"Zoals alle deugden is echt altruïsme zeldzaam."
Altruïsme kan worden beschouwd als een verdediging van het ego, een vorm van sublimatie waarbij de persoon met angst omgaat door anderen te helpen. Door de aandacht te vestigen op de behoeften van de ander, degraderen mensen met altruïstische roepingen zoals geneeskunde of onderwijs hun eigen behoeften naar de achtergrond, waardoor ze vermijden ze onder ogen te zien of zelfs te erkennen. Op deze manier hebben mensen die voor ouderen of gehandicapten zorgen, de neiging hoge angst en stress te voelen wanneer hun rol als verzorger verdwijnt.
Dit altruïsme, opgevat als een verdediging van het ego, moet worden onderscheiden van 'echt altruïsme'. De eerste is vooral een manier om ongemakkelijke emoties te verbergen; de tweede is daarentegen een middel voor een extern doel, zoals het verlichten van honger of armoede.
Altruïstische handelingen kunnen geïnteresseerd raken:
1) Omdat ze angst verminderen,
2) omdat ze aangename gevoelens van trots en voldoening geven,
3) omdat ze een verwachting van eer of wederkerigheid bieden of
4) omdat ze het geloof verschaffen om ons een plaats in de hemel te verzekeren.
5) Als het niet om een van de bovenstaande redenen is, is het misschien omdat ze op zijn minst onaangename gevoelens van schuld of schaamte verlichten omdat ze niet hebben gehandeld.
Hoewel altruïstische handelingen meestal worden geleid door mededogen, hoeft dat niet altijd zo te zijn.
Ik laat je achter met een video van het Networks-programma over altruïsme:
Artikel geschreven door Nuria Álvarez. Meer informatie over Nuria hier