Compilatie van erkende dadaïstische gedichten

Dadaïstische gedichten zijn artistieke uitingen van literatuur, gegeven in een beweging genaamd "Dadaïsme" die ontstond aan het begin van de XNUMXe eeuw, dankzij Hugo Ball, een van zijn voorlopers, samen met Tristan Tzara.

Deze gedichten worden gekenmerkt door de pijlers die de beweging beheersen, dat wil zeggen, die elementen die haar karakteriseren vanuit de uitingen van anderen; daaronder vinden we onder meer het positivisme, de 'spot' van de kunstenaars van de bourgeoisie. Aan de andere kant hebben kunstenaars ook de neiging om afbeeldingen te gebruiken die, hoewel het lijkt alsof ze niet logisch zijn, in werkelijkheid als geheel het doel vervullen om uit te drukken wat de dichter wil overbrengen.

De beste gedichten van het dadaïsme

Er zijn veel dichters van het dadaïsme, zoals Hugo Ball, Tristan Tzara, André Breton, Jean Arp, Francis Picabia, Louis Aragon, Kurt Schwitters, Philippe Soupault, onder andere. Degenen die in die tijd prachtige gedichten hebben geschreven, worden berucht en zelfs vandaag de dag zijn ze nog steeds populair bij liefhebbers van de beweging; naast het object van studie van artistieke uitingen uit de oudheid.

1. "De zon" door Hugo Ball

Een kinderwagen beweegt tussen mijn oogleden.
Tussen mijn oogleden zit een man met een poedel.
Een groep bomen verandert in een bundel slangen en sist door de lucht.
Een steen houdt een gesprek. Bomen in groen vuur. Drijvende eilanden.
Schudden en rinkelen van schelpen en vissenkoppen als op de bodem van de zee.

Mijn benen strekken zich uit tot aan de horizon. Kraakt een vlotter
Ver weg. Mijn laarzen torenen als torens boven de horizon uit
Van een zinkende stad. Ik ben de gigantische Goliath. Ik verteren geitenkaas.
Ik ben een mammoetkalf. Groene gras-egels ruiken me.
Het gras spreidt sabels en bruggen en groene regenbogen over mijn buik.

Mijn oren zijn gigantische roze schelpen, wijd open. Mijn lichaam zwelt op
Met de geluiden die van binnen opgesloten zaten.
Ik hoor het geblaat
Van de immense Pan luister ik naar de rode muziek van de zon. Hij blijft op
Aan je linker kant. Vermilion hun tranen vallen in de richting van de nacht van de wereld.
Als het afdaalt, verplettert het de stad en de kerktorens
En alle tuinen vol krokussen en hyacinten, en er zal zo'n geluid zijn
tot de onzin die de trompetten van kinderen blazen.

Maar er hangt een paarse storm in de lucht, een gele dooier
en flesgroen. Zwaaiend, die een oranje vuist in lange draden grijpt,
en een gezang van vogelhalzen die door de takken dartelen.
Een zeer tedere steiger van kindervlaggen.

Morgen wordt de zon in een voertuig met enorme wielen geladen
En naar de Caspari-kunstgalerie gereden. Een zwarte stierenkop
Met een uitpuilende nek, een platte neus en een brede gang, zal hij er vijftig dragen
Sprankelende witte ezels die de kar in de constructie van de piramides trekken.
Veel landen met bloedkleuren zullen zich verdringen.
Nanny's en natte verpleegsters,
Ziek in liften, een kraan op palen, twee San Vito-dansers.
Een man met een zijden vlinderdas en een rode geurbeschermer.

Ik kan mezelf niet inhouden: ik ben vol gelukzaligheid. Raamkozijn
Ze barsten. Hang een babysitter van een raam tot aan de navel.
Ik kan er niets aan doen: koepels barsten van het lekken van organen. ik wil
creëer een nieuwe zon. Ik wil de twee met elkaar laten botsen
welke cimbalen en de hand van mijn dame bereiken. We zullen vervagen
In een paars stapelbed op de daken van onze enige gele stad
zoals schermen van tissuepapier in de sneeuwstorm.

2. "Wild Water" door Tristan Tzara

de hongerige tanden van het oog
roetige zijde
open voor de regen
het hele jaar door
naakt water
verduistert het zweet van het voorhoofd van de nacht
het oog is omsloten door een driehoek
de driehoek ondersteunt een andere driehoek

oog met verminderde snelheid
kauwt fragmenten van slaap
kauw op zonnetanden met slaap beladen

het ordelijke geluid aan de rand van de gloed
is een engel
dat dient als een slot voor de veiligheid van het nummer
een pijp die in het rookcompartiment wordt gerookt
in zijn vlees wordt het geschreeuw door de zenuwen gefilterd
die de regen en zijn tekeningen leiden
vrouwen dragen het als een ketting
en wekt de vreugde van astronomen

Iedereen neemt het voor een reeks zeeplooien
fluwelig van de hitte en slapeloosheid die het kleurt

zijn oog gaat alleen open voor het mijne
er is niemand behalve ik die bang is als hij ernaar kijkt
en laat me in een staat van respectvol lijden achter
daar waren de spieren van zijn buik en zijn onbuigzame benen
worden gevonden in een dierlijke trek van zoute adem
Ik duw bescheiden de wolkenformaties en hun doel weg
onontgonnen vlees dat de meest subtiele wateren zal verbranden en verzachten.

