Uitstelgedrag is iets dat we allemaal wel eens in ons leven hebben meegemaakt. Als het gebeurd, mensen stellen taken uit en stellen belangrijke taken uit voor een later tijdstip.
Wil een gedrag worden opgevat als uitstelgedrag, dan moet het worden begrepen als iets dat contraproductief en onnodig is en dat het uitstellen of uitstellen van die tijd op de een of andere manier schadelijk is. Het gaat over het vrijwillig uitstellen van een geplande actie ondanks het feit dat deze vertraging en het niet uitvoeren van de actie ergere gevolgen heeft dan het doen ervan.
Gevolgen van uitstelgedrag
Mensen die uitstellen, zullen het gevoel hebben dat ze hun tijd verspillen en dat ze de dingen niet goed kunnen doen. Dit kan stress, schuldgevoelens en zelfs een bepaalde persoonlijke crisis veroorzaken. Alsof dat nog niet genoeg is, voel je ook een ernstig verlies aan persoonlijke productiviteit, sociale afkeuring en zelfs werkproblemen omdat je verantwoordelijkheden of verplichtingen niet nakomt. Uitstelgedrag kan ervoor zorgen dat de persoon in een lus terechtkomt en daarom wordt de vertraging van de tijd normaal.
Het wordt als normaal beschouwd dat mensen tot een bepaald punt uitstellen, maar wanneer ze meer dan nodig uitstellen, ongeacht hoeveel rechtvaardigingen u probeert te geven, genereren de gevolgen veel angst en stress. In zeldzame gevallen kunnen deze negatieve gevoelens leiden tot gevoelens van motivatie om de taak af te maken. hoewel de rechtvaardiging voor de vertraging hetzelfde soort gedrag in de toekomst versterkt.
De persoon die uitstelt, moet de waarde van prioriteiten begrijpen om productief te zijn in zijn leven. Mensen die uitstellen komen over als luie en onverantwoordelijke mensen, mensen die geen ambities hebben in het leven.
Waarom zijn er mensen die uitstellen?
Uitstelgedrag is meestal een probleem van emotionele connectie, dat wil zeggen dat mensen die uitstelgedrag hebben, vaak angstproblemen, een laag gevoel van eigenwaarde en een zelfvernietigende mentaliteit hebben die ze moeilijk onder controle kunnen houden. Ook, er kan een gebrek aan zelfvertrouwen zijn of dat de persoon in kwestie de taak gewoon niet leuk vindt en hij vertoont passief agressief gedrag (aangezien hij de taak niet leuk vindt, zegt hij dat hij het gaat doen, maar doet hij het niet om zijn ontevredenheid over die taak te tonen).
Het kan worden opgevat als een kloof tussen intentie en actie. Mensen die uitstellen, doen dit vanwege een gebrek aan zelfbeheersing. U weet wat u moet doen, maar u kunt het niet.
Soorten uitstellers
Er is niet slechts één type uitsteller, er zijn in feite twee soorten: chronische uitstellers en situationele uitstellers. De eersten hebben voortdurend moeite om taken af te ronden en de laatste doen dit afhankelijk van de taak die voorhanden is.
Iemand met een hoog niveau van impulsief gedrag en zonder zelfbeheersing en discipline doet er langer over dan iemand die een hoger ontwikkelingsniveau heeft in deze specifieke eigenschappen. Op de een of andere manier houdt het de controle van het ego in en het ontkennen van verantwoordelijkheid, het rechtvaardigen en het verzinnen van excuses om uit te stellen wat er gedaan zou moeten worden. U moet begrijpen dat deze excuses een doel hebben: blijf uitstelgedrag door de waargenomen effecten te minimaliseren van acties die ons een goed gevoel geven.
Hoe uitstelgedrag te behandelen
Volgens een studie van de Universiteit van Stockholm lijkt het erop dat uitstelgedrag niet alleen een tijdmanagementprobleem is, maar er kunnen ook emotionele redenen zijn om dit probleem op gang te brengen. Er zijn mensen die bijvoorbeeld denken dat ze beter werken onder stress, maar dit voedt hun stress en ongemak.
