Lyrische abstractie als een hedendaagse wedergeboorte

Lyrische abstractie staat bekend als een trend die binnen de abstracte schilderkunst bestaat en die zich ontwikkelde in 1910, het jaar dat als referentie wordt gebruikt om het begin van de abstracte schilderkunst te markeren.

In datzelfde jaar kwam de Russische schilder Vasili Kandinsky creëerde het schilderij dat het begin van de abstracte schilderkunst zou markeren, en die hij passend vond om precies te noemeneerste abstracte aquarel”. Het was het eerste avant-gardistische werk dat in deze beweging werd gecreëerd en het eerste dat van Kandinsky de vader van de abstractie maakte.

Deze trend werd gekenmerkt door het niet proberen om gemeenschappelijke vormen te creëren om de werkelijkheid weer te geven, waardoor mensen hun indrukken van dergelijke schilderijen moesten opdoen.

Zijn voornaamste interesse was om die nieuwe vormen te creëren emoties uitdrukken vanaf nul, en dat ze voor het publiek niets vertegenwoordigden, omdat ze op die manier meer in contact konden komen met de emoties van de kunstenaar, door de echte context volledig te verliezen.

De favoriete techniek van de schilders van deze nieuwe trend was aquarel, en ze schilderden op dezelfde manier schetsen en kleine aantekeningen; Sommigen van hen schilderden echter grote olieverfschilderijen die gevuld waren met emotie en passie. In deze trend overheerste kleur boven vorm, waarbij de verschillende kleurschakeringen een manier waren om elke emotie weer te geven die bij de kunstenaar opkwam.

Origenes

Tijdens de jaren 1910 waren veel kunstenaars uit verschillende stromingen aan het "experimenteren" met de trend van abstractie, die toen nog niet zo werd genoemd, en ieder vanuit zijn eigen unieke perspectief.

Om een ​​voorbeeld te noemen: kubistische en futuristische kunstenaars werkten met beelden van de werkelijkheid, die ze bewust veranderden om abstracte ideeën en vormen uit te drukken. Supremacists en constructivists gebruikten echte en herkenbare vormen in hun kunst, maar ze gaven ze een symbolische betekenis die niet probeerde weer te geven wat kon worden gezien, en die dubbelzinnig was. Een andere groep kunstenaars benaderde abstractie echter op een heel andere manier dan de rest.

Onder leiding van Vasili Kandinski werd deze groep geplant in de trend van abstractie vanuit het perspectief van het niet kennen van de betekenis die verborgen zou kunnen zijn in wat ze aan het schilderen waren.

Dat hadden ze verwacht gewoon schilderen in vrije vorm, en zonder enige herkenbare context of vorm te gebruiken konden ze de wereld in hun schilderijen de betekenis van iets nieuws en onbekends laten zien. Zo baseerde Kandinsky zijn schilderijen op muzikale composities, waarmee hij op een totaal abstracte manier emoties overbracht.

Zijn schilderijen op dit gebied waren gepassioneerd, subjectief, emotioneel, fantasierijk en expressief. Met andere woorden: songteksten.

Lyrische abstractie na de oorlog

Kandinski's lyrische abstractie stond in contrast met veel van de andere artistieke trends die overheersten tijdens de jaren 1920 en 1930. Zijn kunst werd niet specifiek geassocieerd met religie, maar in zekere zin was er een altijd aanwezige wig van spiritualiteit in zijn werk.

De kunstenaars die verbonden waren met de andere kunstscholen, zoals Art Concret en Surrealism, probeerden met hun schilderijen kunst te maken die, hoewel seculier en avant-garde, eenvoudig genoeg was voor het publiek om te herkennen en uit te leggen.

Kandinsky Ik was op zoek naar een kunstvorm die niet volledig kon worden uitgelegd of gedefinieerd; elke persoon die het zag, zou een persoonlijke definitie vinden om hen in hun ziel te leiden. Hij drukte zijn connectie met de mysteries van het universum op een zeer open manier uit. Het was alsof hij een soort spiritueel existentialisme had uitgevonden.

Het existentialisme was een filosofie die na de Tweede Wereldoorlog meerdere aanhangers kreeg; toen mensen probeerden te begrijpen wat voor hen de onbeduidendheid van het leven was. Kritische denkers waren niet in staat om een ​​grotere macht te bedenken die de hoeveelheid vernietiging die ze hadden meegemaakt mogelijk zou maken.

