Ang "Baroque" ay itinuturing na panahon mula XVII hanggang VXIII kung saan nagkaroon ng pagbabago sa kultura sa paraan ng paghanga at pagtuklas ng sining sa anuman sa mga anyo nito, iyon ay, kapwa panitikan, iskultura, musika, teatro o tula.
Sa okasyong ito, nais naming bigyang-diin ang tula ng baroque, na magdadala sa iyo ng ilan sa mga tulang baroque iyon ang may pinakamaraming epekto sa mga panahong iyon at kahit na hanggang ngayon ay patuloy na tinatamasa ang kasikatan.
Talaga, sa panahong ito pagkatapos ng Renaissance art, nakatuon ang tao sa paglikha ng sining na sumasalamin ng pagkabigo at pesimismo bilang isang paraan ng pagtingin sa buhay, samakatuwid nga, ang mga artista ay binigyang inspirasyon ng ideya na ang mundo ay puno ng maling maling ilusyon. Kung saan sa Espanya, ang pinakatanyag na bansa ng kilusan, ang kabiguan ay umabot sa emperyo at tinapos ang monarkiya ng huling mga hari ng Kapulungan ng Austria (Felipe IV at Carlos II).
Ipinapakita namin sa iyo ang 12 Baroque Poems na ito
Ang tula ng Baroque ay sumaklaw sa isang malaking bilang ng mga tema na isinulat nang liriko sa kauna-unahang pagkakataon. Bagaman ang "pag-ibig" ay isang pangkaraniwang tema din ng panahong ito, higit na nakatuon ang mga artista sa mga tema sa lipunan, relihiyon, at pilosopiko.
Sa pagitan ng pinakatanyag na makata ng baroque, maaari naming mahanap ang Luis de Góngora, Francisco de Quevedo, Sor Juana Inés de la Cruz, Giambattista Marino, Andreas Gryphius, Daniel Casper Von Lohenstein, Jean-Baptiste Poquelin, Pedro Calderón de la Barca, Tirso Molina, Torquato Tasso, John Milton, Gregório de Matos Guerra , Bento Teixeira at marami pang iba. Gayunpaman, sa ibaba ay ipapakita namin sa iyo ang ilan sa mga pinakamahusay na tula ng Baroque.
1. Ito ay maapoy na yelo, ito ay nagyeyelong apoy
Nasusunog na yelo, ito ay nagyeyelong sunog
ito ay sugat na masakit at hindi maramdaman,
ito ay isang pinapangarap na mabuti, isang masamang kasalukuyan,
napaka nakakapagod na maikling pahinga.
Ito ay isang pangangasiwa na nagbibigay sa amin ng pangangalaga,
isang duwag na may matapang na pangalan,
isang malungkot na lakad sa gitna ng mga tao,
isang pag-ibig na minamahal lamang.
Ito ay isang nakakakulong kalayaan
na tumatagal hanggang sa huling paroxysm,
sakit na lumalaki kung gumaling ito.
Ito ang bata ng Pag-ibig, ito ang iyong kailaliman.
Tingnan kung anong pagkakaibigan ang magkakaroon siya ng wala
siya na taliwas sa kanyang sarili sa lahat ng bagay!
May-akda: Francis ng Quevedo
2. Itigil ang anino ...
Itigil, anino ng aking mailap na kabutihan,
imahe ng spell na pinakamamahal ko,
magandang ilusyon para kanino ako masaya na namamatay,
matamis na kathang-isip para kanino ako nakatira.
Kung ang pang-akit ng iyong pasasalamat, kaakit-akit,
ihatid ang aking dibdib ng masunuring bakal,
Bakit mo ako inibig na pambobola
kung kailangan mo akong lokohin pagkatapos takas?