Negatieve emoties komen vaak voort uit negatieve gedachten die het vermogen om ermee om te gaan ontsporen. Iets wat je moet doen, verantwoordelijkheid opzij leggen en andere dingen doen waarvan je denkt dat je je beter voelt, zoals op de bank liggen of televisie kijken ... ervan uitgaande dat u zich daarna beter voelt om de moeilijke, Maar dit gebeurt meestal niet, omdat u zich misschien slechter voelt omdat u de taak heeft uitgesteld.
Soms hebben tijdmanagement en behandelingen weinig nut voor chronische uitstellers, omdat ze niet weten hoe ze hun denken moeten veranderen. Het geheim is om de manier van denken en dus de gemoedstoestand te veranderen, zodat de dingen die gedaan moeten worden niet worden uitgesteld. Vervolgens zullen we uitleggen hoe dit probleem op een gemakkelijke manier kan worden aangepakt.
Waarom is het gedaan?
U moet eerst begrijpen waarom u zich ervan weerhoudt om te doen wat u moet doen. Welke gevoelens rijzen er als je het voorstel probeert te schrijven of een moeilijk gesprek hebt? Waar ben je bang voor dat er kan gebeuren als je het daadwerkelijk doet? Wat is het ergste geval? Voor velen, zo niet de meesten, is angst de schuld. Angst over het verknoeien van werk of het niet doen ervan leidt ertoe dat we het uitstellen tot, ironisch genoeg, we het niet goed kunnen krijgen of het voor altijd wordt verlaten.
Zoek beloning in plaats van vermijding
Als uw humeur keldert bij het vooruitzicht om actie te ondernemen, moet u eerst uw humeur verbeteren. Als je iets wilt doen, wat dan ook, geef jezelf dan later een kleine beloning.
Pas op voor het topje van de ijsberg
Je hebt een hoop ideeën over hoe de wereld die zich geleidelijk in je hoofd heeft gevormd, werkt en zou moeten werken, te beginnen toen je nog heel jong was, maar je merkt ze nauwelijks op omdat ze onder het oppervlak van je lichaam zijn verzonken - in bewustzijn. We noemen ze ijsbergovertuigingen, en ze kunnen een probleem zijn, omdat je waarschijnlijk niet weet hoe ze je denken beïnvloeden.
Een voorbeeld van een ijsberg-overtuiging die op het spel staat bij uitstel is: "Ik moet alles perfect maken" (klinkt bekend?). Deze behoefte om dingen op een bepaalde manier te hebben voordat u actie onderneemt, zal uw voortgang belemmeren en ervoor zorgen dat u vastloopt. Hoe weet je dat je met een ijsberg te maken hebt? De tekens bevatten woorden als "ik moet" of "ik moet" in uw gedachten.
Verander de manier waarop je denkt
Hoe u een situatie ervaart, bepaalt hoe u erop reageert en wat u uiteindelijk doet. Wat er met velen van ons gebeurt, is dat we verstrikt raken in denkvallen, of manieren van denken die ons geen uitweg of vooruitgang laten.
Als je denkt: "Dit project is te moeilijk, ik zal het nooit redden", kan het een vergrootglas en een minimalisator zijn, waardoor de meest uitdagende aspecten van een baan erger worden en de voordelen worden geminimaliseerd, wat je motivatie tenietdoet. Aan de andere kant, als je denkt of zegt: "Dit is een uitdaging, maar het is goed te doen, en de beloningen om zelfs maar aan de slag te gaan, zijn het waard" ... er verandert veel in je geest.
Als je denkt: "Ik zou dit nooit alleen kunnen doen" of "Ik ben gewoon nooit goed in dit soort dingen", is het waarschijnlijk een overdreven aanpasser of generalisator, die wijst op een laag zelfbeeld. Omdat je niet gelooft dat je daartoe in staat bent, en je zegt tegen jezelf dat je dat wel doet, en je angst wordt je realiteit. Aan de andere kant, als je denkt of zegt: “Wat ik probeer te doen, zal voor niemand gemakkelijk zijn. Wie is er beter dan ik om het onder ogen te zien? Wie anders dan ik is bereid het onder ogen te zien?