Ik beveel u deze conferentie aan, ingekaderd in een cyclus van papers met de titel "Omgaan met kinderen". Je zult zeker meer dan één lach krijgen. Het is meer dan een lezing, het ziet eruit als een monoloog van de Comedy Club.
Carles Capdevila is hoogleraar communicatie aan de Universiteit van Barcelona en vader van vier kinderen: een 19-jarige dochter, een 18-jarige zoon, een 13-jarige en een 6-jarige. Hij vertelt ons op humoristische wijze de verschillen tussen zijn twee oudere kinderen en de andere twee jongere kinderen.
Hij vertelt ons over de verschillen tussen de twee oudere kinderen en de andere twee jongere kinderen. Als hij bijvoorbeeld thuiskomt, zijn er twee die hem een knuffel geven en de andere twee niet:
Enkele parels die Carles ons achterlaat:
1) «Als ik thuis een grapje maak, lachen twee en zeggen twee dat ik niet grappig ben; Ik begrijp het niet want een paar jaar geleden lachten ze ook ».
2) "Als mijn 6-jarige zoon me knuffelt en het is het mooiste dat je kan overkomen, zeg ik tegen hem: 'Knuffel me niet zo vaak, want ik weet hoe je zal zijn, ik ben naar de toekomst gereisd. . ".
3) 'Als je zesjarige zoon je omhelst, lijkt het idee dat je op een dag van hem gescheiden zult worden eigenlijk ondraaglijk. Als hij 18 wordt, lijkt het idee dat je op een dag van hem gaat scheiden interessant ... zelfs urgent ».
4) “Bij het eerste kind hebben we de fopspeen gesteriliseerd wanneer het ons leek alsof hij de grond had geraakt. Bij de tweede, als we zagen dat de fopspeen op een vuile plek was gevallen, haalden we hem door de kraan. Met de derde hadden we al besloten dat als de fopspeen op een heel erg vuile plek was gevallen en er waren 3 getuigen, we hem tenminste over het shirt zouden vegen. Het vierde kind heeft de fopspeen nooit laten vallen ».