Je hebt het misschien ooit gebruikt, maar je hebt je nooit gerealiseerd wat denotatieve taal was. Vandaag willen we u uitleggen wat denotatieve taal is, wat de kenmerken ervan zijn en dat vooral u kunt het beter begrijpen dankzij enkele voorbeelden die we u gaan uitleggen.
Als je twijfels hebt over de denotatieve taal, verlies dan niet de details van alles waar we hierna commentaar op gaan geven, want op deze manier, vanaf nu kunt u meer ideeën hebben over dit onderwerp.
Denotatieve taal
Als we spreken over het aanduiden van taal, verwijzen we niet naar de taal die wordt gebruikt om objectief naar dingen te verwijzen. Spreek zonder enige interpretatie, zonder subjectieve elementen.
Het is door middel van denotatieve taal als je nauwkeurige en letterlijke definities van woorden hebt, op dezelfde manier dat ze in een woordenboek kunnen worden gevonden. Daarom, wanneer een aanduiding is bijgevoegd, heeft het te maken met de expliciete betekenis van een woord.
Het is de letterlijke en expliciete betekenis van de woorden, dus elke andere betekenis wordt uitgesloten, hetzij door associatie, hetzij omdat deze al een lange tijd wordt geïnterpreteerd.
Om het beter te begrijpen
Om het beter te begrijpen gaan we het woord "Hollywood" als voorbeeld gebruiken. Dit woord in denotatieve taal is een plaats in Los Angeles die bekend staat als het grootste bioscoopcentrum in de hele Verenigde Staten. Met andere betekenissen wordt geen rekening gehouden die het woord kan hebben als: acteurs, beroemdheden, etc.
etymologie
Als we spreken van de etymologie, komt het woord aanduiden van het Latijnse "denotare", wat vertaald wordt met "punt" of "aanduiden". Tegelijkertijd is het woord samengesteld uit "de" (volledig) en "notare" (mark).
Aan de andere kant staat denotatieve taal ook bekend als denotatieve betekenis. Dit is belangrijk omdat we het hebben over een objectieve betekenis, letterlijk. Het staat ook bekend als:
- Cognitieve betekenis
- Conceptuele betekenis
- Conceptuele betekenis
Kenmerken
In dit gedeelte gaan we enkele van de belangrijkste kenmerken uitleggen waarmee we rekening moeten houden om beter te begrijpen wat denotatieve taal is en hoe het dagelijks wordt gebruikt:
- Voornemen. Het is uw bedoeling om beknopt te communiceren. Er worden geen literaire apparaten gebruikt. Het verwijst naar iets als een direct concept, dat wil zeggen, het noemt het; geeft het aan. Het tegenovergestelde van denotatieve taal is connotatieve taal.
- Ambitie. Dit type taal komt veel voor in de dagelijkse taal van mensen. Je kunt het ook vinden in niet-literaire teksten of in een informatief proces.
- Nadruk. Het maximale belang zit hem in de betekenis, in de ideeën die je wilt vastleggen. Er zit geen creativiteit in de woorden die worden gebruikt.
- Objectiviteit. Het is een duidelijke en objectieve taal. Zowel de afzender als de ontvanger interpreteren het op dezelfde manier. Er is geen enkele vorm van subjectiviteit in wat u wilt overbrengen.
- Coëxistentie. Denotatieve taal bestaat naast connotatieve taal. Beide zijn complementair in termen van communicatie-intentie. Denotatieve taal zorgt voor begrip en duidelijkheid, en connotatieve taal biedt zintuiglijke verwijzingen.
- Geldigheid. Het ondergaat nauwelijks wijzigingen door de jaren heen, het kan altijd dezelfde denotatieve betekenis hebben, maar de connotatie verandert met de sociale evolutie in de loop van de tijd.
Voorbeelden van denotatieve taal
- Hij herkende de geur van het eten van zijn grootmoeder.
- Groenten zijn goedkoper dan vlees.
- Julia's interesse in interieurdecoratie is haar baan geworden.
- Tante Lucia woont in de hut op de top van die berg.
- Omdat ik honger had, stopte ik om te eten in een restaurant vlakbij het strand.
- Zijn ouders zijn katholieke mensen.
- Mijn computer werkt niet meer, hij is kapot.
- Luis kwam heel boos het kantoor van zijn advocaat binnen.
- Mijn zoon is door jou geïntimideerd.
- Spreek me nooit vijandig aan.
- Hij ging naar het strand en ging op de mat liggen om te slapen.
- Pedro is een avontuurlijk persoon.
- De boer hoedt alle jonge schapen.
- Marcos heeft een huisdier en houdt het in een kooi.
- Estefanía heeft vanmorgen haar jas niet meegenomen en heeft het nu koud tijdens de wandeling.
- Maria is met kerst naar huis gekomen.
- Haar jurk was helemaal blauw.
- Ik heb mijn hond uitgelaten.
- Ik heb mijn kat naar de dierenarts gebracht omdat hij ziek is.
- Marta voelde zich verdrietig nadat ze het nieuws had gehoord.
- We hebben een huis gekocht in het bovenste deel van de stad.
- Vandaag is het een zonnige dag.
- De kamer is prettig en heeft veel lichtinval dankzij de grote raampartijen.
- Het is koud vanmiddag.
- In de zomer is het warm.
- Hij raapte de steen op en gooide hem in de rivier.
- Mijn tante is vorige maand aan haar heup geopereerd.
- De jongen rende heel snel de tuin over.
Voorbeelden van aanduidingen in de literatuur
Hieronder staan enkele voorbeelden uit de literatuur die het verschil illustreren tussen denotatieve en connotatieve betekenissen achter woorden.
Robert Frost's "Mending Wall"
En op een dag ontmoeten we elkaar om over de lijn te lopen
En zet de muur nog een keer tussen ons in.
In dit gedicht duidt 'muur' een letterlijke muur aan, maar het is ook een symbool van een emotionele barrière tussen twee mensen.
The Scarlet Letter door Nathaniel Hawthorne
'Moeder,' zei de kleine Parel, 'de zon houdt niet van je. Hij rent weg en verstopt zich, omdat hij bang is voor iets in je borst. . . . Hij zal niet van me weglopen, want ik heb nog niets op mijn borst! "
Hier staat "iets op je borst" voor de letter "A" voor "overspelige" die Hester gedwongen is op haar borst te dragen. In figuurlijke zin verwijst het echter ook naar de schaamte die de puriteinse samenleving vrouwen dwingt om voor hun seksualiteit te voelen.
Waarom is de aanduiding belangrijk?
Bij het lezen is het belangrijk om te stoppen met en zoek naar een woord dat u niet duidelijk is, want als de aanduiding van een woord niet wordt begrepen, zal het moeilijk zijn om de oppervlakkige betekenis van de tekst te volgen. Als u het op dat niveau niet begrijpt, kunt u belangrijke symbolen en connotaties missen die een diepere betekenis geven aan een bepaald stuk tekst of bericht.