Misschien heb je ooit in je leven het woord 'utopie' gebruikt. Het is een term die meestal wordt gebruikt om te verwijzen naar wat perfect zou zijn, een realiteit die perfect zou kunnen zijn, maar gebruiken we deze term echt goed, wat is het precies? Utopia is daarom een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar een ingebeelde plek waar alles perfect is.
Het wordt gebruikt om een denkbeeldige wereld te beschrijven waarin sociale rechtvaardigheid bestaat, als de principes om deze te garanderen. Utopia symboliseert de hoop en dromen van mensen. Utopia wordt synoniem voor onmogelijk omdat een ideaal leven in een perfecte samenleving dat het biedt, buiten het bereik van de mensen lijkt te liggen.
Waar komt het vandaan
De auteurs van utopieën vertegenwoordigen samenlevingen die vergelijkbaar zijn met die van hen, maar dan beter georganiseerd. Ze bieden ook een gedetailleerd plan van hoe we zo'n samenleving kunnen creëren en hoe deze kan worden beheerd. De term is ontleend aan de roman Utopia van Thomas More, gepubliceerd in 1551, waarin hij een ideale samenleving beschreef gebaseerd op gelijkheid, economische en politieke welvaart en waar armoede en ellende werden uitgeroeid. De utopie van Thomas More is geïnspireerd door Plato's Republiek, die wordt beschouwd als de eerste utopische roman.
De belangrijkste utopische werken zijn onder meer Edward Bellamy's "Looking Back" (1888); HG Wells 'Modern Utopia (1905) en The Shape of Things to Come (1933); The Dispossessed van onder meer Ursula K. Le Guin (1974).
Optimisme en pessimisme in utopie
Er zijn optimistische en pessimistische opvattingen, de verhalen die het optimistische wereldbeeld weerspiegelen zouden utopieën kunnen worden genoemd en de verhalen die het pessimistische wereldbeeld zou dystopieën kunnen worden genoemd.
Dystopieën dagen de veronderstelling van het menselijk perfectionisme door de utopie uit en ontkennen de mogelijkheid van perfecte samenlevingen. Dystopia gebruikt de beschrijving van een negatieve toekomst en beschrijft wat er zal gebeuren als bepaalde huidige trends aanhouden ... dat wil zeggen, het is een negatieve kijk op de wereld, rekening houdend met hoe deze evolueert. Net als utopieën, dystopieën suggereren en vertegenwoordigen de mogelijkheid om de samenleving te veranderen, maar, in tegenstelling tot utopieën, bieden ze hun geen enkele hoopvolle oplossing en accepteren ze geen radicaal nieuwe toekomst ... Ze denken dat dingen kunnen veranderen, maar gebaseerd op de realiteit met een niet erg positieve benadering van wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren.
Utopische geschiedenis speelt zich meestal af op een afgelegen plek, en de mensen leven daar volgens de principes van die plek. Een verre plek waar alles perfect zou kunnen zijn, maar dat is het nu niet. Er is een gedicteerde en opgelegde heersende klasse, die in de praktijk vaak als idealistisch wordt beschouwd ten opzichte van de samenleving en een samenleving vestigt die bijna perfectie heeft bereikt, in een geïdealiseerde wereld die niet echt bestaat. In tegenstelling tot utopische politiek zijn dystopische regeringen onderdrukkend, en burgers van de dystopische samenleving hebben er geen positieve mening over.
Kijkend naar de toekomst
Zowel utopieën als dystopieën spelen zich af in de toekomst en bevatten dezelfde elementen, maar in verschillende connotaties, bijvoorbeeld meer geavanceerde wetenschap en technologie. We kijken naar de toekomst maar met verschillende perspectieven, rekening houdend met de huidige samenleving en wat ervan wordt gedacht.
In utopische verhalen wordt aangenomen dat meer geavanceerde technologie en wetenschap worden gebruikt om de levensomstandigheden van mensen te verbeteren, zoals de afwezigheid van dood en lijden. In dystopische verhalen is de meest geavanceerde technologie alleen beschikbaar voor de machthebbers om hun onderdrukking te verzachten. In tegenstelling tot utopische fictie, waarin vaak een vreemde de hoofdrol speelt, doen dystopieën dat zelden. De creatie van denkbeeldige werelden van dystopie en utopie is waarschijnlijk gebaseerd op de optimistische of pessimistische perceptie van de wereld van de auteur.
Het nut van utopie in de samenleving
Zoals u kunt zien, is utopie een breed begrip dat veel wordt gebruikt, maar ook al lang wordt gebruikt door filosofen, denkers, politici en vele auteurs. Maar waarom wordt abstract denken gebruikt om een realiteit te creëren waarin het perfect zou kunnen zijn? Een perfectie die misschien nooit bestaat, maar in werkelijkheid, is in de hoofden van mensen om te proberen de huidige samenleving en huidige en toekomstige ervaringen te verbeteren.
Utopia kan veel nuttiger zijn dan u zich kunt voorstellen, het heeft functies waarmee bij het gebruik van deze term geen rekening wordt gehouden, maar het heeft meer kracht dan we ons kunnen voorstellen. Mensen willen een idyllische functie creëren, zonder onvolkomenheden, en hoewel het onmogelijk is om te creëren, heeft het echt een aantal functies die het vermelden waard zijn:
Kritische functie
Utopia dient om de huidige samenleving te bekritiseren, om te zien wat er mis is en wat kan worden verbeterd. Het is een manier om te zien wat het huidige sociale systeem dient en om de noodzaak van een verandering in elk huidig aspect in te schatten, hoewel het gewoonlijk in aanmerking wordt genomen bij een politieke verandering.
Evaluatieve functie
Utopia wordt ook gebruikt om te weten welke invloed het kan hebben op verschillende samenlevingen. Utopieën kunnen dienen om na te denken over de methoden van sociale organisatie en om het sociaal-politieke systeem beter te begrijpen.
Creëer een hoopfunctie
Utopia vervult ook de harten van mensen met hoop. Het is een manier waarop de mens met hoop naar de toekomst kijkt, dingen wil verbeteren, alles naar behoren wil laten werken, de mislukkingen ziet om in de toekomst te verbeteren. Op deze manier is wat wordt geprobeerd mensen laten inzien dat een betere toekomst mogelijk is, zolang je echt wilt en wilt verbeteren.
Oriëntatiefunctie
Deze functie is erg belangrijk omdat het degene is die doelstellingen en doelen voor nu en in de toekomst vaststelt. Door een langetermijndoel te stellen, kunnen mensen en de samenleving niet vastlopen in een valse realiteit. Je denkt na over hoe je in de toekomst wilt leven en je vecht om dat te bereiken.