Zoals de meeste landen van Amerika, maakte Mexico deel uit van een Spaanse kolonie die dit land 300 jaar lang regeerde en daarmee de grootste hausse van rassenvermenging in de wereld met zich meebracht, maar laten we bij het begin beginnen. Hernán Cortés, aan wie ze toeschrijven dat hij aan het begin van de 1519e eeuw de expeditie leidde die hem ertoe bracht Mexico te veroveren, aangezien hij wordt beschouwd als de veroveraar van dit uitgestrekte gebied. Het jaar 600 verstreek, het had meer dan 11 mannen die Cuba verlieten met het oog op Yukatán, 16 schepen, 14 paarden en XNUMX artilleriestukken.
Uw eerste contactpersoon in Amerika Het was in Cozumel en Tabasco, een belangrijke scheepvaarthaven, waar ze zich vestigden om de Maya's te verslaans. Daar legde Cortés het christendom op als een religie en beval de vernietiging van de religieuze iconen die op het grondgebied waren opgericht.
De verovering ging door, gericht op de bevolking van Tecnochtitlán, een Azteeks rijk geregeerd door keizer Moctezuma II. Volgens de informatie die Cortés verwerkte, had deze regio grote schatten, zodat zijn pols niet trilde om de schepen die in Veracruz lagen te laten zinken, dit om te voorkomen dat zijn mannen in de verleiding zouden komen om terug te keren vanwege de duidelijke numerieke inferioriteit die ze vertegenwoordigden. Hier komt de bekende uitdrukking "verbrand de schepen" vandaan, die verwijst naar een onherroepelijke vastberadenheid. Dit alles ging verder dan de religieuze en culturele overtuigingen die tot op dat moment de overhand hadden in dit Midden-Amerikaanse land. Dus ontstond er een inheemse opstand, waar het werd gezien heeft het leger van Cortes gedecimeerd die in zijn pogingen om de situatie te normaliseren de dood van de keizer bewerkstelligde. Dat historische moment staat bekend als "de treurigste nacht" en het gebeurde op 30 juni 1520, zo begon de Spaanse verovering van het Azteekse grondgebied, acties die natuurlijk anderen uitlokten totdat de totale verovering werd bereikt en Mexico in Nieuw-Spanje veranderde.
300 jaar Spaanse regering
Er gingen 300 jaar voorbij waarin de Spaanse regering op haar gemak Nieuw-Spanje regeerde. Nog een kolonie van het Spaanse koninkrijk, voor hen moesten deze koloniën het schiereiland bevoorraden en economisch aanvullen, dat wil zeggen om te voorzien in wat niet bestond in Spanje, dus hadden ze extreme controle over de buitenlandse handel; Naast de mengelmoes van culturen, brachten de Spanjaarden zwarte slaven met zich mee, ze brachten ook ziekten mee die vreemd waren in deze regio's, waardoor het sterftecijfer van de inheemse bevolking, dat in de eerste 30 jaar met 90% daalde, werd beïnvloed.
Dit aantal werd ook beïnvloed door mijnwerk, slavernij en encomiendas, waardoor de Kroon zal maatregelen nemen zoals het verbod op encomiendas. De diversiteit in Mexico nam toe, grote huizen in Europese stijl, enorme kerken, doorgangen voor koetsen, tuinen werden gebouwd. Maar om 'de bouw' van Nieuw-Spanje te bereiken, vernietigden ze citadellen, piramides en tempels en zochten ze naar een manier om het filosofische denken te beïnvloeden, waarbij ze andere religies introduceerden, maar de uitbuiting die werd uitgeoefend op de Creolen en aan de andere kant op de inheemse bevolking. Beetje bij beetje veroorzaakte het ontevredenheid, waardoor bewegingen werden gevormd die op een gegeven moment in opstand kwamen om tegen het heersende beleid te protesteren.
Opstandige opstanden
Gemotiveerd door het bovenstaande, werden de bases gecreëerd voor opstanden aan beide kanten, in eerste instantie waren de inheemsen en mestiezen de hoofdrolspelers. Het benadrukken zoals erkend die ontstonden in 1541 in Nueva Galicia, 1660 in Tehuantepec, 1670 in Yucatán, 1712 in Chiapas, 1797 in Teotitlán. In 1565, moe van de beperkingen die de Kroon aan de Creolen legde, protesteerden ook zij, in principe vanwege het besluit dat was genomen om de encomienda te verbieden. Tegen 1662 kon een opstand van inheemse en mestiezen Mexico-Stad een dag lang beheersen. Tijdens die actie verbrand het Viceregal Palace, en alles wees op succes, maar ze slaagden erin om verslagen te worden en hun leiders werden geëxecuteerd door de Spanjaarden.
