இன்று நான் உங்களிடம் கொண்டு வரும் வீடியோ மிகவும் அதிர்ச்சியளிக்கிறது. சில வாரங்களுக்கு முன்பு நான் பார்த்தேன், அது எனக்கு வருத்தத்தை ஏற்படுத்தும் என்று தெரிந்தும், ஆனால் நாம் கண்களைத் திறந்து, இதில், சில நேரங்களில், நியாயமற்ற உலகில் என்ன நடக்கிறது என்று பார்ப்பது அவசியம் என்று நினைக்கிறேன்.
பல சந்தர்ப்பங்களில் நான் அதிர்ஷ்டத்தைப் பற்றி பேசியிருக்கிறேன், அதைக் குறிப்பிடுகிறேன் இல்லாத ஒன்று அதை "உருவாக்க" தேவையான நிபந்தனைகளை நாம் உருவாக்கவில்லை என்றால். அதிர்ஷ்டம் என்பது வேலை செய்ய வேண்டிய ஒன்று, நாம் செய்யும் செயல்களில் நிலையானதாக இருப்பது, பின்னர் அந்த அதிர்ஷ்டத்தை உருவாக்கி பிடிக்கக்கூடிய நிலையில் இருப்போம்.
இருப்பினும், மிகவும் அடிப்படை ஒன்று உள்ளது, அவற்றில் ஒன்று நமக்குத் தெரியாது. நம்மில் பெரும்பான்மையானவர்கள் நாங்கள் பிறந்த முதல் நாளிலிருந்து நீங்கள் ஏற்கனவே அதிர்ஷ்டசாலி. நம்மிடம் உணவு இல்லாத பற்றாக்குறை உள்ள ஒரு உலகத்தில், நம் உலகில் பிறந்திருப்பது நாம் அதிர்ஷ்டசாலி, நம்மைச் சுற்றிலும் நம்மைக் கவனித்து, நம்மை நேசிக்கும் மக்களும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்கள் பிறந்த தருணத்திலிருந்து, அவர்களுடன் தொடர்பில்லாத துன்பங்களை அனுபவிக்கும் நபர்கள் உள்ளனர். அவர்கள் ஆரோக்கியமாகவும், நேசத்துடனும் பிறந்திருக்கிறார்கள், ஆனாலும் அவர்கள் பிறந்திருக்கிறார்கள் ஒரு தரிசு நிலம், போர்களால் முற்றுகையிடப்பட்டு உலகின் பிற பகுதிகளால் மறந்துவிட்டது.
இந்த 2 குழந்தைகளின் நிலை இது. வீடியோவைப் பார்த்த பிறகு நீங்கள் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி என்று நினைத்து ஒவ்வொரு நாளும் கொடுங்கள் என்று நம்புகிறேன் நீங்கள் இருக்கும் இடத்தில் பிறந்ததற்கு நன்றி. வீடியோ முடிந்ததும், உங்கள் பிரச்சினைகளை வேறு கோணத்தில் அணுகலாம்:
இனிமேல் நான் செய்ய வேண்டியது என்னவென்றால், இனிமேல் குழந்தை பசியால் இறப்பதில்லை, அந்த நாடுகளில் உள்ள அனைத்து பெண்களுக்கும் ஆண்கள் மீதும் செயல்பட வேண்டும், இதனால் அவர்களுக்கு அதிகமான குழந்தைகள் உள்ளனர், குழந்தைகள் இனி அதிகம் பாதிக்கப்படுவதில்லை, இல்லையெனில் நான் தீர்வு காண வேண்டாம்.
நாம் பார்த்தவற்றிற்கு பெயர் இல்லை ... போர்களை ஒதுக்கி வைப்பதற்கான காரணங்கள் உள்ளன என்பதற்கும், உலகின் பணம் போதாது என்பதற்கும் இந்த சிறியவர்கள் உதாரணம்.
வார்த்தைகள் இல்லாமல் ஆனால் உண்மைகளைப் பார்த்தாலும், மனிதநேயம் ஒன்றும் செய்யாது, நான் என்னையும் சேர்த்துக் கொள்கிறேன்
நான் அதிர்ச்சியடைகிறேன், கனமான இதயத்துடன், இந்த வகையான யதார்த்தங்களைப் பார்ப்பது மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது, இதைப் பற்றி நாம் எப்போதும் ஏதாவது செய்ய முடியாது என்பதை அறிவது. நான் யோசிக்கக்கூடிய ஒரே விஷயம் என்னவென்றால், நமக்கு அருகிலுள்ள மற்றும் தேவைப்படும் நபர்களுக்கு உதவுவதும், நாங்கள் அடிக்கடி புறக்கணிப்பதும் ஆகும்.