Dit korte verhaal, dat verbergt een reflectie op echte en oprechte vriendschap en het offer dat we voor haar willen brengen, moet ik Ricardo bedanken, een persoon die ik heb ontmoet de blog onlangs en besloot dat dit verhaal perfect bij de inhoud paste. Hij had het niet mis. Bedankt Ricardo voor het sturen van het naar mij:
Midden in een gevecht werd een compagnie verrast door de vijand die in de minderheid was en over superieure oorlogsvoering beschikte.
Het bevel over het bedrijf verzonden opname richting het ontmoetingspunt, enkele kilometers verderop aangegeven. Beetje bij beetje kwamen de soldaten vertellen over de hel die ze hadden meegemaakt en het aantal slachtoffers dat viel.
Een pas gearriveerde soldaat begon te vragen of een andere bevriende soldaat was teruggekeerd. Niemand wist wat te antwoorden totdat een andere collega aangaf waar ze hem voor het laatst hadden gezien. De soldaat vroeg de officier toestemming om zijn vriend te gaan zoeken, maar de officier weigerde toestemming, met het argument dat waarschijnlijk tegen die tijd zou hij al dood zijn.
De soldaat gehoorzaamde niet en ging hem zoeken.
Enkele uren later de soldaat arriveerde, zwaargewond, met zijn partner al dood in zijn armen. De officier, die ze zag binnenkomen, zei:
'Zie je hoe het voor jou niet de moeite waard was om te gaan? Nu, in plaats van één man, heb ik er twee verloren.
De soldaat antwoordde:
"Ja, het was het waard. Toen ik aankwam, leefde hij nog en hij zei tegen me: "Ik wist dat je me zou komen halen."
mmmm dat is de ware betekenis van vriendschap