Maar in plaats van zie hun werk gemanipuleerd door de schijnbare afwezigheid van God, kwamen existentialistische kunstenaars om de onbeduidendheid van het leven zelf uit te beelden, en het was de zoektocht naar het existentialisme die de lyrische abstractie deed ontstaan ​​na de Tweede Wereldoorlog.

In die tijd was het artistieke leven van grote steden zoals Parijs praktisch platgebrand door de nazi-bezetting, aangezien avant-gardekunst niet mocht worden tentoongesteld, omdat alleen de grote Duitse schilders hun kunst konden tentoonstellen, die was een nieuwe bewering van Arische suprematie. Adolf Hitler zou zelf over Kandinski's werk zeggen: "Het lijkt op het slordige werk van een talentloze acht- of negenjarige'.

Maar na de bevrijding van Parijs in 1944 hervatte het artistieke leven opnieuw zijn vlucht, vergezeld van de abstracte kunstenaars die de Führer zo kwaad maakten.

Lyrische beweging in de hedendaagse periode

In de eerste decennia van de 60e eeuw legden kunstenaars als Kandinski, Alberto Giacometti, Jean Fautrier en Paul Klee de basis voor lyrische trends in abstractie. Vele jaren later bleven andere kunstenaars zoals Georges Mathieu, Pierre Soulages en Joan Mitchell hen voortzetten. Later, halverwege de jaren zestig en zeventig, hebben kunstenaars als Helen Frankenthaler, Jules Olitski en tientallen andere kunstenaars deze trend nieuw leven ingeblazen met een nieuw pand en daarmee de relevantie van de positie verspreid.

In 2015 overleed een van de grootste stemmen in de lyrische abstractiebeweging, de Spaanse kunstenaar Laurent Jiménez-Balaguer. Maar hun concepten, technieken en theorieën zijn nog steeds aanwezig in het werk van veel kunstenaars zoals Margaret Neill, wiens instinctieve lyrische composities de kijker uitnodigen tot een echte deelname met de betekenis van haar werken.

Wat deze vele lyrische artiesten bij elkaar houdt en zal houden, is de wens om iets emotioneels, subjectiefs en gepassioneerds uit te drukken, en dat ook op een poëtische en abstracte manier.

Kenmerken

Ondanks het feit dat dit een artistieke beweging is die haar geboorte zou kunnen worden ingedeeld in de canons van rebellie en non-conformiteit, moeten de werken die overeenkomen met de lyrisch-abstracte beweging enkele kenmerken bevatten die hen maken tot wie ze zijn.

• Het moet emotionele inhoud hebben, niet alleen gelinkt aan de kunstenaar, maar ook aan de toeschouwer die zal genieten van zijn schilderij.
• U moet een belangrijke boodschap hebben om aan de wereld te communiceren.
• Zou moeten hebben een basis van spirituele oriëntatie eigen aan de schilder. De dingen die hij liefheeft, maken hem tot wie hij is. Een manier om ook om te gaan met degenen die je schilderij bewonderen.
• Het vertegenwoordigt verschillende kleur-, compositie- en ontwerpelementen, waarin kleur in het algemeen voorrang heeft op vorm.
• Hij is geïnteresseerd in het onderzoeken van ideeën en de betekenis die aan het schilderij in kwestie kan worden gegeven. Hij is niet geïnteresseerd in lege artistieke dogma's.

Bewegingskunstenaars

• Wassily Kandinsky (1866-1944)
• Hendrik Michaux (1899-1984)
• Hans Hartung (1904-1989)
• Georges Mathieu (1921-2012)
• Helen Frankenthaler (1928-2011)

Lyrische abstractiebeweging vandaag

In onze moderne tijd lyrische abstracte kunst staat nog steeds. Veel jonge hedendaagse kunstenaars blijven in deze kunsttak in de voetsporen treden van hun voorgangers.

Marilyn Kirsch is een van de meest visionaire kunstenaars op dit gebied, en ook een van de meest bekende. Haar presenteert een introspectief werk over de menselijke conditie, naast het zoeken naar een manier om onszelf te geven wat we zouden kunnen beschouwen als een visie op de toekomst.