Luister naar dit grappige verhaal wat vertel je ons Jorge Bucay in zijn boek De weg van spiritualiteit 🙂
Met enige pijn leerde ik dit concept dat de resultaten soms niet onmiddellijk zijn, zij het op een wat prozaïscher manier.
Het was in Mexico. Bij een barbecue, en niet bij een keynote. Uit de mond van mijn Mexicaanse vrienden, en niet uit de hand van een groot spiritueel leraar. Tussen tequilas en pozoles, en niet tussen boeken en notities.
Aan tafel, tussen alle lekkernijen die ons werden aangeboden, er was een kleine pot met een paar felgroene ballen die ik nog nooit had gezien. Mexicanen hebben een grote gastronomische voorliefde voor chili en ze hebben er een grote verscheidenheid aan, elk pittiger.
Ik had al geleerd de beroemde zin van mijn Azteekse vrienden te wantrouwen, toen ze me vertelden: «Hieruit kun je rustig eten dat niet jeukt» omdat in Mexicaans eten alles jeukt (hoewel er jeuk en jeuk is), en de persoon die uit het buitenland komt en geen "geïmmuniseerde" tong heeft, moet zorgvuldig alles proeven wat hij in zijn mond stopt.
Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik verrast was toen mijn vrienden me zeiden voorzichtig te zijn met die redondito chili, want het was erg heet. Ik, die altijd de verschillende smaken wil ontdekken die het typische eten van elke plaats me biedt, stopte, trouw aan mijn voorzichtigheid, minder dan de helft van een van die chilito's in mijn mond. Het prikt een beetje, maar de smaak was voortreffelijk.
"Het is niet zo slecht ..." Ik zei, bijna trots op mijn integriteit: "Ik heb andere pittigere geprobeerd", voegde ik eraan toe, en negerend de tekens van iedereen stopte ik er nog 2, heel, in mijn mond en proefde ze met een glimlach ...
2-3 minuten later was de glimlach van mijn gezicht verdwenen.
Mijn mond voelde in brand staan, mijn tong deed pijn, de hitte verstikte me en ik kon nauwelijks ademen.
Het water, dat ik in sprongen dronk, had geen zin, niet het glas koude melk waar ik om vroeg, of iets anders. Ik kon alleen maar wachten tot het voorbij was ...
Ondertussen werd de lering die ik nooit zal vergeten opgetekend in mijn hoofd en in mijn slokdarm: de resultaten van dingen zijn inderdaad soms niet onmiddellijk, vooral in termen van chili en de effecten van het buitengewoon smakelijke Mexicaanse eten, hoewel men aan de lijst van dingen die tijd vergen ook de ogenschijnlijke resultaten van schoonheidscrèmes en de transcendente prestaties van Persoonlijke groei. (Laatste woorden die ik heb toegevoegd om ze aan te passen aan het doel van deze blog).