Ngunit hindi ka maaaring mag-blazon, nasiyahan,
na ang iyong paniniil ay nagtagumpay sa akin:
na kahit na iniiwan mo ang makitid na bono ay kinutya
na ang iyong kamangha-manghang form na sinturon,
hindi mahalaga na manunuya ng braso at dibdib
kung kinukulit ka ng pantasya ko
May-akda: Juana Inés de la Cruz
3. Isang soneto ang nagsasabi sa akin na gawin si Violante
Sinasabi sa akin ng isang soneto na gawin ang Violante,
na sa aking buhay nakita ko ang aking sarili sa labis na gulo;
labing-apat na talata ang nagsasabi na ito ay isang soneto,
mocking mocking pumunta sa harap ang tatlo.
Akala ko hindi ako makakahanap ng isang pangatnig
At nasa kalagitnaan ako ng isa pang pang-apat
ngunit kung nakikita ko ang aking sarili sa unang triplet,
wala sa mga quartet na nakakatakot sa akin.
para sa unang triplet na pinapasok ko,
at parang sa kanang paa ang pinasok ko
Sa gayon, magtapos sa talatang ibinibigay ko.
Nasa segundo na ako at naghihinala pa rin ako
Dadaan ako sa labintatlong talata na nagtatapos:
bilangin kung may labing-apat at tapos na ito.
May-akda: Kandirit de Vega
4. Sa mga bulaklak
Ito ang kagalakan at kagalakan
paggising hanggang sa bukang liwayway ng umaga,
sa hapon ay magiging awa sila
natutulog sa bisig ng malamig na gabi.
Ang kulay na ito na lumalaban sa langit,
May guhit na iris ng ginto, niyebe at iskarlata,
ay magiging isang halimbawa ng buhay ng tao:
Napakaraming isinagawa sa isang araw!
Upang mamukadkad ang mga rosas ay bumangong maaga,
at upang tumanda sila ay umusbong:
duyan at libingan sa isang pindutan na natagpuan.
Ang mga nasabing tao na nakita ng kanilang kapalaran:
sa isang araw sila ay ipinanganak at nag-expire;
na nakaraang mga siglo, oras ay.
May-akda: Pedro Calderón de la Barca
5. Sa isang pintor na Flemish, habang pinipinta ang kanyang larawan
Ninakaw mo ang aking pagsamba at mas maraming utang niya sa kanya
sa iyong brush, dalawang beses isang peregrino,
ng buhay na espiritu ang maikling linen
sa mga kulay na nauuhaw na inumin,
walang kabuluhang abo natatakot ako sa maikling linen,
anong pagtulad sa putik na naiisip ko,
kanino, alinman sa ethereal o banal,
binigyan siya ng buhay ng pipi na karangyaan, bahagyang.
Gentile Belgian, magpatuloy sa marangal na pagnanakaw;
patawarin ng apoy ang bagay na ito,
at hindi papansinin ng oras ang pagkakayari nito.
Ang mga daang siglo na mayroon ang isang oak sa mga dahon nito,
binibilang sila ng puno na bingi, puno ng bulag;
na nakakakita ng higit, kung sino ang nakakarinig ng higit, hindi gaanong tumatagal
May-akda: Luis de Góngora
6. Isang lalaking malaki ang ilong
Minsan sa isang tao ay natigil ang isang ilong,
minsan sa isang napakahusay na ilong,
Noong unang panahon mayroong isang sayon na ilong at sumulat,
Minsan sa isang napaka-balbas swordfish.
Ito ay isang masamang mukha sundial,
minsan sa isang maalalahanin na dambana,
noong unang panahon ay may isang mukha ng elepante,
Si Ovidio Nasón ay higit na naisalaysay.
Minsan sa isang pagtaas ng isang galley,
minsan sa isang piramide sa Egypt,
ang labindalawang Tribo ng mga ilong ay.
Noong una sa isang walang katapusang ilong,
sobrang ilong, ilong kaya mabangis
na sa harap ni Annas ay isang krimen.
