e un par de planetas aliñados.
- Canto máis tes que aguantar? Isto ten que explotar! Chega a tormenta, forte e lenta.
- Démonos todo o que se nos deu. Démonos todo iso e moito máis. Para posteriormente recoñecernos de novo.
- Brillas, e brillas moi bonito ... e nós brillamos tan xuntos entre pestanas.
- Vives nunha sopa de palabras, facendo caras estúpidas. Falar con xente virtual irrita ás persoas reais.
- Estrela fugaz e algunha muller fatal. O tempo suspéndese cando me miras e sinto o brillo, síntome vivo. Rastro místico e paixón tóxica.
- Non estamos separados uns dos outros, non, non o somos, somos versións diferentes do mesmo ser e algoritmo.
- Xa sabes ao que me refiro, xa non me mires así. E se me ves, podo dicirche que es o máis bonito que vin en toda a miña vida.
- Rabuñamos as nubes con linguas cheas de morriña. Comemos lóstregos, diáfanos bebemos tronos.
- Non atopo ningún sentido, amor, que me afastes de ti. Sei que me botas de menos e que necesitas o meu calor, necesitas o meu calor.
- E roubaches o meu corazón, secuestraches a miña razón. Nesa caixa de música máxica, e fasme rodar.
- Non vou deixar que te minta de novo. Non che vou deixar textualizar a miña alma.
- E tes razón, que finxo perfecto e que non o son, comporteime coma un gilipollas.
- Alégrome de terte preto, moi preto de min. Que me dis tolo, que me das bicos e que te rías de min.
- Abre a porta, o amor non se garda. Un berro de luz, marchando no ceo do amencer. Xa sabes do que falo é do lume da alma meu amor.
- E aí é cando me miras dende alí, e sorríndome, devólveme a ti. E xa sabes a miña capacidade para voar ben, vinche vagar entre mundos.
- E gústanme coma ti, valentes e teimudos. Con ese glamour celestial, con nubes nos pés, misteriosas coma o mar.
Sexa o primeiro en opinar sobre