50 frases do Quixote

Miguel de Cervantes Saavedra escribiu El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha, unha novela que todos coñecemos... ou polo menos deberíamos, porque trata da cultura da nosa terra. A primeira publicación tivo lugar en 1605 e a día de hoxe aínda se considera a obra máis destacada da literatura universal.

Ten un ton burlesco na tradición cabaleiresca. Se non liches o traballo, imos mostrarche algúns as frases máis importantes e memorables do Quixote. Deste xeito farase unha idea de como é a obra e, sobre todo, se che interesa lela.

Frases do Quixote da Mancha

Artigo relacionado:

Os 68 libros máis recomendados para ler

Ningunha das frases que che imos mostrar a continuación ten desperdicio. Ademais, todos e cada un deles teñen unha determinada traxectoria que merece a pena reflexionar. Porque a pesar dos centos de anos que leva a obra, hai algo en cada unha das súas palabras e o seu significado que nos toca o corazón aínda hoxe. Non perdas detalle.

• O que le moito e anda moito, ve moito e sabe moito.
• Cada un é o artífice da súa fortuna.
• Bendita idade, e bendito século é aquel onde sairán á luz os meus famosos feitos, dignos de ser tallados en bronce, esculpidos en mármore e pintados en táboas para a memoria no futuro.
• Esta que chaman Fortuna é unha muller borracha e caprichosa, e sobre todo, cega, e así non ve o que fai, nin sabe a quen está a derrubar.
• Oh, memoria, inimigo mortal do meu descanso!

• A virtude é máis perseguida polos malos que amada polos bos.
• A ingratitude é filla do orgullo.
• ¡Oh princesa Dulcinea, señora deste corazón cativo!
•  Celos, coitelo esperanzas máis firmes!
•  ¡Oh envexa, raíz de males infinitos e podremia das virtudes!
• Non sabes que a imprudencia non é valentía?
• O ano que abunda en poesía, adoita estar cheo de fame.
• Non vaiades, covardes; xente cativa, fai caso; que non é culpa miña, senón do meu cabalo, que estou deitado aquí.
•  Nun lugar da Mancha, do que non quero lembrar o nome, non hai moito vivía un hidalgo dos de lanza nun estaleiro, un vello escudo, un chico fraco e un galgo correndo.
•  Os matrimonios de familiares teñen mil inconvenientes.
• O sangue hérdase e adquírese a virtude; e só a virtude vale o que non vale o sangue.
•  Mesmo entre os demos hai uns peores que outros, e entre moitos homes malos adoita haber un bo.
• Dado un nome, e ao seu gusto, ao seu cabalo, quixo darllo a si mesmo, e neste pensamento durou outros oito días, e por fin chegou a chamarse Don Quixote.
•  O que ben vive ben predica.
• A razón da desrazón que se fai á miña razón, de tal xeito a miña razón se debilita, que con razón me queixo da túa beleza.
• E así, de pouco sono e de moita lectura, secoulle o cerebro.
• O amor e o desexo son dúas cousas diferentes; que non se desexa todo o que se ama, nin se ama todo o que se desexa.
• Coma pouco e come menos, porque a saúde de todo o corpo se forxa na oficina do estómago.
•  Amizades certas ninguén as pode perturbar.
• As penas non foron feitas para as bestas, senón para os homes; pero se os homes as senten demasiado, convértense en bestas.

• Bebo cando me apetece, e cando non me apetece e cando mo dan, para non parecer esixente nin mimada.
•  Quen se humilla, Deus exáltao.
• Benaventurado aquel a quen o ceo deu un anaco de pan, sen que quede a obriga de agradecer a ninguén que non sexa o propio ceo!
•  Facer o ben nunca lle falta premio.
• Chegoulle (Sancho) en vontade e ganas de facer o que ninguén podía facer por el.
• A pluma é a linguaxe da alma; Calquera que sexan os conceptos que nel se xerasen, tales serán os seus escritos.
• Onde interveñen os favors e os agasallos, os cantís vanse nivelando e as dificultades desfaranse.
• Quen se retira non foxe.
• O amor xunta os cetros cos bandidos; grandeza con humildade; fai posible o imposible; iguala diferentes estados e faise poderoso como a morte.
• Confía no tempo, que adoita dar solucións doces a moitas amargas dificultades.
• Se dobras a vara da xustiza, non co peso do don, senón co peso da misericordia.
• Pola liberdade, así como pola honra, pódese e hai que arriscar a vida.
• A gratitude, que consiste só no desexo, é cousa morta, así como a fe sen obras está morta.
• E o mundo verá que a razón ten máis forza contigo que o apetito.
• Saiba, Sancho, que un home non é máis que outro se non fai máis que outro.
• Cando non estamos nun, estamos no outro.
• Mira, Gracia -respondeu Sancho-, os que alí aparecen non son xigantes, senón muíños de vento, e o que parecen armas neles son as aspas que, xiradas polo vento, fan mover a moa.
• Son don Quixote, e a miña profesión é a cabalería errante. Son as miñas leis, para desfacer os males, prodigar o ben e evitar o mal. Fuxio da vida dotada, da ambición e da hipocrisía, e busco para a miña propia gloria o camiño máis estreito e difícil. É iso, parvo e tonto?
• Porque non tes experiencia nas cousas do mundo, todas as cousas que son algo difíciles parécenche imposibles.

• O amor e o cariño cegan facilmente os ollos do entendemento.
• O eloxio propio degrada.
•  O pobre é incapaz de mostrar a virtude da liberalidade con ninguén, aínda que a posúe no máis alto grao.
•  Retraer non é fuxir, nin esperar a cordura, cando o perigo supera a esperanza.
• O maior dano á vida humana consiste na lingua.
• Nos inicios do amor, as decepcións rápidas adoitan ser remedios cualificados.
  Que opinas das frases recollidas da obra do Quixote? Cal de todas che gustou máis?