Se coñeces La 25 saberás que é un grupo de rock arxentino que ten un estilo musical inspirado no máis grande de todos os tempos e que se che gusta este grupo probablemente tamén che guste La 25: The Rolling Stones. Tocan un xénero de música coñecido como subxénero coñecido como "rock rolinga" ou "rock stone".
O nome do grupo naceu cando un grupo de rapaces fans da banda The Rolling Stones mercou unha camiseta que Mick Jagger levaba nun concerto ... esta camiseta tiña o número 25 estampado. aforra moitos cartos para mercar esta reliquia, polo que o número cobrou moito significado para eles. Comezaron chamándose "os pibes da 25". Cando lanzaron o seu primeiro disco en 2001, chamáronlles: O 25 do Rock and Roll.
Hoxe en día son coñecidos como La 25 e é unha das bandas máis destacadas deste xénero musical, especialmente en Arxentina. Teñen moitos fans e cancións con letras moi fermosas e emocionantes ... e máis de dúas décadas coa súa música. A continuación, imos compartir con vós unha recompilación das mellores frases de La 25, para que vexades o poder das letras das súas cancións, E é normal que a todos os seus seguidores lle guste tanto.
25 frases de La 25 sobre amor e moito máis
- Cruz de sal diante do meu Deus, pedindo que non continúe, fíxoo sen razón. Dame un mundo para dous, para afastarte de ti, será para curarme.
- Cando vivas este inferno, pensarás en volver, ese día que a vida che dicía: rodar ou morrer. Por que me trouxeches aquí? Nun mundo de excesos, fronteiras e oracións, non podemos encaixar dous.
- Aquí estou, isto estou, díxolle sen ningún medo, estas rúas son miñas, todas andaban co corazón ...
- Eu só vou, só hoxe sento, colgado do estribo que vou sempre, cortando rúas sen saber quen cruzará e déixame onde quero ir.
- Ese río, sei que chegará, cara a un val onde descansar, almas perdidas de tanto galope, cara á liberdade.
- Seguirei un ceo azul e o refresco das súas montañas e revivirei a miña primeira xira, na verdade da miña guitarra. Un río abaixo, bendiga as terras traballadoras e resista, rock and roll, como unha forma de legado.
- Matador de todos estes anos, non sei moi ben como acabarei. Este día, que non será outro día, e non terás o ceo nas túas mans.
- Con 24 horas hoxe vivo un día, con 25 vivirei toda a vida. Cando cae a noite, o demo da esquina agarda que veñan buscarnos.
- Lévame a unha resposta mansa, traerei flores do meu barrio e, sen sabelo, a vida pasou e se perde chegar á saída. Veña, xoga a un vello amigo de rock e alivia esta dor.
- A miña avoa, en chanclas, baila á morte, pechando ben os ollos, mellor o sentirás. Música rock and roll.
- É un rapaz común, como antes había en calquera barrio, é a boa rapaza que vagaba soa, naquela vella estación.
- E pensando nos consellos que caiamos, deixámonos levar pola rocha nas veas e escondidos na noite e abraiados para escoitar, esa voz que me dirá que non podes ser mellor.
- A noite deixou un saco de sal na boca, agora é medianoite e xa non hai nada que beber. O teu sangue está tan frío e non te levantarás, enchufa o transitor da vella válvula. -Iso é o rock and roll.
- Varias emocións que estou a sentir hoxe, moitas ilusións que nunca serán. Sei que esta pobreza te arrastrou ata aquí, motívame verche chegar así, dependendo desta dura realidade. Só unha balada hoxe almorzas, todas as riquezas van.
- Varias emocións que estou a sentir hoxe, moitas ilusións que nunca serán. Sei que esta pobreza te arrastrou ata aquí, motívame verche chegar así, dependendo desta dura realidade. Só unha balada hoxe almorzas, todas as riquezas van.
- Esta vez xa era tarde, así que non vou, o meu diñeiro gastámolo ben cos amigos, os dentes nesta roda atoparédesme, é só un rock & roll e non o vou deixar. -Vicios e Rock & Roll.
- Nunca estiven ben, no lugar axeitado, hai moito tempo que non saía o sol, as luces da cidade debilitábanme e o pallaso de min abandonoume e creou esta adicción. Por sinalar o sol, por vivir ás présas, pasei a primavera de 86.
- Quedei namorado deste xogo da miña vida, do sabor a sal e das túas pestanas caídas. Xa estou no camiño sen dirección e desde o centro o fusible aceso.
- Esperto no meu covil, non podo ver o sol. As túas pernas son dúas fragas, a súa calor mátame. Quero que me avises, cando estou a piques de cantar, as paredes fanse máis pequenas, non podo escapar.
- E sinto que a pesar de todo sinto ter coñecido só da man de Deus, as túas pedras rodarán na miña memoria, levántame, desa historia quero máis a señorita Amanda Jones.
- Son unha boneca feita de cera, cando entras nas miñas veas, derrétome coma o mel ao amencer.
- Agardo que agora me queiras contar, que me digas que unha vez, sempre te agardo onde te deixei, só quédate esta noite, só quédate.
- Agora todo está azul, as noites non frían e o tempo non pasa. A xente é boa, as casas son iguais, saúdo a un tipo que nunca vin e volverei a ver. Pero é raro que saibas ese barrio vello.
- Esa muller que non sabes o ben que che fará sentir cando logres estar con ela, será unha vez que non dea, entendes, e logo te deixa.
- Esta vez xa era tarde, así que non me vou ir, o meu diñeiro gastámolo ben cos amigos, os dentes nesta roda me vas atopar, só é un rock & roll e non o vou deixar.
