விக்டர் ஃபிராங்க்ல் தனது வாழ்க்கையில் பெரும் துன்பத்தை அனுபவித்தார். அவர் "லோகோ தெரபி" நிறுவியவர், பொருள் தேடல் மற்றும் வாழ்க்கையின் நோக்கம் இது ஒவ்வொரு நபருக்கும் தனித்துவமானது மற்றும் குறிப்பிட்டது, குறிப்பாக சிரமங்களுக்கு மத்தியில்.
விக்டர் பிராங்க்ல், இரக்கமுள்ள வியன்னாஸ் மருத்துவர் மற்றும் உளவியலாளர் நாஜிகளால் கைப்பற்றப்பட்டது 1942 இல் யூதராக இருந்ததற்காக. ஒரு அழகான இளம் பெண்ணை மணந்தார், அவருக்கு ஒரு தொழில், சொத்துக்கள் மற்றும் வருமானம் இருந்தது. அதையெல்லாம் அவர் விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. இது மக்களை சூப்பர் நபர்களாக மாற்றக்கூடிய அதிர்ச்சிகரமான இழப்பு.
அவர் கைது செய்யப்பட்ட பின்னர், அவர்கள் அவரை 1500 பேருடன் ஒரு நிரம்பிய ரயிலில் ஏற்றினர். பல பகல் மற்றும் இரவுகள் நீடித்த ஒரு பயணம். அவர்களின் இலக்கு ஒரு மகத்தான வதை முகாமாக இருந்தது, காவற்கோபுரங்கள் மற்றும் முள் கம்பிகளால் சூழப்பட்டுள்ளது. அது ஆஷ்விட்ஸ்.
புதிய கைதிகள் தங்கள் சாமான்கள் அனைத்தையும் ரயிலில் விட வேண்டியிருந்தது. எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட தயங்கிய பிராங்க்ல், லோகோ தெரபி குறித்த தனது புதிய புத்தகத்தின் விலைமதிப்பற்ற கையெழுத்துப் பிரதியை வைத்திருந்தார். ஆரோக்கியமான கைதிகள் குழுவில் சேர அவர் ஒதுக்கி அனுப்பப்பட்டார். மீதமுள்ள 90 சதவீதம் பேர் வேறு இடங்களுக்கு அனுப்பப்பட்டனர், நேராக மரணத்திற்கு.
ஃபிராங்க்லின் குழு வயல் முழுவதும் ஒரு துப்புரவு நிலையத்திற்கு ஓட வேண்டியிருந்தது, அங்கு அவர்கள் கைக்கடிகாரங்கள் மற்றும் நகைகளை அகற்ற உத்தரவிடப்பட்டது. தனது உயிரைப் பாதுகாக்க, ஃபிராங்க்ல் இறுதியாக தனது விலைமதிப்பற்ற உரையை கைவிட்டார். எரிவாயு அறைகள், தகனம் மற்றும் மரணதண்டனைகள் அவரது புதிய உண்மை.
ஃபிராங்க்ல் தனது புத்தகத்தில் விவரிக்கிறார் "அர்த்தத்திற்கான மனிதனின் தேடல்" வீரர்கள் தங்கள் உடைகள் அனைத்தையும் கழற்றும்படி கட்டளையிட்டனர். அவர்களின் முழு உடல் கூந்தலும் புருவம் உட்பட மொட்டையடிக்கப்பட்டது. ஒரு குறுகிய மழைக்குப் பிறகு, அவர்கள் கைகளில் பச்சை குத்தப்பட்ட எண்களை வைத்திருந்தார்கள், எனவே அவர்கள் பெயரை கூட இழந்தனர். ஃபிராங்க்ல் தனது கண்ணாடிகளையும் ஒரு ஜோடி காலணிகளையும் வைத்திருக்க முடிந்தது, ஆனால் மற்ற அனைத்தும் அழிக்கப்பட்டன.
குடும்ப நடவடிக்கைகள் மற்றும் வாழ்க்கையில் குறிக்கோள்கள் அனைத்தும் கொடூரமாக வளைக்கப்பட்டன. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆளுமை, கண்ணியம். அப்படி எதுவும் மீண்டும் நடக்காது என்று நம்புகிறேன்.
|
| விக்டர் வெளிப்படையான |
இருப்பினும், இன்று சந்திக்கும் நபர்கள் உள்ளனர் இதே போன்ற சூழ்நிலைகள், அடக்குமுறை ஆட்சிகளின் கீழ் அவசியமில்லை என்றாலும்.
உதாரணமாக, ஒரு இடத்தில் நிம்மதியாக வாழ்வதை கற்பனை செய்து பாருங்கள், திடீரென்று நாம் ஒரு பஞ்சம், பூகம்பம், சுனாமி, ஒரு சூறாவளி, வெள்ளம் அல்லது பிற இயற்கை பேரழிவுகளால் வருகை தருகிறோம்.