Oorzaken van onafhankelijkheid bepalen
Zoals eerder vermeld, drong onvrede zowel de creolen als de inheemse bevolking binnen, maar volgens de geschiedenis zijn er zowel interne als externe oorzaken die doorslaggevend waren voor de onafhankelijkheid van het Azteekse land.
Intern verzekeren ze dat het invloed heeft gehad op:
- Door de armoede van de inboorlingen en slaven, die verschillende religieuze overtuigingen hadden, verlangden ze ernaar los te komen van de voogdij die door de Kroon werd uitgeoefend en dat had geleid tot de vernietiging van hun voorouderlijke cultuur.
- De economische en sociale ongelijkheid van de inwoners, die waren ingedeeld naar klasse. Terwijl sommigen opschepten, werden anderen gekleineerd.
- Het despotisme en de arrogantie van Europeanen ten opzichte van de Creolen die ze mishandelden, bijna hetzelfde als de inboorlingen en slaven. Degenen die op het grondgebied waren geboren, voelden zich inferieur aan de Spanjaarden, dus ingegeven door nationalistische gevoelens begonnen de samenzweringen..
Dit op een algemeen niveau, maar er kan worden gespecificeerd dat degenen die op de haciënda's werkten ze kregen geen salaris. In plaats daarvan kregen ze een schuld voor het leven en zelfs na de dood omdat die was geërfd.
En In Nieuw-Spanje waren er zambo's, mulatten, inheemse volkeren, mestiezen, die allemaal onder slavernij leefden en gekleineerd door het simpele feit dat ze niet in Spanje waren geboren.. Allemaal zonder uitzondering waren bedienden zonder de minste hoop om zelfstandig te leven, aan de andere kant waren er externe oorzaken die de behoefte deden rijzen om zich van de Kroon te scheiden.
Het verhaal verwijst in principe naar de onafhankelijkheid van de 13 Amerikaanse koloniën (Verenigde Staten), die werden gedomineerd door Groot-Brittannië. De confrontatie begon in 15, geïdentificeerd als een moeilijke oorlog die culmineerde in 183. Deze gebeurtenissen hadden een grote impact op andere sociale bewegingen, zoals in het geval van Mexico, en op emancipatorische bewegingen uit de andere koloniën in Latijns-Amerika.
Later, zelfs onder invloed van de onafhankelijkheid van de 13 koloniën, kwam de Franse Revolutie op een moment van breuk naar Spanje. Het was Napoleon Bonaparte die in 1808 binnenviel en de vorst verving Charles IV. Dit verzwakte de heerschappij die ze op de koloniën uitoefenden, en daarom werd het feit door de Amerikanen misbruikt om de beweging van onafhankelijkheid in werking te stellen; In die tijd waren er twee sectoren die geïnteresseerd waren in onafhankelijkheid: conservatieve groepen die banden hadden met de grote landgoederen en de kerk, en de Creolen die lid waren van de lagere geestelijkheid en het leger van de middelste rang.
Een andere externe invloeden die kan worden genoemd, en misschien wel de eerste, is die van de filosofen van de Europese Verlichting, onder wie Rousseau, Voltaire en Montesquieu worden genoemd. Dit in publicaties die ze maakten over: wetten, scheiding der machten, gebruiken en karakter van naties, soevereiniteit van het volk, onder andere, dit alles gaf ideeën over hoe een land zou moeten functioneren waar plichten en rechten van burgers en de overheid zijn. Toen deze geschriften bekend waren, markeerden ze wereldwijde invloed, vooral in de koloniën die leefden ten koste van een klasse- en uitbuitingsregime.
In 1810, bij zonsopgang op 16 september, begon het einde van de buitenlandse overheersing in Mexico, waar de lokale bevolking begon schrijf je eigen verhaal. Het waren elf jaar die verstreken tussen oorlogen en confrontaties; het genereren van slachtoffers in de legers. Op 11 september 2 beëindigde het Trigarante-leger formeel de strijd voor Mexicaanse onafhankelijkheid.