Levende wezens moeten zichzelf voorzien van energie om al hun basisprocessen uit te voeren, te groeien, te ademen, zich voort te planten, enz. Deze energie wordt verkregen door middel van voedingsstoffen, maar niet alle levende wezens vangen de benodigde energie op dezelfde manier op, ze verkrijgen het op verschillende manieren, afhankelijk van of ze producenten, consumenten of ontbinders zijn. Op deze manier wordt een hele reeks voedingsrelaties tot stand gebracht die bekend staan als trofische relaties of trofische niveaus. Op deze manier wordt de voedingsstroom geproduceerd die de toevoer en circulatie van de stoffen die nodig zijn om het leven op aarde in stand te houden, garandeert.
Zodra al deze verschillen zijn begrepen, gaan we verder om te bepalen wat trofische niveaus zijn. De trofische niveaus zijn niets meer dan elk van de verschillende groepen levende wezens, gecategoriseerd volgens de manier waarop ze hun voedingsstoffen binnenkrijgen. De trofische niveaus zijn dan de voedselrelaties die tussen organismen tot stand worden gebracht en die het mogelijk maken om elke groep individuen te organiseren en te categoriseren op basis van de manier waarop ze hun voedingsstoffen binnenkrijgen.
Bepaling van trofische niveaus
De individuen van de verschillende soorten die deel uitmaken van een gemeenschap, volgens het soort voedsel dat ze nodig hebben, zijn als volgt gegroepeerd:
Eerste niveau (producenten)
Op dit niveau vinden we die individuen die in staat zijn om hun eigen voedsel te maken, dat wil zeggen de producerende of autotrofe organismen. Deze organismen zijn in staat direct energie opvangen van de primaire bron, de zon. Autotrofe organismen hebben de bijzonderheid dat ze profiteren van de aanwezigheid van kooldioxide, water, andere mineralen en zonlicht om hun eigen organische verbindingen te synthetiseren: koolhydraten, door middel van fotosynthese. In deze groep worden planten, algen en fotosynthetische micro-organismen aangetroffen. Het voedsel dat ze produceren, kan direct of indirect worden gebruikt door andere organismen in ecosystemen. Producerende organismen vormen de trofisch niveau lager zijn ze de basis waarop de bovenste niveaus zijn gebaseerd. Zij zijn de enigen die, door middel van fotosynthese, Ze zijn in staat zonne-energie op te vangen en om te zetten in chemische energie.
Tweede niveau (consumenten)
Op dit niveau vinden we de primaire consumenten. Deze groep bestaat uit al die individuen die hun voedingsstoffen van de producenten halen, dat wil zeggen dat ze zich voeden met delen van groenten zoals: bladeren, bloemen en fruit, ook wel herbivoren genoemd. Consumerende organismen zijn heterotroof, ze maken hun organische stof aan uit organische stof die afkomstig is van andere levende wezens, daarom worden ze consumenten genoemd. Zij zijn ook producenten (ze maken hun eigen organische stof), maar dat zijn ze niet primaire producenten. Consumenten kunnen op hun beurt ook de bron van organisch materiaal zijn voor andere consumenten die zich ermee voeden.
Derde niveau (secundaire consumenten)
Deze groep bestaat uit secundaire consumenten die rechtstreeks vanuit de primaire consumenten. Ze worden ook wel carnivoren genoemd. Secundaire consumenten verschillen ook in het soort dieet dat ze consumeren.
- Leeuwen en tijgers jagen op zebra's, impala's, herten en andere kleine zoogdieren voor voedsel.
- Slangen voeden zich over het algemeen met kleine knaagdieren, amfibieën en vogeleieren.
- Vogels, zoals de havik, uil en adelaar, voeden zich met slangen en hagedissen. Terwijl veel kleinere vogels vlinderlarven en regenwormen eten.
- Spinnen vangen kleine insecten, zoals vliegen en motten.
- In de zee voeden sommige dieren, zoals haaien en walvissen, zich met kleinere vissen.
Vierde niveau
Tertiaire consumenten of hoger. Ze voeden zich met secundaire consumenten. Het zijn grote roofdieren die zich voeden met primaire consumenten (herbivoren) en secundair (carnivoren). Ze worden ook wel genoemd roofdieren.