May-akda: Francis ng Quevedo
7. Kapag naiisip ko kung paano tumatakbo ang aking ilaw
Kapag naiisip ko kung paano tumatakbo ang aking ilaw
Sa madaling panahon sa madilim at malawak na mundo
At ang talento na iyon ay ang kamatayan upang maitago
Tinutuluyan ako, walang silbi; bagaman ang aking kaluluwa ay yumuko
Upang makapaglingkod sa aking Tagalikha, at iharap sa kanya
Ang pagkakasala ko at nakuha ang kanyang pagpapahalaga
Anong trabaho ang ipapadala niya mula nang tanggihan niya ako ng ilaw?
Pagmamahal kong tanong. Ngunit ang pasensya, upang maiwasan
Ang bulung-bulungan na iyon, agad na tumugon: "Hindi kailangan ng Diyos
Ni ang gawa ng tao o ang kanyang mga regalo: sino ang mas mabuti
Suportahan ang iyong magaan na pamatok mas mahusay mong paglingkuran siya. Ang utos mo
Ito ay marangal; libo-libo ang sumugod sa iyong tawag
At naglalakbay sila sa lupa at dagat nang walang pahinga.
Ngunit kapaki-pakinabang din ito sa mga nakatayo lamang at naghihintay.
May-akda: John Milton
8. mananatiling galante
Hayaan ang pag-ibig ipakita sa iyo ngayon.
Sa aking pagbuntong hininga hayaan mong mamaga ang iyong sarili.
Huwag nang matulog, nakakaakit na nilalang,
Sa gayon, ang buhay ay natutulog nang walang pagmamahal.
Wag kang mag-alala. Sa kwentong pag-ibig
mas maraming kasamaan ang nagawa kaysa sa isang masamang naghihirap.
Kapag may pag-ibig at paghikbi ng puso,
ang kasamaan mismo ang nagpapaganda ng mga kalungkutan.
Ang kasamaan ng pag-ibig ay binubuo ng pagtatago nito;
Upang maiwasan ito, magsalita sa akin.
Tinatakot ka ng diyos na ito, nanginginig ka kapag nakita mo siya ...
Ngunit huwag gumawa ng misteryo ng pag-ibig.
Mayroon bang mas matamis na kalungkutan kaysa sa mapagmahal?
Maaari bang maghirap ng isang mas malambing na batas?
Na sa bawat puso ay laging naghahari,
ang pag-ibig ay naghahari sa iyo bilang hari.
Sumuko, kung gayon, oh, makalangit na nilalang;
nagbibigay ng utos ng panandaliang Pag-ibig.
Pag-ibig habang tumatagal ang iyong kagandahan,
ang oras na iyon ay lumilipas at hindi na muling babalik!
May-akda: Jean Baptiste Poquelin (Moliere)
9. Ihambing ang iyong minamahal sa bukang liwayway
Pag labas ng bukang liwayway at mukha ng mukha niya
sa salamin ng mga alon; nararamdaman ko
ang mga berdeng dahon ay bumulong sa hangin;
tulad ng sa dibdib ko bumubuntong hininga.
Hinanap ko rin ang aking aurora; at kung babaling ito sa akin
matamis na hitsura, namatay ako sa kasiyahan;
Nakikita ko ang mga buhol na sa pagtakas ay mabagal ako
at iyon ang gawing hindi na hinahangaan ang ginto.
Ngunit sa bagong araw sa matahimik na langit
ay hindi nagwawasto ng sobrang init
Magandang kaibigan na nagseselos si Titón.
Tulad ng shimmering golden hair
ang mga burloloy at korona ng niyebe na noo
kung saan ninakaw ang kanyang pahinga mula sa aking suso.
May-akda: Torquato Tasso
10. Ang mga bisyo
Ako ang isa sa mga nakaraang taon
Kumakanta ako kasama ang aking sumpa na lyre
Ang kakulitan ng Brazil, mga bisyo at panlilinlang.
At mabuti na napahinga kita,
Kumakanta ulit ako ng may parehong lyre,
ang parehong isyu sa ibang plectrum.