3. “Op weg naar de nacht” door Philippe Soupault

Het is laat
in de schaduw en in de wind
een kreet stijgt op met de nacht
Ik wacht op niemand
aan niemand
zelfs niet in een herinnering
Het uur is allang voorbij
maar die kreet die de wind draagt
en voorwaarts duwen
komt van een plek die voorbij is
boven de droom
Ik wacht op niemand
maar hier is de nacht
bekroond door vuur
uit de ogen van alle doden
stil
En alles wat moest verdwijnen
alles verloren
je moet het opnieuw vinden
boven de droom
richting de nacht.

4. "Straw Silhouette" door André Breton

Geef me wat juwelen om te verdrinken
Twee nesten
Een paardenstaart en een mannequinhoofd
Vergeef me later
Ik heb geen tijd om te ademen
Ik ben een spreuk
Zonneconstructie heeft me hier vastgehouden
Nu moet ik me gewoon laten vermoorden
Bestel de tafel
Snel begint de gebalde vuist boven mijn hoofd te klinken
Een glas waar een geel oog op een kier staat
Het gevoel gaat ook open
Maar de prinsessen klampen zich vast aan de zuivere lucht
Ik heb trots nodig
En wat smakeloze druppels
Om de pot met beschimmelde bloemen op te warmen
Onderaan de trap
Goddelijke gedachte in het sterrenvierkant van de blauwe lucht
De uitdrukking van de zwemmers is de dood van de wolf
Neem mij voor een vriend
De vriend van branden en fretten
Kijkt diep naar je
Maak uw zorgen glad
Mijn rozenhouten peddel laat je haar zingen
Een voelbaar geluid bedient het strand
Zwart van de woede van de inktvissen
En rood voor het bord

5. “Van vlees en bloed” door Jean Arp

Een slinger van vlees en bloed
speel het alfabet.
Wolken ademen in lades.
Een ladder gaat een ladder op
met de hand vastgehouden en op de rug gedragen
naar de laddervrouw.

De ruimte is op aankondiging.
Hij slaapt niet meer als melk.
Zwaait op de tong
van een vrome herinnering.
De ruimte is goed gewassen.
De naaktheid van een kruis
de beschrijving van een traan
de beschrijving van een druppel bloed
in een grot van vlees en bloed.

In het lawaaierige vliegtuig van onze eeuw
een verloren snaar
hij begint het ons te vertellen
dat diende om je te laten dansen
piramides van vlees en bloed
op zijn hoekpunten
zoals tollen.

Geef me je bergen,
je hebt er meer dan duizend.
Ik zal het je teruggeven
wind en wind china.
Ik zal je verminkte bomen geven
met de handen op de tenen.

Ik zal je een kroon van vlees en bloed geven
en een grote hoed vol honing.
Ik zal je ook geven
een van mijn tuinmannen
dat mij dag en nacht water geeft.

6. "Mystical Carlitos" door Louis Aragon

De lift ging altijd naar beneden totdat ik mijn adem verloor
en de ladder ging altijd omhoog
Deze dame begrijpt niet wat er wordt gezegd
het is nep
Ik droomde er al van om met hem over liefde te praten
Oh de receptionist
zo komisch met zijn snor en zijn wenkbrauwen
kunstmatig
Huilde toen ik ze trok
Dat is vreemd
Wat zie ik, die nobele buitenlander
Heer, ik ben geen lichte vrouw
Uh het lelijke
Gelukkig wij
we hebben koffers van varkensleer
onfeilbaar
Is
Twintig dollar
En het bevat duizend
Altijd hetzelfde systeem
Evenmin meten
noch logica
slecht onderwerp

7. «Funebruliculair lied» - Wieland Herfelde

  1. Ik wilde hoeveel ik wilde

Daar zit mijn tante

Sinds Ephraim het spaarvarken heeft ingeslikt

Hij dwaalt - ayayay -

Daar buiten en betaal geen belastingen.

Wirt doordrenkt van zweet masseert haar kont

Met applicatie!

Veilige vita rati rota sqa momofantieja,

Wat huil je, oude tante?

Oelisante is dood! Oelisante is dood!

Hemelen begroeten mijn kruisiging, avondmaal, extreme ellende!

Hij was me nog vijftien en vijftig euro schuldig

8. "Tegen het glas slaat de regen" door Emmy Hennings

Een bloem gloeit rood.
Koude lucht blaast tegen me aan.
Ben ik wakker of dood?

Een wereld is ver, ver weg
Een klok slaat langzaam vier uur.
En ik weet niet hoelang
Ik val in je armen

We hopen dat deze Dada gedichten zijn naar uw zin geweest, aangezien we enkele van de beste hebben samengesteld voor onze lezers en nieuwe bezoekers. Als je je mening of een gedicht van deze beweging wilt achterlaten dat we niet hebben geplaatst, dan staat het je vrij om dat te doen door middel van een opmerking.


Een opmerking, laat de jouwe achter

Laat je reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

  1. Verantwoordelijk voor de gegevens: Miguel Ángel Gatón
  2. Doel van de gegevens: Controle SPAM, commentaarbeheer.
  3. Legitimatie: uw toestemming
  4. Mededeling van de gegevens: De gegevens worden niet aan derden meegedeeld, behalve op grond van wettelijke verplichting.
  5. Gegevensopslag: database gehost door Occentus Networks (EU)
  6. Rechten: u kunt uw gegevens op elk moment beperken, herstellen en verwijderen.

  1.   Paul Rivero zei

    Hallo hallo