Transversaal niveau (ontleders)
Ontbindende organismen oefenen, zoals hun naam al aangeeft, hun actie uit op puin, overblijfselen van dode planten, lijken van dieren, enz., En verkrijgen zo de energie die ze nodig hebben om te leven. Op dit niveau vinden we de schimmels en bacteriën die de organische stof van dode individuen afbreken tot minerale stoffen. De meeste microscopisch kleine schimmels zijn saprofyten; onder hen hebben we het stokoor, de kleine hoedschimmel, de broodvorm en de paddenstoel. Als gevolg van afbraak komt kooldioxide vrij in de atmosfeer en komen mineralen zoals calcium, kalium, fosfor en stikstof, etc. vrij in de bodem, in het water. ze vormden het organisme, weefsel, puin, enz. Op deze manier wordt de kringloop van nutriënten en kooldioxide voltooid en kunnen alle elementen weer terug naar de producenten en gaan zo verder, cyclus na cyclus. Zuurstof is een andere noodzakelijke component voor levende materie, het wordt vrijgegeven door producenten bij fotosynthese en door henzelf opgevangen, door consumenten en ontbinders, bij cellulaire ademhaling. De ontleders vormen een belangrijke schakel voor de continuïteit van de biogeochemische cycli, want als ze de organische stof niet afbreken, zou deze vast komen te zitten, waarmee het niet opnieuw zou kunnen worden opgenomen door levende organismen. Op deze manier zouden beetje bij beetje de voedingsstoffen verdwijnen, en daarmee de producenten: en samen met hen de consumerende organismen. Aan de andere kant zijn er dieren, zoals de gier, de zamuro, de hyena, enz., Die, hoewel ze organismen consumeren, samenwerken met de ontbinders om dierlijke resten te verwijderen, aangezien deze dieren zich alleen voeden met het vlees van dode dieren. Dit is een ander medium, waardoor voedingsstoffen door trofische niveaus in ecosystemen circuleren.
Energiestroom
Niet alle organismen hebben het vermogen om energie van de zon op te vangen en om te zetten in chemische energie uit voedsel, zodat levende wezens hun vitale functies vervullen. De producenten zijn de enigen die in staat zijn om de energie van de zon beschikbaar te stellen aan de rest van de soorten van de biologische gemeenschap. Van hen stroomt de energie unidirectioneel naar de consumenten en decomposers die deel uitmaken van de voedselketen. De biologische energiestroom verwijst naar de doorgang van de chemische energie die in voedsel zit, van het lagere trofische niveau, waar de producenten zich bevinden, naar de hogere trofische niveaus die door de consumenten worden ingenomen.
Energie wordt niet gerecycled
De hoeveelheid energie die wordt overgedragen tussen trofische niveaus naar een ander, vertegenwoordigt ongeveer 10% van de beschikbare energie, wat ernstige beperkingen veroorzaakt in termen van de hoeveelheid en de grootte van organismen die deel kunnen uitmaken van een trofische keten. 90% van de resterende energie die niet wordt overgedragen , gaat verloren als warmte en kan niet worden hergebruikt. Dit heeft tot gevolg dat energie, in tegenstelling tot materie, niet kan worden hersteld. Daarom is een constante opname van energie in de biologische gemeenschap noodzakelijk om de continuïteit van haar bestaan te verzekeren. Aangezien deze functie wordt uitgeoefend door de producenten die het van de zon halen, worden deze organismen erkend als de pijlers van de gemeenschap en het ecosysteem.
Materie wordt gerecycled
De materie die levende wezens gebruiken, komt uit de grond, lucht en water. In alle trofische relaties wordt, naast energie, materie overgedragen van het ene niveau naar het andere. Maar het is in tegenstelling tot energie als het wordt gerecycled. Dit gebeurt dankzij de fotosynthese- en ademhalingsprocessen die zuurstof, waterstof en koolstof naar de lucht en het water recyclen, en ook door het bestaan van ontleders die andere minerale stoffen naar de bodem recyclen en ervoor zorgen dat ze opnieuw door producenten kunnen worden gebruikt. cyclus van materie.