Wat is de poëtische functie en hoe kent u de structuur ervan?

De mens is het enige zoogdier dat wordt geboren met het vermogen om verbaal te communiceren. Tegelijkertijd is het mogelijk geweest om je op een manier te ontwikkelen die het voor jou mogelijk maakt, en zelfs gemakkelijk, om schriftelijk te communiceren.

Het is waar dat voor bij sommige mensen is het schrijven gemakkelijker Dat voor anderen, maar ongeacht hoe gemakkelijk het voor u is om schriftelijk te communiceren, het is impliciet dat u het kunt doen.

In de oudheid was schriftelijke communicatie slechts verbonden met enkelen die de financiële capaciteit hadden om te studeren en te leren lezen en schrijven. En ondanks hoe moeilijk het op dat moment was, en dat niet iedereen kon tellen met de luxe om deel uit te maken van de wereld van de letters, maar toch kwamen veel dichters uit de oudheid voort die de basis legden voor de poëzie van vandaag.

In onze tijd blijft poëzie even belangrijk of belangrijker dan vroeger, toen de onsterfelijke bard zijn werken zal maken. In deze post gaan we dieper in op de wereld van schrijven en poëzie om iets meer te leren over wat de poëtische functie is.

Wat bedoelen we met poëtische functie?

Deze term, bedacht in de jaren 90, meer specifiek gesproken in 1959, staat bekend als de karakteristieke functie van literaire taal, waarin de dominante factor de esthetiek van de boodschap zelf is.

Wat de schrijver van plan is te doen door zich door deze functie te laten meeslepen, is wek bij de lezer of ontvanger een reeks sensaties van schoonheid, invloed en creativiteit op door de vorm van uw boodschap. Alle literaire bronnen zijn hier geldig.

Deze functie is zelfs te vinden in omgangstaal. Per slot van rekening kiest elk individu bij het samenstellen van een bericht bewust of onbewust de woorden die moeten worden gebruikt om die boodschap op de meest effectieve manier uit te drukken.

De poëtische functie in poëzie

Poëzie staat bekend als de meest artistieke uitdrukking van schoonheid door het woord, dat onderhevig is aan de maat en cadans, waaruit het vers als resultaat wordt verkregen.

Lyrische poëzie kent meerdere modaliteiten van composities die, al naargelang hun vorm, intentie en traditie, in staat zijn om diepe en bijzondere gevoelens uit te drukken, zoals liefde, pijn, bewondering en censuur.

Door gebruik te maken van de poëtische functie binnen poëzie kunnen we rekenen op expressieve bronnen zoals rijm, wijziging En nog een paar.

Als we een voorbeeld willen nemen:

• Goed gekleed, goed ontvangen.
• Casa Zabala, degene die bij verkoop weggeeft.

Het is berichtgericht. Het verschijnt telkens wanneer de uitdrukking van kunst de aandacht vestigt op zijn vorm. Het wordt constant gebruikt in taal- en reclamespots.

Een ander voorbeeld dat we kunnen waarderen, is te vinden in een gedicht van Federico García Lorca, getiteld De ontrouwe getrouwde vrouw:

En ik zou haar meenemen naar de rivier, / denkend dat ze een meisje was, / maar ze had een man.

Hoe kan het worden gebruikt?

Taal, mondeling of schriftelijk, drukt de gemoedstoestand uit van degenen die willen communiceren. De poëtische functie zoekt verbinding door middel van esthetiek en de ordening van de boodschap die uitgedrukt wil worden. En enkele van de meest voorkomende manieren om te worden gebruikt zijn:

1. Muzikaliteit en rijmHoewel de uitdrukking op zich geen ritme is, kan ze met een zekere muzikaliteit tot uitdrukking worden gebracht.
2. Idee: Vandaag werd het duidelijk.

1. Poëtische uitdrukking: Vandaag is een stralende, glimlachende en heldere ochtend.
2. vergelijkingen: Poëtische vergelijking is ook een middel om expressie te verrijken.
3. Idee: Maria ziet er goed uit.

1. Poëtische uitdrukking: Vandaag ziet Maria eruit als een aprilroos.
2. Woordspelletjes: Het zijn uitdrukkingen waarin vergelijkbare geluiden, context en dubbele betekenis worden gebruikt.
3. Het idee: Kom brood kopen bij de bakker "La princesa"

1. Poëtische uitdrukking: Als je het leuk vindt om hoorns op tafel te zetten voor je man, koop ze dan bij bakkerij “La princesa”
2. Eufemismen: Genuanceerde uitdrukkingen worden gebruikt, of omgedraaid, om een ​​concept of idee concreet te benoemen.
3. Het idee: Zijn moeder is gisteren overleden.