அல்லது உங்களுக்கு உயிருக்கு ஆபத்தானது, முடக்குவது மற்றும் சிதைப்பது போன்ற நோய்கள் இருப்பதாகக் கூறப்படுவதை கற்பனை செய்து பாருங்கள் புற்றுநோய். அறுவை சிகிச்சை, கதிர்வீச்சு சிகிச்சை அல்லது கீமோதெரபி ஆகியவற்றிற்காக நீங்கள் மருத்துவமனைக்குச் செல்ல வேண்டியிருக்கும். அவர்கள் உங்களுக்கு ஒரு மருத்துவமனை கவுன் கொடுப்பார்கள், உங்கள் மணிக்கட்டில் ஒரு பிளாஸ்டிக் வளையலை உங்கள் பெயர் மற்றும் மருத்துவ பதிவு எண்ணுடன் வைப்பார்கள்.
உங்கள் புருவங்கள் உட்பட சிகிச்சையின் விளைவாக உங்கள் தலைமுடி அனைத்தையும் இழக்க நேரிடும். நீங்கள் வலி, குமட்டல் மற்றும் பிற விரும்பத்தகாத உடல் உணர்வுகளை அனுபவிப்பீர்கள்.
இந்த சூழ்நிலைகள் எவ்வளவு கொடூரமானவை என்றாலும், மாற்றத்தக்க அனுபவங்களைக் கொண்டுவரும் நிலைமைகள் இவை ஆன்மீக வளர்ச்சி சில நபர்களில். ஏன்?
நாம் விரும்பும் எல்லாவற்றையும் பறித்தோம் நாங்கள் எங்கள் உண்மையான நபர்களுடன் தொடர்பு கொள்கிறோம், நம் ஆத்மாவுடன் சொல்லலாம். எங்களுக்கு உண்மையான மற்றும் தூய்மையான ஒன்று உள்ளது. நாம் தற்போதைய தருணத்தில், நனவுடன் இருக்கிறோம்: உடல் உணர்வோடு, உணர்ச்சி உணர்வோடு, சிந்தனை, கற்பனை மற்றும் படைப்பாற்றல் சக்திகளுடன். அந்த வகையான ஆன்மீக விழிப்புணர்வு அமைதி, தைரியம், உத்வேகம் மற்றும் நம்பிக்கையின் ஆதாரமாக மாறும்.
ஆச்சரியப்படும் விதமாக ஷவரில் சில ஆண்கள் என்று ஃபிராங்க்ல் கூறுகிறார் அவர்கள் கேலி செய்து சிரித்தனர். எல்லாவற்றையும் முற்றிலுமாக பறித்தாலும், மனித ஆவி இன்னும் குறிப்பிடத்தக்க வீரியத்துடனும் சகிப்புத்தன்மையுடனும் பிரகாசிக்க முடியும். சிரிப்பு எப்போதும் ஒரு முக்கியமான நிவாரணம் மற்றும் துரதிர்ஷ்டவசமானவற்றுக்கு இடையேயான இணைப்பு.
மேலும், அந்த முதல் இரவில் முகாமில், ஃபிராங்க்ல் தற்கொலை செய்யக்கூடாது என்று உறுதியான மற்றும் வேண்டுமென்றே முடிவெடுத்தார். அவர் வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுத்தார். ஷேக்ஸ்பியரின் ஹேம்லெட் எழுப்பிய அந்த முக்கிய, மைய கேள்விக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, ஃபிராங்க்ல் "இருக்க" முடிவு செய்தார்.
பின்னர், மீண்டும் இணைவதற்கான அனைத்து நம்பிக்கையும் மங்கிப்போனபோது, ஃபிராங்க்லுக்கு அவரது மனைவியைப் பற்றிய ஒரு பார்வை இருந்தது (அவர் அஞ்சியபடி, ஏற்கனவே இறந்துவிட்டார்). அப்போதுதான், அனைவருக்கும், அன்பு என்பது நாம் விரும்பும் கடைசி மற்றும் உயர்ந்த குறிக்கோள்.
தம்பதியினரிடையேயான பரஸ்பர அன்பு அவருக்கு மனிதநேயம் மற்றும் படைப்புக்கான உலகளாவிய அன்பாக விரிவடைந்தது. இந்த ஆழ்ந்த தனிப்பட்ட அனுபவத்திலிருந்து அவர் கூறினார்:
"உலகில் எதுவும் இல்லாத ஒரு மனிதன் இன்னும் மகிழ்ச்சியை எப்படி அறிந்து கொள்ள முடியும் என்பதை நான் புரிந்துகொண்டேன்." (அர்த்தத்திற்கான மனிதனின் தேடல்)
ஃபிராங்க்ல் போரிலிருந்து தப்பினார் செப்டம்பர் 50 இல் தனது 92 வயதில் இறந்து, மேலும் 1997 பல ஆண்டுகள் வாழ்ந்தார்.
ஒரு பெரிய பாடம்