Verdeling en ontkoppeling tussen lichaam en geest:
Door de eeuwen heen heeft het verkeerde idee dat niet alleen onze geest gescheiden is van ons lichaam, maar ook superieur is, zich verspreid, vooral in de westerse cultuur.
In de geest woont rede, identiteit, waarheid, terwijl het lichaam wordt gezien als de bron van ongecontroleerde, ongewenste en zelfs vuile impulsen; het lichaam is dat "dierlijke" deel dat we koste wat het kost moeten beheersen. In feite komen veel problemen, zoals paniekaanvallen of seksuele disfuncties, niet alleen voort uit overtuigingen die zijn overgedragen door onze families van herkomst, maar zijn ze ook te wijten aan onze onwetendheid over het lichaam en onze angst voor onze fysieke sensaties. Maar wat het onderzoek laat zien, waarvan de resultaten een revolutie teweegbrengen in de psychologie, is dat deze veronderstelde verdeeldheid is volkomen illusoir. In werkelijkheid zijn wij het, mensen, die het hebben gecreëerd.
Deze dissociatie tussen de verschillende delen waaruit onze persoon bestaat, begint al in de eerste jaren van school opgemerkt te worden, waarin de ontwikkeling en het gebruik van het intellect de overhand heeft ten koste van onze sensaties en lichaamsbewegingen en onze creativiteit. Er wordt ons verteld stil te zijn, op te letten, te blijven zitten en stil te blijven, toestemming te vragen om naar het toilet te gaan, enzovoort, een eindeloze lijst van verboden en eisen. Eigenlijk Van kinds af aan worden we getraind om te leren abstraheren van onze behoeften (wanneer ze zich voordoen op momenten die als 'ongepast' worden beschouwd - maar ongepast, afhankelijk van wie?) en om ons lichaam het zwijgen op te leggen.
Het is triest, maar het lijkt erop dat we ons ons lichaam alleen herinneren als het pijn doet. Anders, ons lichaam brengt de meeste tijd onopgemerkt door. Zelfs als we aan sport doen, doen we dat vaak we gebruiken ons lichaam als instrument, en we vergeten de magie van de ervaring van onze zintuigen en van het huidige moment. We hebben doelen en voeren de ene taak na de andere geautomatiseerd uit en denken na over de volgende, maar we vergeten het essentiële: het hier en nu. We realiseren ons nauwelijks wat er om ons heen gebeurt, en minder over wat er in ons gebeurt. We zitten diep in ons hoofd en worden voortdurend herkauwd over het verleden en zorgen over de toekomst. En hoewel het niet zo prettig is, is het gemakkelijker om daarboven te blijven omdat het tenminste een bekende plaats is en het "onder onze controle" is, denken we tenminste. Aan de andere kant, het feit dat we een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt, maakt ons vatbaarder voor dissociatie tussen lichaam en geest. Eetstoornissen verbergen bijvoorbeeld vaak trauma's uit de kindertijd.
Onze gefragmenteerde manier van ademen:
Een voorbeeld van deze ontkoppeling met ons lichaam wordt weerspiegeld in onze manier van ademen: de overgrote meerderheid van ons ademt gefragmenteerd, kort en te snel. We nemen niet genoeg zuurstof op (de belangrijkste voedingsstof voor ons lichaam) en we elimineren ook niet genoeg kooldioxide.
Als we kinderen zijn, zijn deze veranderingen in onze ademhaling relatief kort, maar beetje bij beetje worden ze frequenter en duurzamer, totdat er een tijd komt dat het een gewoonte wordt en onze ademhaling niet langer in staat is om zijn oorspronkelijke stroom te herstellen. We wennen aan deze disfunctionele manier van ademen. Veel ouders houden hun baby vast als hij huilt en als hij stopt met huilen, leggen ze hem weer in de wieg. Maar volgens Carola Speads, om goede ademhalingsgewoonten bij de baby te bevorderen, moet je hem blijven omhelzen, hem op zijn rug kloppen om hem te troosten totdat zijn ademhaling kalmeert.
