Bang zijn is geen probleem, we zijn allemaal bang. Als we het niet hadden, zouden we te veel risico's lopen, wat de preventie en onze kwaliteit van leven niet zou helpen. Het lijkt erop dat de conclusie is dat het hebben van een bepaald niveau van angst niet slecht is, maar eerder een positieve rol speelt in onze menselijke ontwikkeling.
Het probleem is volgens professionals in de geestelijke gezondheidszorg wanneer deze angst buitensporig is; Op een conventionele schaal van 1 tot 10 zou het hebben van 7, 8, 9 of 10 overdreven scores zijn om met een bepaald niveau van rust te kunnen leven. Het hangt natuurlijk af van de mensen en de profielen van ieder van ons, want we moeten duidelijk maken dat bij veel mensen een score van 5 of 6 als een 7 of 8 kan worden beschouwd. manier om een referentiepunt te hebben.
Dit alles komt voort uit het klimaat waarin we leven, dat ons geen rust, vrede en rust overbrengt en we zijn bang: bang zijn dat de dingen erger zijn dan ze in werkelijkheid zijn, om onze baan te verliezen en niet elke dag te eten. Er heerst een klimaat dat voelbaar is in de sfeer van de stad, in de bussen, in de scholen en in de ziekenhuizen; in bedrijven en op openbare parkeerterreinen ... "je kunt bijna met een schaar knippen" en dat is niet goed en helpt ons ook niet om een bepaalde angst te beheersen die nodig is voor preventie.
Je leest de pers, je leest tussen de regels door, je hoort het nieuws, het nieuws, het leidt allemaal tot een te hoge score op de angstschaal. Zo bang zijn, zo'n niveau van angst voelen, is nergens goed voor, zelfs niet om uit deze crisis te komen.
Wij mensen die op asfalt lopen zijn niet in staat en verantwoordelijk om de grote financiële problemen op te lossen, maar wij kunnen het wel. 'Laat de baarden weken als we de buurvrouw zien scheren.'
Dat gezegd hebbende, we moeten verder, met enige illusie, op de basis dat we op de een of andere manier vooruit zullen komen, dat ons dagelijkse werk belangrijk is en het op de best mogelijke manier moet doen en te weten dat de crisis op de een of andere manier voorbij zal gaan, en we zullen daar doorgaan, zorgen voor wat we altijd hebben moeten doen: betalen, sparen, beter beheren en niet weggooien zoals we tot nu toe hebben gedaan.
"Elke wolk heeft een zilveren rand", deze crisis kan ons niet besmetten met het virus van impotentie, ontevredenheid, pessimisme en agressiviteit in het milieu dat helemaal niet bij ons past.
Al die ontevredenheid die we inademen in de omgeving we moeten haar bij ons weghalen, we moeten onze persoonlijke, affectieve, sociale verdediging activeren om niet in wanhoop te vervallen, en weten dat we altijd op de een of andere manier uit deze cycli komen, hoe angstaanjagend ze ons ook schilderen, wat ik niet ontken dat zijn ze wel, maar mensen. Simpel, te voet, we kunnen niet veel meer doen dan onze verplichting nakomen en onszelf kalmeren in het licht van zoveel ellende, omdat we te allen tijde "slikken".
We gaan allemaal ons best doen, met een zeker enthousiasme en "bij slecht weer, goed gezicht", wat een spreekwoord ben ik vandaag (een teken van weinig geld, zeiden ze in mijn stad). Sluit de tv, luister naar de radio, zet romantische muziek op, lees een leuke roman, lach, leef eenvoudig en geniet, want je hebt leven, familie, een douche en elke dag eten we en blijven we werken.
Weet u hoeveel uw mensen van u houden, uw vrienden? Dit alles is geen crisis, het is echt en het is het waard, onthoud het en gooi het niet over dovemansoren.
Door Emilio Garrido.