Is de wens om in een sociale groep te passen echt een behoefte? Hoewel we in eerste instantie zouden kunnen denken dat het een trivialiteit is, is aanpassing en het gevoel ergens bij te horen onderdeel van de essentiële ontwikkeling van het individu. Hoewel velen denken dat behoeften worden gedefinieerd op basis van die vereisten die essentieel zijn om in leven te blijven, dat wil zeggen die welke een vitale functie vervullen: zoals ademen, eten of slapen, is het belangrijk om duidelijk te maken dat het emotionele welzijn van een mens wordt gezien beïnvloed door behoefte aan genegenheid, acceptatie en identificatie.
Een behoefte is een verlangen dat fundamenteel is voor welzijnDaarom moet eraan worden voldaan, want als u dit niet doet, zijn er duidelijke negatieve resultaten, zoals disfunctioneren in het proces of zelfs de dood van het individu. Kunnen we sterven als we een behoefte van sociale aard verwaarlozen? Eigenlijk zou geen enkele arts bij het bepalen van de oorzaken van ons overlijden in zijn rapport concluderen "overlijden als gevolg van emotionele ontbering en / of sociale onaangepastheid", maar we moeten in gedachten houden dat de gemoedstoestand een sterke relatie heeft met motivatie en zelfrespect, en wanneer ontmoediging een chronisch niveau bereikt, kunnen we ziekten ontwikkelen die ons mentale en fysieke welzijn aantasten en een pathologie ontwikkelen die in extreme gevallen tot de dood leidt.
Kenmerken van een sociale behoefte
Er wordt gezegd dat een behoefte de uitdrukking is van wat een levend wezen nodig heeft dat onmisbaar is voor het behoud en de ontwikkeling ervan, vanuit psychologisch oogpunt wordt het gedefinieerd als een gevoel dat verband houdt met tekortkomingen, dat wordt gevormd door de motiverende kracht die het individu induceert. om acties en pogingen te ondernemen om die mislukking te onderdrukken. Sociale behoeften Ze zijn het bewijs van de complexiteit van de mens, wiens welzijn niet op één gebied wordt bepaald, maar eerder een integraal karakter heeft Behoeften zijn elementen die inherent zijn aan de menselijke soort zelf, die allerlei potentiële behoeften manifesteert. Sociale behoeften worden gekenmerkt door:
- Niet te creëren, wat betekent dat ze niet het product zijn van een leeg verlangen. Die van een sociaal type tonen dat deel van ons systeem dat tevreden is door contact met onze leeftijdsgenoten.
- Ze bepalen de identiteit van het individu.
- De verwantschappen en mechanismen van relaties worden bepaald door culturele factoren en door omstandigheden die door de omgeving worden gegenereerd. Ze zijn onbeperkt, zodra we er een tevreden stellen, ontwikkelen zich nieuwe.
- De intensiteit is variabel en hangt af van de stimulus.
Soorten sociale behoeften
Bepaald door het vermogen om te communiceren met de omgeving, kunnen deze behoeften op basis van mentale processen op het niveau van de frontale kwab als volgt worden verdeeld:
Verlangen om erbij te horen: Deel uitmaken van een cultuur, rituelen en gebruiken ontwikkelen als lid van een natie of etnische groep. Maak deel uit van een sociale, academische groep. Voer acties uit waardoor u wordt geïdentificeerd als onderdeel van iets dat wordt gedefinieerd als onderdeel van het zijn, omdat het op deze manier is geïnternaliseerd, vormt dit het verlangen om erbij te horen, wat grote voldoening, veiligheid en stabiliteit in de persoon genereert.
Liefde: Liefde is een krachtige energie, het is een gevoel met een sterke emotionele lading dat de mens helpt zich veilig te ontwikkelen. Het is een bepalend gevoel in het geluk van het individu en vormt daarom zijn welzijn. Psychologen hebben vastgesteld dat de affectieve relatie met leeftijdsgenoten wordt bepaald door de relatie van een persoon met zijn moeder, die de eerste bron van liefde vormt waarmee de baby in contact komt.
acceptatie: Het vormt de mening die anderen hebben over het individu en is nauw verbonden met de projectie van het zelfbeeld en de reactie van de omgeving op hem. Wanneer het individu zich afgewezen voelt, kunnen ze gevoelens van onzekerheid, ontoereikendheid en angst ontwikkelen, die hun welzijn beperken.
Tekortkomingen in dit aspect kunnen leiden tot emotionele stoornissen zoals: anorexia, boulimie, angstaanvallen en diverse psychosen.
familie: Het is het hart van onze ontwikkeling, het vormt de groep mensen met wie we verenigd zijn door affectieve banden en bloedgroep, daarom vormen niet alleen ervaringen een element van eenheid, maar ook genetische affiniteiten zijn doorslaggevend in dit uiterlijk. De behoefte om er deel van uit te maken is vaak in verband gebracht met de wens om erbij te horen.
Vrienden: Vriendschap verenigt ons met mensen met wie we geen genetische banden hebben, maar we zijn met hen verbonden door persoonlijke affiniteiten. We ontwikkelen affiniteit en empathie met deze mensen, en ze worden elementen van vertrouwen en steun.
erkenning: Het vormt weer een stap in de behoefte aan acceptatie. Het verlangen naar erkenning is hiermee niet bevredigd, het gaat verder, zoekt bewondering en waardering voor de verdiensten bij zijn sociale groep.
Meting van een maatschappelijke behoefte
Hoe noodzakelijk is de ontwikkeling van de mens in een bepaalde sociale sfeer? Omdat het een humanistische wetenschap is, is het complex om een nauwkeurig bepalingsmechanisme vast te stellen, en dat stelt ons in staat informatie te verkrijgen over de mate van behoefte die deze interactiefactoren vertegenwoordigen. Hiervoor is gewerkt aan het gebruik van sociale indicatoren, die bedoeld zijn om concepten te vervangen door een of meer maatregelen, waardoor het een meer operationele definitie krijgt; Daarom zijn deze indicatoren een directe maatstaf voor welzijn die het mogelijk maakt oordelen te vormen over de belangrijkste aspecten van de samenleving en de subjectieve manier waarop mensen leven, door middel van een meting of beschrijving van kenmerken van een situatie, hun onderlinge relatie en verandering. Deze indicatoren van sociale behoeften zijn van twee soorten:
- Externe indicatoren: Het zijn die symptomen die kunnen worden bepaald door externe gedragsfactoren te observeren. Een maatstaf vormen van situaties en verschijnselen die kunnen worden geverifieerd door middel van bewijs. In wezen is het gebaseerd op het creëren van concepten op basis van verifieerbare feiten.
- Indicatoren gebaseerd op interne percepties: Ze houden rekening met de meningen, verhalen of beschrijvingen van mensen in hun meetparameters en komen openlijk tussenbeide in hun perceptie van de gebeurtenis, die mogelijk niet overeenkomt met de feiten. Veel wetenschappers zijn van mening dat het, om een waarheidsgetrouwe conclusie te trekken, gebaseerd op subjectiviteit, nodig is om verschillende bronnen te raadplegen en getuigenissen uit te sluiten die ver van de collectieve perceptie afstaan (niet zonder eerst de omstandigheden te evalueren die die perceptie opriepen die ver verwijderd waren van het gemiddelde) .
Momenteel is een groot deel van de studies over dit onderwerp het erover eens dat beide typen indicatoren complementair en waardevol zijn, aangezien ze inspelen op de multidimensionaliteit van de sociale realiteit.