At nararamdaman ko na pinapamula ako nito at pinasisigla
Si Talía, na aking anghel na tagapag-alaga
mula noong ipinadala niya si Phoebus upang tulungan ako
May-akda: Gregorio de Matos Guerra
11. Sa isang dambana ng Santa Teresa
Ang nakikita mo sa awa, sa apoy, sa paglipad,
araro sa lupa, sa sun pyre, sa wind bird,
Argus ng mga bituin, ginaya ang barko,
Nagtagumpay ang mga ulap, nasisira ang hangin at hinahawakan ang langit.
Samakatuwid ito ay ang tuktok ng Carmel
magmukhang matapat, maamo sumakop at kumubkob libingan,
sa mute paghanga ipinakita niya süave
malinis na pag-ibig, pananampalataya lamang, banal na kasigasigan.
Oh militanteng simbahan, mas ligtas
pagtapak sa lupa, pag-apoy ng hangin, paglalayag ng dagat,
at mas maraming piloto ang pinagkakatiwalaan ng gobyerno!
Walang-hanggang tagumpay, tumayo nang matatag, mabuhay ng dalisay;
na nasa golpo na iyong nakikita ay binaha
hindi matapat na pagkakasala, clumsy error, bulag na erehe.
May-akda: Pedro Calderón de la Barca
12. Ang kapalpakan ng sapilitang
Ang kasawian ng sapilitang,
At industriya mula sa corsair,
Ang layo mula sa lugar
At ang pabor ng Fortune,
Sa pamamagitan ng mga bibig ng hangin
Binigyan ko sila ng tulong
Laban sa mga krus na Kristiyano
Sa mga buwan ng Ottoman,
Ginawa nila ang mga mata
Mula sa sapilitang sa isang oras tumakas
Matamis na tinubuang bayan, mga kaibigan ng kandila,
Mga pag-asa at magandang kapalaran.
Bumalik, kung gayon, ang malungkot na mga mata
Upang makita kung paano siya ninakaw ng dagat
Ang mga moog, at binibigyan ka ng mga ulap,
Ang mga kandila, at nagbibigay ng mga foam.
At nakakakita ng mas naaaliw
Sa paggawa ng galit,
Naluluha na sabi niya
Tulad ng mapait ng marami:
Sino ako nagreklamo tungkol sa isang mahusay na katapusan,
Kung tutulungan ko ang aking pinsala sa aking pagsagwan?
«Huwag asahan na makikita ko na ang aking mga mata,
Ngayon hindi nila ito nakita
Nang wala itong pagsagwan ng iyong mga kamay,
At ang mga paa nang wala ang mga bakal na ito,
Na sa kamalasan kong ito
Natuklasan ako ng kapalaran
Ilan ang taon ko
Napakaraming magiging pahirap ko.
Sino ako nagreklamo tungkol sa isang mahusay na katapusan,
Kung tutulungan ko ang aking pinsala sa aking pagsagwan?
Kandila ng Relihiyon,
Suriin ang iyong katapangan,
Gaano ka masama maabot mo kami
Kaya, sinusubukan mo ang aking remedyo.
Aalis ka ng kalaban
At pabor sa kanya ang oras
Para sa iyong kalayaan hindi gaanong
Magkano para sa aking pagkabihag.
Sino ako nagreklamo tungkol sa isang mahusay na katapusan,
Kung tutulungan ko ang aking pinsala sa aking pagsagwan?
Manatili sa Achaean Beach,
Mula sa aking iniisip na daungan;
Ireklamo ang tungkol sa aking maling kadahilanan
At huwag sisihin ang hangin.
At ikaw, ang aking matamis na buntong hininga,
Basagin ang nasusunog na hangin
Bisitahin ang aking magandang asawa,
At sa dagat ng Algiers hinihintay kita. »
Sino ako nagreklamo tungkol sa isang mahusay na katapusan,
Kung tutulungan ko ang aking pinsala sa aking pagsagwan?
May-akda:Luis de Gongora
Inaasahan namin na ang mga tulang Baroque na ito ay nais mo. Tulad ng kung may alam kang ibang tula na nais mong ibahagi, inaanyayahan ka naming gamitin ang mga komento.
