Ik heb veel "voor en na" verhalen gezien, maar dit is de beste

Jordan Grahm was niet altijd een personal trainer die zich richtte op het verbeteren van zijn eigen leven en dat van anderen. Nee, hij was een persoon met overgewicht en depressief. Zijn transformatie duurde tien jaar, maar hij realiseerde zich eindelijk wat belangrijk was in het leven: zijn eigen gezondheid. Zijn transformatie is een van de meest inspirerende verhalen die ik ooit heb gezien. Kijken:

Mijn hele leven heb ik problemen gehad met overgewicht.

In de negende klas begon ik met voetballen, met een gewicht van 131 kilo. Hij was pas 13 jaar oud.

De coaches wilden dat ik groter, sterker en sneller werd, dus Ik at veel en trainde hard.

Mijn moeder heeft me altijd gemotiveerd en hij wilde dat ik in een betere conditie zou zijn, zodat ik veel meer van mijn leven kon genieten.

Drie weken voor mijn 3e verjaardag vond er een tragedie plaats: mijn moeder stierf plotseling. Mijn motivatie om te trainen en in betere conditie te zijn, verdween volledig.

Eten was mijn ontsnappingsroute en mijn manier om om te gaan met de depressie die ik leed als gevolg van de dood van mijn moeder. Ik begon ook drugs te gebruiken om mijn gevoelens te verdoven en aan de realiteit te ontsnappen.

Ik maakte me helemaal geen zorgen over mijn toekomst. Tegen het einde van mijn laatste jaar op de middelbare school was ik er al dichtbij 181 kilo.

De tijd verstreek en ik vond mezelf een zittende baan. Ik bleef aankomen.

Eind 2007 woog ik meer dan 185 kilo. Depressie was nog steeds aanwezig in mijn leven.

Op 30 maart 2008 om 3 uur 's ochtends Ik heb een ernstig auto-ongeluk gehad waarbij ik kon doden. Er waren 5 mensen nodig om me op een brancard te leggen. Toen ik de volgende dag voor een MRI ging, paste het nauwelijks in de machine. Ze moesten me in een speciale, veel grotere.

Die dag besloot ik dat ik er genoeg van had. Ik besloot om de manier waarop ik leefde te veranderen, de manier waarop ik at, en begon met sporten. Ik begon met mijn hond 1 kilometer heuvelopwaarts te wandelen. Het kostte me bijna een uur om die mijl te voltooien. Beetje bij beetje versnelde ik het tempo en de afstand.

Op een dag gingen we 10 keer de heuvel op om mezelf te bewijzen dat het mogelijk was. Mijn hond was mijn leven aan het redden.

Ik begon voeding te studeren. Ik ben ook begonnen met bokslessen. Eindelijk was ik blij.

Ik heb het certificaat van persoonlijke trainer via de National Academy of Sports Medicine (NASM). Als u zich slecht voelt, verlies dan de hoop niet.

Als je dit verhaal leuk vond, deel het dan met je vrienden!