Laten we Bruno ontmoeten.
Hij is 11 jaar oud en probeert een nieuwe voetbalbeweging te leren. Bruno beweegt langzaam en voelt de bal onder de zolen van zijn schoenen rollen. Probeer het elastiek, een balbeheersingsmanoeuvre waarbij Bruno de bal lichtjes aanraakt met de buitenkant van zijn voet en deze vervolgens snel ronddraait om hem met de binnenkant van zijn voet in de tegenovergestelde richting te duwen.
Wanneer de beweging correct is uitgevoerd, geeft het de indruk dat de speler de bal aan een elastische band heeft. Bruno probeert, mislukt; stop dan even en denk na. Herhaal de beweging langzamer en Alweer gezakt… De bal glijdt uit zijn voet. Dan stopt hij en denkt weer na. Ga nu nog langzamer door de beweging en verdeel het in delen: eerst dit, dan dat en tenslotte dat.
Zijn gezicht is gespannen; zijn blik is zo gefocust dat het de indruk zou wekken dat zijn geest ergens anders is. Op dit moment gebeurt er iets: Bruno begint de beweging onder de knie te krijgen.
Verbeter een vaardigheid
Als we mensen effectief zien oefenen of repeteren, beschrijven we het fenomeen vaak met woorden als 'wilskracht' of 'concentratie'. Maar die uitdrukkingen zijn niet helemaal juist, omdat ze het klassieke kenmerk van dat feit niet weergeven: het beklimmen van een ijzige helling. De mensen die zich in de zaaibedden van de talent Ze voeren een activiteit uit die op het eerste gezicht vreemd en verrassend lijkt, ze zoeken naar de gladde hellingen.
Net als Bruno handelen ze opzettelijk verder de randen van zijn vaardigheidzodat ze weten dat ze zullen falen. En dat, op de een of andere manier, die fouten ervoor zorgen dat ze verbeteren.
Aangezien ik je het voorbeeld van Bruno heb gegeven, laat ik je achter met een video over balcontrole: