நவீனத்துவத்தின் 10 சிறந்த கவிதைகள்

கருதப்படுகிறது "நவீனத்துவத்தை"ஒரு காலத்திற்கு (பத்தொன்பதாம் மற்றும் இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில்) அந்த பெயரில் இலக்கியத்தில் ஒரு இயக்கம் தோன்றியது; கவிதை இருப்பது அதிக மாற்றங்களைக் கொண்ட முக்கிய இலக்கிய வகை, கலைஞர்கள் அதிக படைப்பாற்றலை நிரூபிக்க முற்படுவதால், நாசீசிஸ்டிக் டோன்களுடன், மேலும் புதுப்பிக்கப்பட்ட மொழி (அத்துடன் மெட்ரிக்) மற்றும் தேசபக்தி அடையாளம் வெவ்வேறு கண்களால் காணப்படும் கலாச்சாரத்தை வலியுறுத்துகிறது.

அந்த நேரத்தில் நவீனத்துவத்தின் பல கவிதைகள் வெளிவந்தன, இந்த தொகுப்பில் நாம் சேர்த்துள்ளவை போன்ற பெரிய புகழ் இன்றும் தொடர்கிறது. உங்களுக்கு கவிதை தெரிந்தால், அல்லது உங்களுக்குத் தெரியாவிட்டாலும் நிச்சயமாக சில பெயர்கள் உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும் ரூபன் டாரியோ, இது இயக்கத்தின் அதிகபட்ச அடுக்கு என்று கருதப்படுகிறது, இது நீங்கள் ஒரு முறையாவது கேள்விப்பட்டிருக்க வேண்டிய பெயர்.

நீங்கள் தவறவிட முடியாத நவீனத்துவத்தின் கவிதைகள்

வெளிப்படையாக இருப்பது ரூபன் டாரியோ ஒன்று நவீனத்துவத்தின் மிக முக்கியமான கவிஞர்கள், அவரது படைப்புகளைப் பற்றி இன்னும் கொஞ்சம் சேர்க்க வேண்டியிருந்தது (மூன்று கவிதைகள் துல்லியமாக இருக்க வேண்டும்). இருப்பினும், நீங்கள் எழுத்துக்களையும் அனுபவிக்க முடியும் ஜோஸ் மார்ட்டே, அன்டோனியோ மச்சாடோ, சால்வடார் தியாஸ் மிரான், ரமோன் லோபஸ் வெலார்டே மற்றும் டெல்மிரா அகுஸ்டன்.

1. மேலும் நான் உங்களை நகரங்களால் தேடினேன் ...

நகரங்களில் நான் உன்னைத் தேடினேன்,
நான் உங்களை மேகங்களில் தேடினேன்
உங்கள் ஆத்மாவைக் கண்டுபிடிக்க
நான் திறந்த பல அல்லிகள், நீல அல்லிகள்.

அழுகிறவர்கள் என்னிடம் சொன்னார்கள்:
ஓ, என்ன ஒரு வாழ்க்கை வலி!
உங்கள் ஆன்மா நீண்ட காலமாக வாழ்ந்துள்ளது
மஞ்சள் லில்லி மீது!

ஆனால் அது எப்படி இருந்தது என்று சொல்லுங்கள்?
என் மார்பில் என் ஆத்மா இல்லையா?
நேற்று நான் உங்களை சந்தித்தேன்
நான் இங்கே வைத்திருக்கும் ஆத்மா என்னுடையது அல்ல

ஆசிரியர்: ஜோஸ் மார்டே

2. க up பாலிகான்

இது பழைய இனம் கண்ட வலிமையான ஒன்று;
ஒரு சாம்பியனின் தோளில் துணிவுமிக்க மரம் தண்டு
காட்டுமிராண்டித்தனமான மற்றும் கடுமையான, அதன் உறுதியான மெஸ்
ஹெர்குலஸின் கையை அல்லது சாம்சனின் கையைப் பயன்படுத்துங்கள்.

தலைக்கவசத்திற்காக அவரது தலைமுடி, மார்பகத்திற்கு மார்பு,
பிராந்தியத்தில் உள்ள அராக்கோவிலிருந்து அத்தகைய ஒரு போர்வீரனால் முடியுமா
காடுகளின் ஸ்பியர்மேன், அனைவரையும் வேட்டையாடும் நிம்ரோட்,
ஒரு காளையை நிராயுதபாணியாக்குவது அல்லது சிங்கத்தை கழுத்தை நெரிப்பது.

அவர் நடந்தார், நடந்தார், நடந்தார். அவர் பகல் ஒளியைக் கண்டார்,
வெளிர் பிற்பகல் அவரைப் பார்த்தது, குளிர்ந்த இரவு அவரைக் கண்டது,
எப்போதும் டைட்டனின் பின்புறத்தில் மரத்தின் தண்டு.
"எல் டோக்கி, எல் டோக்கி!" நகர்த்தப்பட்ட சாதியை அழுகிறது.
அவர் நடந்தார், நடந்தார், நடந்தார். விடியல் "போதும்",
பெரிய க up பொலிகனின் உயர்ந்த நெற்றி உயர்த்தப்பட்டது

ஆசிரியர்: ரூபன் டாரியோ

3. ஆபத்தானது

அரிதாகவே உணரக்கூடிய மரம் பாக்கியம்,
மேலும் கடினமான கல், ஏனெனில் அது இனி உணராது,
ஏனென்றால் உயிருடன் இருப்பதன் வலியை விட பெரிய வலி எதுவும் இல்லை,
நனவான வாழ்க்கையை விட பெரிய துக்கமும் இல்லை.

இருக்க வேண்டும், எதுவும் தெரியாது, மற்றும் இலட்சியமின்றி இருக்க வேண்டும்,
மற்றும் இருக்கும் பயம், மற்றும் எதிர்கால பயங்கரவாதம் ...

நாளை இறந்துவிடுவதற்கான பயங்கரவாதம்,
மற்றும் வாழ்க்கை மற்றும் நிழல் மற்றும் துன்பம்
எங்களுக்குத் தெரியாத மற்றும் சந்தேகிக்காதவை,
மற்றும் அதன் புதிய கொத்துக்களுடன் சோதிக்கும் இறைச்சி
மற்றும் அதன் இறுதி சடங்குகளுடன் காத்திருக்கும் கல்லறை,
நாங்கள் எங்கு செல்கிறோம் என்று தெரியவில்லை
நாங்கள் எங்கிருந்து வருகிறோம் ...!

ஆசிரியர்: ரூபன் டாரியோ

4. குழந்தை பருவ நினைவகம்

ஒரு குளிர் பழுப்பு மதியம்
குளிர்காலம். பள்ளி மாணவர்கள்
அவர்கள் படிக்கிறார்கள். சலிப்பூட்டும்
ஜன்னல்களுக்கு பின்னால் மழை.

இது வகுப்பு. ஒரு சுவரொட்டியில்
காயீன் குறிப்பிடப்படுகிறார்
தப்பியோடியவர், ஆபேல் இறந்தவர்,
ஒரு கிரிம்சன் கறைக்கு அடுத்து.

குரல் மற்றும் வெற்று டிம்பருடன்
ஆசிரியரை இடி, ஒரு வயதான மனிதர்
மோசமாக உடையணிந்து, மெலிந்த மற்றும் உலர்ந்த,
கையில் ஒரு புத்தகத்தை சுமந்து.

மற்றும் ஒரு முழு குழந்தைகள் பாடகர்
பாடம் பாடுகிறது:
«ஆயிரம் மடங்கு நூறு, ஒரு லட்சம்;
ஆயிரம் மடங்கு ஆயிரம், ஒரு மில்லியன் ».

ஒரு குளிர் பழுப்பு மதியம்
குளிர்காலம். பள்ளி மாணவர்கள்
அவர்கள் படிக்கிறார்கள். சலிப்பூட்டும்
ஜன்னல்களில் மழை.

ஆசிரியர்: அன்டோனியோ மச்சாடோ

5. நான் சாலைகள் கனவு காண்கிறேன்

நான் கனவு காணும் சாலைகள் செல்கிறேன்
மாலை. மலைகள்
தங்கம், பச்சை பைன்கள்,
தூசி நிறைந்த ஓக்ஸ்! ...
சாலை எங்கே போகும்?
நான் பாடுகிறேன், பயணி
பாதையில் ...
(மதியம் விழுகிறது)
"என் இதயத்தில் இருந்தது
ஒரு உணர்ச்சியின் முள்;
நான் அதை ஒரு நாள் கிழித்தெறிய முடிந்தது:
"நான் இனி என் இதயத்தை உணரவில்லை."

மற்றும் ஒரு கணம் முழு புலம்
அவர் இருக்கிறார், ஊமையாகவும், இருட்டாகவும் இருக்கிறார்,
தியானம். காற்று ஒலிக்கிறது
ஆற்றின் பாப்லர்களில்.

மதியம் கருமையாக வளர்கிறது;
மற்றும் காற்று வீசும் சாலை
மற்றும் பலவீனமான ப்ளீச்
அது மேகமூட்டமாக மாறி மறைந்துவிடும்.

எனது பாடல் மீண்டும் அழுகிறது:
“கூர்மையான தங்க முள்,
உங்களை யார் உணர முடியும்
இதயத்தில் அறைந்தார்கள் ”.

ஆசிரியர்: அன்டோனியோ மச்சாடோ

6. ஸ்பைனல்கள்

அது நக்கும் நாய் போன்றது
அவரது ஆண்டவரின் கை,
பயம் கடுமையை மென்மையாக்குகிறது
நான் சிந்தும் கண்ணீருடன்;
அறியாமை உரிமை கோரட்டும்
பரலோகத்திற்கு அது இல்லாத நல்லது.

நான், என் நெற்றியில் மிக உயர்ந்த,
இது என்னை காயப்படுத்த மின்னல் தைரியம்
நான் கைவிடாமல் சகித்துக்கொள்வேன்
என்னைத் தாக்கும் புயல்.

உங்கள் பரிதாபத்திற்காக காத்திருக்க வேண்டாம்
அது நெகிழ்வான முறுக்கப்பட்டதல்ல:
நான் பலத்தால் அடிமையாக இருப்பேன்
ஆனால் விருப்பத்தால் அல்ல.

என் அழியாத வேனிட்டி
இது ஒரு சராசரி பாத்திரத்திற்கு பொருந்தாது.
என்னை அவமானப்படுத்தலாமா? அதற்கு முன்பும் இல்லை
அது நாள் மற்றும் அணைக்கப்படும்.

நான் ஒரு தேவதையாக இருந்தால், நான் இருப்பேன்
சூப்பர் தேவதை லஸ்பல்.
இதய மனிதன்
ஒருபோதும் தீமைக்கு அடிபணியாது.

ஆசிரியர்: சால்வடார் டயஸ் மிரோன்

7. சகோதரி, என்னை அழ வைக்க ...

ஃபியூன்சாந்தா:
கடலின் கண்ணீர் அனைத்தையும் எனக்குக் கொடுங்கள்.
என் கண்கள் வறண்டு, நான் கஷ்டப்படுகிறேன்
அழுவதற்கான அபரிமிதமான ஆசை.

நான் ஆத்மாவுக்கு வருத்தமாக இருக்கிறேனா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை
என் உண்மையுள்ளவர்கள் புறப்பட்டார்கள்
அல்லது எங்கள் வாடிய இதயங்கள்
அவர்கள் ஒருபோதும் பூமியில் இருக்க மாட்டார்கள்.

என்னை அழ வைக்க சகோதரி
மற்றும் கிறிஸ்தவ பக்தி
உங்கள் தடையற்ற கையின்
நான் அழுகிற கண்ணீரைத் துடைக்கவும்
என் பயனற்ற வாழ்க்கையின் கசப்பான நேரம்.

ஃபியூன்சாந்தா:
கடல் உங்களுக்குத் தெரியுமா?
இது குறைவான பெரியது மற்றும் குறைந்த ஆழம் என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள்
வருத்தப்படுவதை விட.

நான் ஏன் அழ விரும்புகிறேன் என்று கூட எனக்குத் தெரியவில்லை:
நான் மறைக்கும் வருத்தத்தின் காரணமாக இருக்கலாம்,
அன்பின் என் எல்லையற்ற தாகத்தின் காரணமாக இருக்கலாம்.

சகோதரி:
கடலின் கண்ணீர் அனைத்தையும் எனக்குக் கொடுங்கள் ...

ஆசிரியர்: ரமோன் லோபஸ் வெலார்டே

 8. நான் நேசிக்கிறேன், நீங்கள் நேசிக்கிறீர்கள்

எல்லாவற்றையும் நேசித்தல், அன்பு, அன்பு, எப்போதும் நேசித்தல்
இருப்பது மற்றும் பூமியுடன் மற்றும் வானத்துடன்,
சூரியனின் ஒளி மற்றும் சேற்றின் இருளோடு;
எல்லா அறிவியலுக்கும் அன்பு, எல்லா ஆசைகளுக்கும் அன்பு.

மற்றும் வாழ்க்கை மலை போது
அது கடினமாகவும் நீளமாகவும் உயர்ந்ததாகவும் படுகுழிகள் நிறைந்ததாகவும் இருக்கட்டும்,
அன்பைக் கொண்டிருக்கும் அபரிமிதத்தை நேசித்தல்
எங்கள் சொந்த மார்பகங்களின் இணைப்பில் எரிக்கவும்!

ஆசிரியர்: ரூபன் டாரியோ

9. நீங்கள் காதலுக்கு வரும்போது

நீங்கள் காதலிக்கும்போது, ​​நீங்கள் நேசிக்கவில்லை என்றால்,
இந்த உலகில் நீங்கள் அதை அறிவீர்கள்
இது மிகப்பெரிய மற்றும் ஆழமான வலி
மகிழ்ச்சியாகவும் பரிதாபமாகவும் இருக்க வேண்டும்.

இணை: காதல் ஒரு படுகுழி
ஒளி மற்றும் நிழல், கவிதை மற்றும் உரைநடை,
எங்கே மிகவும் விலையுயர்ந்த விஷயம் செய்யப்படுகிறது
ஒரே நேரத்தில் சிரிக்கவும் அழவும் எது.

மிக மோசமான, மிக பயங்கரமான,
அவர் இல்லாமல் வாழ்வது சாத்தியமற்றது

ஆசிரியர்: ரூபன் டாரியோ

10. பாம்பு

என் காதல் கனவுகளில் நான் ஒரு பாம்பு!
ஒரு நீரோடை போன்ற கிளிசோ மற்றும் சிற்றலை;
தூக்கமின்மை மற்றும் ஹிப்னாடிசத்திற்கான இரண்டு மாத்திரைகள்
அவை என் கண்கள்; கவர்ச்சியின் முனை
இது என் நாக்கு ... நான் கண்ணீர் போல ஈர்க்கிறேன்!
நான் படுகுழியின் குமிழ்.

என் உடல் மகிழ்ச்சியின் நாடா
கிளிசா மற்றும் ஒரு கரேஸ் போல மதிப்பிடவும் ...

என் வெறுக்கத்தக்க கனவுகளில் நான் ஒரு பாம்பு!
என் நாக்கு ஒரு விஷ நீரூற்று;
என் தலை போர்க்குணமிக்க டயமட்,
மரணத்தை ஒரு அபாயகரமான பக்கத்தில் செய்யுங்கள்
என் மாணவர்களுடன்; என் உடல் ரத்தினத்தில்
இது மின்னல் உறை!

என் சதை கனவு கண்டால், என் மனம் அப்படித்தான்:
ஒரு நீண்ட, நீண்ட, பாம்பு உடல்,
நித்தியமாக, அதிர்வுடன் அதிர்வுறும்!

உங்கள் அன்பு, அடிமை, மிகவும் வலுவான சூரியனைப் போன்றது:
வாழ்க்கையின் பொன் தோட்டக்காரர்,
மரண தீ தோட்டக்காரர்
என் வாழ்க்கையின் பலனளிக்கும் கார்மெனில்.

ராவனின் கொக்கு ரோஜாக்களின் மணம்,
மெலரேட் ஸ்டிங்கர் ஆஃப் டிலைட்ஸ்
உங்கள் மொழி. உங்கள் மர்மமான கைகள்
அவை கையுறைகள் கொண்ட நகங்கள்.

உங்கள் கண்கள் என் கொடூரமான நள்ளிரவுகள்
ஃபக்கிங் ஹனிகளின் கருப்பு தேன்கூடு
அது தீவிரத்தன்மையில் இரத்தம் வெளியேறுகிறது;

எதிர்காலத்திலிருந்து ஒரு விமானத்தின் கிரிசாலிஸ்,
இது உங்கள் அற்புதமான மற்றும் இருண்ட கை,
என் தனிமையின் பேய் கோபுரம்.

ஆசிரியர்: டெல்மிரா அகஸ்டின்

இவைதான் நவீனத்துவத்தின் கவிதைகள் அது எங்கள் கவனத்தை ஈர்த்தது, அதை உங்களுக்காக வைக்க நாங்கள் விரும்பினோம், எனவே நீங்கள் விரும்புவீர்கள் என்று நம்புகிறோம். உங்கள் விருப்பப்படி இருந்தால் உங்கள் சமூக வலைப்பின்னல்களில் வெளியீட்டைப் பகிர நினைவில் கொள்ளுங்கள், மேலும் கவிதைகளைப் பற்றியும் ஒரு கருத்தை நீங்கள் வெளியிடலாம்.