Focussen als een methode van zelfkennis

Focussen is een psychotherapeutisch proces ontwikkeld door Eugene Gendlin in 1953. Na 15 jaar onderzoek aan de Universiteit van Chicago concludeerde Gendlin dat wat bepaalt of een psychotherapie succesvol is of niet, meer dan van de therapeut afhangt van hoe de patiënt zich gedraagt. En wat je intern doet tijdens de sessie. Gendlin ontdekte dat, zonder uitzondering, succesvolle patiënten hun aandacht intuïtief op zichzelf concentreerden, op een zeer subtiele en diffuse sensatie genaamd voelde sensatie ("Felt sense" in het Engels). deze voelde sensatie het bevat informatie die, wanneer we er aandacht aan besteden, ons kan leiden tot de oplossing van het probleem waarmee we worden geconfronteerd. Daarom focussen het is een vaardigheid die kan worden geleerd en dat herschept een gedrag dat wordt waargenomen bij succesvolle patiënten.

Focussen bestaat uit het op een open en niet-oordelende manier richten van de aandacht op een interne kennis die men direct ervaart maar die zich in het pre-verbale bevindt. Dat wil zeggen, het lichaam kan zeer waardevolle informatie bevatten, zelfs als het nog niet in woorden is geformuleerd of niet onder de aandacht is gebracht. Focussen wordt gebruikt om licht te werpen op wat men voelt of wil, en omvat een dialoog met die gevoelde zin. Veel mensen zijn zo bang om in hun lichaam te zijn dat ze liever hun toevlucht zoeken in hun hoofd waar alles bekend is en niets hen zal verrassen. Door dit te doen, raken we echter niet alleen verstrikt in een wervelwind van recursieve en zelfs obsessieve gedachten die ons meestal nergens brengen, maar verliezen we ook veel informatie. Het lichaam is geen instrument of louter een fysiologische machine. Dat deel is wat de wetenschap het beste weet vast te leggen of te meten, maar het lichaam is veel meer dan dat: het is wijsheid.

Wat zijn de voordelen van focussen?

Focussen helpt ons om andere verhalen of alternatieven voor een situatie te overdenken, dingen duidelijker te zien, beslissingen te nemen en een verandering in onszelf te stimuleren.

Door het focusproces kunnen we de voelde sensatie tot iets tastbaars en gemakkelijker om mee te werken. Y Om deze gevoelde sensatie vorm te geven en betekenis te krijgen, moet de persoon verschillende woorden proberen die die sensatie vertalen. Bij het verwoorden van die woorden is het belangrijk om aandacht te besteden aan wat er binnen gebeurt, omdat de voelde sensatie zal een woord of zin niet valideren (het kan ook een afbeelding zijn) die het niet adequaat beschrijft. Dit kost doorgaans tijd en het is essentieel om onzekerheid te kunnen tolereren. Maar eenmaal lukt het ons dat te erkennen voelde sensatie en noem maar op, we merken dat de blokkade verdwijnt en we kunnen eindelijk verder.

Er zijn verschillende aanpassingen ontwikkeld van het focusproces dat oorspronkelijk door Gendlin was voorgesteld. Een van de meest populaire is die van Ann Weiser Cornell. Volgens Weiser zijn de drie aspecten die focussen onderscheiden van andere methoden van innerlijk bewustzijn en persoonlijke groei de volgende:

1. De gevoelde zin:

Focussen houdt in dat je het lichaam binnengaat en daar dat speciale gevoel vindt dat wordt genoemd voelde sensatie, die een betekenis bevat. Je hebt het waarschijnlijk vaak meegemaakt zonder er al te veel belang aan te hechten. En het is dat we over het algemeen meer aandacht besteden aan emoties. Het probleem met emoties is dat ze soms een wolk vormen en ons verhinderen helder te zien. Angst is nog steeds angst, er is niets anders. We voelen angst en "weten" dat het om een ​​of andere reden is, maar het zijn verhalen die we al kennen en die we onvermoeibaar herhalen. In plaats daarvan is het moeilijker om het lichaam te bereiken. Maar als we opereren op het niveau van voelde sensatieWe kunnen voelen dat deze angst, degene die we nu ervaren, anders is dan de angst die we bijvoorbeeld gisteren voelden. Misschien was de angst van gisteren meer een koude steen in je maag, en is de angst van vandaag meer een trekken of terugtrekken. Als we met dat gevoel van angst in het hier en nu blijven zitten, kunnen we de echte reden vinden waarom we zo bang zijn. Als er aandacht aan wordt besteed, wordt dit gevoel vaak getransformeerd en gaat het verder dan we denken te weten. Het leidt ons naar een transitie. We zijn erin geslaagd toegang te krijgen tot inhoud die tot dan toe ontoegankelijk leek. Toch wil ik niet impliceren dat we onze emoties moeten verachten, oog. We kunnen perfect beginnen met het identificeren van een emotie en geleidelijk verbinden met de voelde sensatie.

2. Aandacht gericht op het interieur en vergezeld van acceptatie en toewijding:

Zodra u zich bewust bent van het voelde sensatieis de volgende stap om er een speciale kwaliteit aandacht aan te besteden. Een manier om het te doen is nodig dat gevoel uit om bij ons op een (denkbeeldige) bank te zitten om het beter te leren kennen. Wanneer we die relatie tot stand brengen met de voelde sensatie, is het belangrijk om een ​​nieuwsgierige houding naar haar aan te nemen. Laten we proberen om filters te vermijden door interpretaties, rationalisaties, meningen, hypothesen of kritiek. Deze praktijk is vergelijkbaar met wanneer we een donkere kamer binnengaan. Naarmate onze ogen wennen aan de lage intensiteit van het licht, beginnen we de objecten om ons heen duidelijker te onderscheiden. De meeste mensen hebben niet het geduld om in de kamer te blijven en gaan er liever meteen op uit. Maar Wat ons naar een diepere kennis leidt, is de interesse, het verlangen, de nieuwsgierigheid om te weten. Aan de andere kant gaat het hier niet om iets te proberen te veranderen, maar om dat gevoel te accepteren, of liever gezegd toe te staan. De verandering gebeurt vanzelf, aangezien onze interne wereld niet statisch ishet is altijd in beweging. Als we opmerkzaam blijven, dat voelde sensatie ontvouwt, beweegt en transformeert in de volgende stap. We zijn geïnteresseerd in hoe het is dat gevoel, niet hij waarom.

3. Een praktijk die verandering mogelijk maakt:

De meeste mensen zijn ervan overtuigd dat om verandering te laten plaatsvinden, men deze actief moet produceren, en dat wilskracht of inspanning de basisingrediënten ervan zijn. Maar deze filosofie is niet van toepassing op focussen. Volgens Focusing, verandering vindt plaats als een natuurlijk onderdeel van de gang van zaken, en wanneer iets niet lijkt te veranderen, heb je aandacht en volledig bewustzijn nodig, vergezeld van een houding van acceptatie van wat ons wordt aangeboden. Het lichaam weet wat het nodig heeft, net zoals een radijszaadje weet dat het zal veranderen in een radijs. We hoeven geen wijziging door te voeren, maar bieden alleen de voorwaarden die die wijziging mogelijk maken.

Het verdient de voorkeur om deze methode te oefenen met een therapeut of een persoon die is opgeleid in focussen, maar het kan ook alleen worden gedaan met behulp van bijvoorbeeld een dagboek of een notitieboekje.

door Jasmine Murga

 
Bronnen: