In de natuur is het biologische concept van interspecies-relaties altijd gegeven. Momenteel zijn de bekendste symbiotische relaties, waarin we zien hoe a soort of organismeof het is vastgemaakt aan een ander die over het algemeen groter kan zijn. Wanneer dat gebeurt, profiteren beide organisaties op een of meer manieren van de relatie die ze hebben.
Het bekendste voorbeeld tot dusver van de symbiose is de relatie tussen de neushoorn en de buffelvogel, waarbij de vogel voor zichzelf voedsel verkrijgt door de insecten van de neushoorn te verwijderen, terwijl de oudere de handeling verkrijgt om er vanaf te komen. insecten en wordt verzorgd door de buffel. Echter, niet alle intersoortenrelaties zijn zo goed. We ontdekken in deze post een iets minder gezonde machtsverhouding: amensalisme.
Wat is amensalisme?
Amensalisme is een onderdeel van de biologie, dat vooral voorkomt in de relatie tussen planten. Het is bekend als de relatie tussen twee biologische soorten waarbij een van de twee organismen wordt geschaad door die relatie, en het andere betrokken organisme voelt geen enkele verandering, dat wil zeggen dat de relatie met het beschadigde organisme feitelijk neutraal is. Met andere woorden, amensalisme treedt op wanneer een zwakkere of kleinere soort een relatie aangaat waarin hij wordt geschaad door een grotere en / of sterkere soort, en in plaats daarvan beschuldigt de dominante soort niet eens het bestaan van de grotere soort.
Om dit probleem correct aan te pakken, is het belangrijk om te weten dat er veel verschillende soorten relaties tussen soorten zijn, waarbij, afhankelijk van hun dieet, grootte en andere soorten kenmerken, een schadelijke of neutrale relatie tussen hen kan ontstaan. Amensalisme is op zichzelf niet slecht voor sommige organismen, maar deze interactie vertegenwoordigt tegelijkertijd de predatie van elk van hen als onderdeel van de levenscyclus.
Amensalisme bij micro-organismen
Een van de meest voorkomende voorbeelden van amensalisme is dat van antibiotica. Sommige worden geproduceerd door levende organismen; hetzij door bacteriën, schimmels of sporen. Anderen zijn gedeeltelijk of volledig synthetisch van aard. Met andere woorden, ze zijn kunstmatig gemaakt. Penicilline is een van de bekendste antibiotica.
De relatie tussen een antibioticum en een infectieus organisme wordt antibiose genoemd, en het is het type relatie dat optreedt wanneer een van de organismen wordt beschadigd of gedood door de werking van de andere. Amensalisme, ook wel antagonisme genoemd, het is een negatieve relatie waarin in de "micro" -omgeving een van de organismen omstandigheden creëert die ondraaglijk zijn voor de andere populatie; daarom is antibiose een vorm van amensalisme, aangezien het antibioticum aandoeningen genereert die het virus niet kan verdragen, waardoor het uiteindelijk sterft.
Amensalisme in de omgeving
In het milieu is er een "competitie" -relatie tussen de overgrote meerderheid van de soorten. Velen van ons zijn bekend met de filosofie van jagen of jagen die heerst in de jungle. Elk bestaand organisme Hij moet vechten om te overleven in het scenario dat overeenkomt met zijn habitat. Op deze manier kan deze competitie plaatsvinden op plaatsen zo groot als de oceaan zelf, of op plaatsen zo klein als een plas na de regen.
Antagonisme kan leiden tot de locatie van een habitat wanneer een organisme zich er al in heeft gevestigd, wat ervoor kan zorgen dat de plek onstabiele en ondraaglijke omstandigheden heeft voor de rest van het leven dat het zich daar kan proberen te vestigen.
In sommige bossen, zoals die in het Amazone-regenwoud, ontvangen de grotere bomen al het zonlicht en daarom blijven de kleinere achter. gedegradeerd om te ontvangen wat er naar hen toe kan komen, en in gevallen waar zonlicht niet is toegestaan, aangezien de grootste boom het volledig inneemt, hebben ze geen andere keus dan te sterven door het ontbreken ervan.
Hoe is het gedaan?
De manier waarop antagonisme werkt, is over het algemeen door het genereren van giftige stoffen die voorkomen dat andere populaties opduiken terwijl ze in de buurt zijn. Deze stoffen worden doorgaans geproduceerd door micro-organismen.
Wanneer een organisme zich op een plaats vestigt, zijn overlevingsinstinct schrijft voor dat hij al het mogelijke moet doen, zodat er geen andere soorten kunnen zijn, kan de ruimte niet tolereren of kan er niet in leven. Dit wordt niet geclassificeerd als een positieve relatie voor het organisme zelf, maar eerder als een neutrale relatie voor zichzelf, maar schadelijk voor de rest van de soort.
Antagonisme en concurrentie
Het kan zijn dat mensen antagonisme verwarren met een andere relatie die zich in de natuur verspreidt, namelijk die van 'competitie', die de strijd voert tussen twee of meer organismen om middelen te verkrijgen, of het nu gaat om water, voedsel of ruimte. overal waar ze zich kunnen vestigen.
Hoewel de competitie een machtsspel is om een gebied af te bakenen dat gunstig is voor de winnaar; in tegenstelling tot degene die de afbakenende handeling uitvoert, ontvangt hij geen enkel echt voordeel.
Enkele voorbeelden van amensalisme
- Wanneer dieren de kruiden op een plek vertrappen zonder er gebruik van te maken, zorgt dit ervoor dat de andere dieren die kruiden niet kunnen consumeren.
- Een van de bekendste voorbeelden is dat van de sequoia's, die tijdens het groeien geen zonlicht onder hun takken laten vallen, dus over het algemeen zullen er geen planten of struiken om hen heen groeien vanwege de afwezigheid van licht.
- Wanneer, als gevolg van een natuurlijke onbalans, de algenpopulatie toeneemt, kan de toxiciteit van die populatie toenemen, waardoor de dieren bedwelmd raken als ze ze consumeren, of de vissen en organismen die om hen heen circuleren worden geschaad door hun toxiciteit.
- Een wesp die zijn eitjes in bladluizen legt, creëert een situatie van amensalisme, aangezien wanneer de jongen van de wesp worden geboren, ze zich voeden met de bladluis.
- Dennenbladeren die op de grond vallen, genereren een giftige stof die de ontkieming van zaden remt waar ze vallen.
- Eucalyptus scheidt een stof af die de ontwikkeling van andere planten eromheen voorkomt en belemmert.
De mens
Deze hoofdantagonist heeft zijn eigen plaats op de ladder nodig, aangezien hij degene is die wereldwijd de meeste schade aanricht. Mensen veroorzaken veel schade aan dieren in het wild, alleen voor de lol of zonder voordeel. Dieren in het wild als huisdier nemen, of de vernietiging van hun omgeving veroorzaken, waardoor er geen andere soorten in kunnen bestaan door hun meren en bossen te vervuilen, wat de mens geen enkel voordeel oplevert. Dit is een antropometrische interventie die schade toebrengt aan de andere soorten waarvan de mens geen enkel voordeel heeft.
Gevolgen en belang
Wanneer symbiotische relaties normaal voorkomen, profiteren beide organismen die ze uitvoeren op de een of andere manier van de relatie. In de concurrentieverhouding profiteert slechts één van de organisaties na de strijd om een of ander middel of territorium. Terwijl in de relatie van amensalisme, is het enige dat wordt bereikt dat een van de organismen is ernstig beschadigd. Het kan te wijten zijn aan antropometrische interventie, of tussen soorten een van de andere koninkrijken, terwijl het andere organisme in feite niet eens het bestaan van het vorige beschuldigt.
In deze gevallen is een van de mogelijke gevolgen de vermindering en verdwijning van soorten doordat ze geen plek kunnen vinden om zich te vestigen. Uiteindelijk wordt amensalisme of antagonisme niet als een nuttige relatie beschouwd, maar een biologische relatie die voor geen enkele soort gunstig is.