Denk je dat mensen eeuwig en onsterfelijk zijn?
volgens onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Ontwikkeling van het kindMensen over de hele wereld, ongeacht hun cultuur of religie, geloven in de onsterfelijkheid van de mens (ze geloven dat de ziel, of de essentie van de persoon, de dood van het fysieke lichaam overstijgt). Wetenschappers denken dat dit geloof, in plaats van een idee te zijn dat wordt opgelegd door een cultuur of religie, maakt het deel uit van onze menselijke natuur en ontstaat op jonge leeftijd.
Onderzoekers in deze studie, uitgevoerd door Boston University en geleid door Natalie Emmons, interviewden 283 kinderen uit twee zeer verschillende culturen in Ecuador om meer te weten te komen over hun ideeën over 'het leven' vóór de geboorte. Dat blijkt uit de reacties van de kinderen Het deel van onszelf dat we als eeuwig beschouwen, is niet het vermogen om te redeneren, maar onze verlangens en emoties.
«Dit werk laat zien dat het voor de wetenschap mogelijk is om religieuze overtuigingen te bestuderenzegt Deborah Kelemen, universitair hoofddocent psychologie aan de Boston University en co-auteur van de studie. «Tegelijkertijd helpt het ons enkele universele aspecten van de menselijke cognitie en de structuur van de geest te begrijpen.voegt Keleman toe.
Hoewel vaak wordt aangenomen dat we ideeën over het hiernamaals ontwikkelen door middel van culturele blootstelling of religieus onderwijs, Emmons gelooft dat deze ideeën over onsterfelijkheid voortkomen uit onze intuïtie.. Hij kwam tot deze conclusie nadat hij verschillende interviews had gehouden met kinderen uit verschillende culturen en hun antwoorden had vergeleken.
Hij begon met het interviewen van een groep kinderen uit een inheems Shuar-dorp in het Amazonebekken van Ecuador. Hij koos deze kinderen omdat misten pre-life culturele overtuigingen en omdat hij vermoedde dat ze, aangezien ze gewoonlijk werden blootgesteld aan geboorte en dood als gevolg van jacht en landbouw, een meer rationele en biologische kijk zouden hebben op wat er was voordat ze werden geboren.
Nadat hij in het dorp Shuar was geweest, interviewde hij een groep katholieke kinderen uit een stedelijk gebied in de buurt van Quito, Ecuador, die hadden geleerd dat het leven pas begint bij de conceptie.
In deze interviews liet Emmons de kinderen drie tekeningen zien: de eerste beeldde een baby uit, de tweede een jonge vrouw en de laatste dezelfde vrouw tijdens de zwangerschap. Nadat hij ze de afbeeldingen had laten zien, stelde hij ze een reeks vragen over de capaciteiten, gedachten en emoties die ze hadden in elke periode die in de tekeningen wordt getoond.
De resultaten waren verrassend omdat beide groepen (de Shuar-kinderen en de katholieke kinderen) ze gaven zeer vergelijkbare antwoorden: Ze zeiden dat hun lichaam voor de geboorte niet bestond en dat ze niet in staat waren om na te denken of te onthouden. Ze voegden er echter aan toe dat ze wel degelijk emoties en verlangens hadden. Hoewel ze meenden dat ze geen ogen hadden en dat ze daarom niets konden zien; ze zeiden wel dat ze zich gelukkig voelden omdat ze hun moeder gingen ontmoeten of verdrietig omdat ze niet bij hun familie waren.
«Zelfs kinderen die geen biologische kennis van voortplanting hadden, dachten dat ze voor altijd hadden bestaan. Deze vorm van eeuwigheid lijkt de emoties en verlangens te zijnzegt Emmons.
Dat meent de onderzoeker dit soort overtuigingen kan het resultaat zijn van ons hoogontwikkelde sociale redeneervermogen bij mensen: anderen zien als de som van hun mentale toestanden (de verlangens en emoties van de ander helpen ons om het gedrag van anderen te voorspellen).
"Ik weet dat mijn geest een product is van mijn brein, maar ik denk graag dat ik iets ben dat onafhankelijk is van mijn lichaam. zegt Emmons.
"Hoewel het idee dat de ziel buiten het lichaam overleeft niet wetenschappelijk is, kan het als natuurlijk worden beschouwd.'.
En wat denk je, culturele en religieuze blootstelling of intuïtie en menselijke natuur? Misschien is het een vraag met veel antwoorden.