Miguel de Cervantes Saavedra escribiu El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha, unha novela que todos coñecemos... ou polo menos deberíamos, porque trata da cultura da nosa terra. A primeira publicación tivo lugar en 1605 e a día de hoxe aínda se considera a obra máis destacada da literatura universal.
Ten un ton burlesco na tradición cabaleiresca. Se non liches o traballo, imos mostrarche algúns as frases máis importantes e memorables do Quixote. Deste xeito farase unha idea de como é a obra e, sobre todo, se che interesa lela.
Frases do Quixote da Mancha
Artigo relacionado:
Os 68 libros máis recomendados para ler
Ningunha das frases que che imos mostrar a continuación ten desperdicio. Ademais, todos e cada un deles teñen unha determinada traxectoria que merece a pena reflexionar. Porque a pesar dos centos de anos que leva a obra, hai algo en cada unha das súas palabras e o seu significado que nos toca o corazón aínda hoxe. Non perdas detalle.
- O que le moito e anda moito, ve moito e sabe moito.
- Cada un é o artífice da súa fortuna.
- Bendita idade, e bendito século é aquel onde sairán á luz os meus famosos feitos, dignos de ser tallados en bronce, esculpidos en mármore e pintados en táboas para a memoria no futuro.
- Esta que chaman Fortuna é unha muller borracha e caprichosa, e sobre todo, cega, e así non ve o que fai, nin sabe a quen está a derrubar.
- Oh, memoria, inimigo mortal do meu descanso!
- A virtude é máis perseguida polos malos que amada polos bos.
- A ingratitude é filla do orgullo.
- ¡Oh princesa Dulcinea, señora deste corazón cativo!
- Celos, coitelo esperanzas máis firmes!
- ¡Oh envexa, raíz de males infinitos e podremia das virtudes!
- Non sabes que a imprudencia non é valentía?
- O ano que abunda en poesía, adoita estar cheo de fame.
- Non vaiades, covardes; xente cativa, fai caso; que non é culpa miña, senón do meu cabalo, que estou deitado aquí.
- Nun lugar da Mancha, do que non quero lembrar o nome, non hai moito vivía un hidalgo dos de lanza nun estaleiro, un vello escudo, un chico fraco e un galgo correndo.
- Os matrimonios de familiares teñen mil inconvenientes.
- O sangue hérdase e adquírese a virtude; e só a virtude vale o que non vale o sangue.
- Mesmo entre os demos hai uns peores que outros, e entre moitos homes malos adoita haber un bo.
- Dado un nome, e ao seu gusto, ao seu cabalo, quixo darllo a si mesmo, e neste pensamento durou outros oito días, e por fin chegou a chamarse Don Quixote.
- O que ben vive ben predica.
- A razón da desrazón que se fai á miña razón, de tal xeito a miña razón se debilita, que con razón me queixo da túa beleza.
- E así, de pouco sono e de moita lectura, secoulle o cerebro.
- O amor e o desexo son dúas cousas diferentes; que non se desexa todo o que se ama, nin se ama todo o que se desexa.
- Coma pouco e come menos, porque a saúde de todo o corpo se forxa na oficina do estómago.
- Amizades certas ninguén as pode perturbar.
- As penas non foron feitas para as bestas, senón para os homes; pero se os homes as senten demasiado, convértense en bestas.
- Bebo cando me apetece, e cando non me apetece e cando mo dan, para non parecer esixente nin mimada.
- Quen se humilla, Deus exáltao.
- Benaventurado aquel a quen o ceo deu un anaco de pan, sen que quede a obriga de agradecer a ninguén que non sexa o propio ceo!
- Facer o ben nunca lle falta premio.
- Chegoulle (Sancho) en vontade e ganas de facer o que ninguén podía facer por el.
- A pluma é a linguaxe da alma; Calquera que sexan os conceptos que nel se xerasen, tales serán os seus escritos.
- Onde interveñen os favors e os agasallos, os cantís vanse nivelando e as dificultades desfaranse.
- Quen se retira non foxe.
- O amor xunta os cetros cos bandidos; grandeza con humildade; fai posible o imposible; iguala diferentes estados e faise poderoso como a morte.
- Confía no tempo, que adoita dar solucións doces a moitas amargas dificultades.
- Se dobras a vara da xustiza, non co peso do don, senón co peso da misericordia.
- Pola liberdade, así como pola honra, pódese e hai que arriscar a vida.
- A gratitude, que consiste só no desexo, é cousa morta, así como a fe sen obras está morta.
- E o mundo verá que a razón ten máis forza contigo que o apetito.
- Saiba, Sancho, que un home non é máis que outro se non fai máis que outro.
- Cando non estamos nun, estamos no outro.
- Mira, Gracia -respondeu Sancho-, os que alí aparecen non son xigantes, senón muíños de vento, e o que parecen armas neles son as aspas que, xiradas polo vento, fan mover a moa.
- Son don Quixote, e a miña profesión é a cabalería errante. Son as miñas leis, para desfacer os males, prodigar o ben e evitar o mal. Fuxio da vida dotada, da ambición e da hipocrisía, e busco para a miña propia gloria o camiño máis estreito e difícil. É iso, parvo e tonto?
- Porque non tes experiencia nas cousas do mundo, todas as cousas que son algo difíciles parécenche imposibles.
- O amor e o cariño cegan facilmente os ollos do entendemento.
- O eloxio propio degrada.
- O pobre é incapaz de mostrar a virtude da liberalidade con ninguén, aínda que a posúe no máis alto grao.
- Retraer non é fuxir, nin esperar a cordura, cando o perigo supera a esperanza.
- O maior dano á vida humana consiste na lingua.
- Nos inicios do amor, as decepcións rápidas adoitan ser remedios cualificados.
Que opinas das frases recollidas da obra do Quixote? Cal de todas che gustou máis?