1. Poëtische uitdrukking: Gisteren is zijn moeder overleden.
2. Tegenstrijdigheden: Tegenstrijdige uitdrukkingen of ideeën worden gebruikt om het hoofdidee te benadrukken. Het is zoiets als een vergelijking tussen tegenstrijdige ideeën.
3. Het idee: Hij is een onaangenaam persoon.
4. Poëtische uitdrukking: Hij is zo zoet als knoflookbrood.

Voorbeelden van poëtische functie

Deze functie is terug te vinden in veel van de woorden die we meestal horen of lezen: in uitspraken, reclameplaatjes, gedichten en songteksten. Hier zijn enkele voorbeelden van de poëtische functie.

• De stenige weg, vervelend
• De ondeugende maan keek naar ons door het park.
• Hier sta ik versteld van zoveel stilte.
• Uiteindelijk zijn de grote verliezers degenen die alles voor zichzelf houden.
• Wie ijzer doodt, sterft ijzer.
• Ik zou er alles aan doen om haar nog een keer te zien glimlachen.
• Kus me en je zult weten hoe belangrijk ik ben.
• En naar wie lacht rijst, met eindeloze witte tanden?
• Sommige eenvoudige dingen vereisen een gecompliceerd ontwerp, terwijl gecompliceerde feiten een aantal eenvoudige verklaringen hebben.
• Dit is doorzettingsvermogen: zelfs een zwakke druppel water doorboort de stenen.
• Hij is de wet. In het land van de blinden is de eenogige man koning.
• Een onwetende leider is een blinde man die een ander leidt.
• Als je tomaat wilt kopen, kom dan naar Don Mate.
• Is het waar dat ze overal transparante kaarten uitdelen?
• Bedelen naar de hemel en met de hamer geven.
• Hij keek met een zekere melancholie naar de auto's die voorbijreden. Op de een of andere manier wist hij dat ze nooit zou terugkeren.
• Vanavond schijnt de maan hoog alsof het een diamant is.

Enkele gedichten waar deze functie aanwezig is

Deze functie het is aanwezig in boeken, fragmenten van gedichten en fragmenten van liederen. Hier kunnen we er enkele vinden.

Elke keer dat hij haar zag, was zijn hart vervuld van vreugde. Hij kon niet begrijpen hoe of waarom het gebeurde, maar elke keer dat hij haar zag, voelde hij in zijn aderen hoe het leven klopte.

Ik had het koud. Het was de kou die ze in je slaapkamer hadden. Je wangen en slapen en je aanbeden handen. Tussen het besneeuwde wit. Van de mortuariumplaten. Het was de kou van het graf, het was de kou van de dood, het was het ijs van nergens.

Het waren de beste momenten van mijn leven, die dagen dat over straat lopen een hele prestatie leek en luisteren naar instinct de beste strategie werd om ongeslagen uit de kast te komen in verstoppertje. Als ik erover nadenk waar die jaren waren, wil ik er meteen op terug.

Ik voelde de pijn in zijn aura, maar ik weigerde naar hem te kijken, mijn hart klopte met dezelfde kracht van de dag dat ik hem zag aankomen. Hij merkte alleen op dat het altijd de grootste van zijn liefdes zou zijn, hoe zou hij het moeten aanvaarden? Ik was even sprakeloos, in de overtuiging dat het een droom was en op dat moment verloor ik het gewoon voor altijd.

En ik nam haar mee naar de rivier, denkend dat ze een meisje was, maar ze had een echtgenoot. Het was de nacht van Santiago, en bijna door een compromis gingen de lantaarns uit en werden de krekels aangestoken. In de verste uithoeken raakte ik haar slapende borsten aan, en ze gingen plotseling uiteen als boeketten hyacinten.

De middag was grijs, wat ongetwijfeld de intensiteit van mijn gevoelens die middag tot uiting bracht. Ik zat voor het raam, versuft, ik had het gevoel dat mijn adem miste, ik had zo hard gehuild dat ze niet nog een traan konden loslaten. Het kostte me een moment om te begrijpen dat mijn hart met het zijne was gegaan, om nooit meer terug te keren.

De wereld was zo recent dat veel dingen geen namen hadden, en om ze te noemen, moest je er met je vinger naar wijzen. Elk jaar in maart sloeg een familie van haveloze zigeuners hun tent op in de buurt van het dorp, en met een groot kabaal van fluitjes en pauken maakten ze hun nieuwe uitvindingen bekend.

Ze danste door de vlammen met een sensuele woede die de grond op haar voeten deed trillen, terwijl haar hart wild klopte en emoties wakker werden bij iedereen die naar haar keek, gehuld in een eeuwenoude en mysterieuze schoonheid die geen grenzen leek te hebben.