De voordelen van goed leren ademen:
In contact zijn met onze adem helpt ons om te zijn veerkrachtiger om uitdagingen aan te gaan die we voorstellen en om meer van het leven te genieten. Onze gezondheid, onze stemming en onze creativiteit zijn afhankelijk van de zuurstoftoevoer die onze ademhaling ons geeft. Dus goed leren ademen zuivert onze bloedbaan, Het helpt ons helderder te denken en moedigt de opkomst van positievere gedachten aan.
Hoe we onze manier van ademen kunnen verbeteren:
Meer dan het in praktijk brengen van bepaalde oefeningen, werkt het simpele feit om aandacht te schenken aan onze ademhaling (opmerkzaamheid) en het bestaan ervan te erkennen. Sorry dat ik je moet teleurstellen, actie-fanatieke mensen. Maar het heeft geen zin om te willen veranderen wat er in onze ademhaling gebeurt, want ademhalen is een zelfregulerend mechanisme. Laat de verandering vanzelf ontstaan, zonder iets te forceren of te proberen te veranderen. Wanneer we een open, nieuwsgierige en accepterende houding tonen, beginnen sensaties, emoties en beelden van het onbewuste naar boven te komen. Is niet makkelijk. Het is een baan die oefening en geduld vereist. Maar na verloop van tijd zijn de resultaten zeer lonend.
Aan de andere kant, laten we dat niet vergeten ademhaling bestaat uit drie delen: uitademing pausa- inademing. De duur van de pauze is essentieel, want als we deze bijvoorbeeld verkorten, zullen we ons meer geagiteerd of gehaast voelen. Aan de andere kant is het normaal om te voelen dat onze ademhaling zijn soepelheid of natuurlijkheid verliest als we onze aandacht erop richten. Als we zien dat onze ademhaling wordt versneld, onrustig of gedereguleerd, gebeurt er niets. Laten we vasthouden aan dat gevoel van frustratie, angst, irritatie of welke emotie dan ook, en onszelf verwennen. Laten we niet de neiging krijgen om elke negatieve emotie of gevoel het zwijgen op te leggen (zoals we gewend zijn te doen), aangezien ze even geldig zijn en ook deel van ons uitmaken. Ze verdienen een plek en onze aandacht. En we weten dat het onderdrukken van hen geen ander effect heeft dan hen meer te voeden.
Laten we ons afvragen:
Wat gebeurt er met mijn ademhaling als ik mijn tanden poets, als ik eet, als ik iemand hoor praten, enz.? Als we eenmaal onze waarneming hebben gedaan, laten we onze ervaring dan op een stuk papier schrijven. Woorden zijn geweldige bemiddelaars. Laten we dat op verschillende tijdstippen doen. En als we meer oefenen, laten we dan eens kijken wat er in de rest van ons lichaam gebeurt als onze ademhaling verandert. Hoe is het met mijn schouders, mijn nek, mijn benen, mijn armen, mijn gezicht?
Conclusie:
We zullen ontdekken dat in plaats van moe te worden van deze experimenten, we ons verrassend verfrist en gerevitaliseerd zullen voelen. Ook als we in contact komen met vergeten delen van onszelf, zullen we ons gelukkiger voelen. En het kan ook niet anders, want geluk is niet buiten, maar in ons. Als we ons lichaam niet bewust zijn, weten we nooit echt wat we voelen. En omdat onze gewaarwordingen zijn geprogrammeerd om ons te vertellen wat belangrijk voor ons is, kan de verbroken verbinding ertoe leiden dat we soms onze zin en smaak voor het leven verliezen. Daarom is het zo belangrijk om terug te gaan naar de essentie. En tot slot, als we naar ons lichaam leren luisteren, zijn we beter voorbereid om ziektes of ziektes te voorkomen voordat ze ernstig worden.
door Jasmine Murga
Ik vond het artikel erg leuk. 😀