In de diversiteit van de fauna zijn er veel soorten die verschillende overlevingsmethoden hebben, dezelfde evolutie heeft ervoor gezorgd dat ze zich allemaal hebben aangepast aan de omgeving waarin ze leven, zeedieren hebben bijvoorbeeld een totaal ander leven dan landdieren.
De methode van voeding, voortplanting en zelfs ademhaling zijn enkele factoren die de evolutie van het dier bepalen. Kieuwademhaling is bijvoorbeeld iets van optelsom belang voor de ontwikkeling van vissen en andere waterdieren, daarom wilden we je alle informatie geven die je nodig hebt en verdient om te weten over het ademhalingssysteem van vissen en andere zeedieren die door hun kieuwen ademen.
Wat zijn kieuwen?
Het zijn uitwendige organen waardoor vissen en sommige zeedieren het proces kunnen uitvoeren opname van zuurstof uit water. We begrijpen dat de chemische samenstelling van water H2O is, daarom kan de kieuw de O2 van water en het zo naar de andere organen van het lichaam van het dier brengen, zodat het het als CO2 middenin.
Dieren die dit orgaan in hun lichaam hebben, zijn in staat om de zuurstof die het opneemt af te geven aan de andere lichaamsorganen om vergiftiging te voorkomen. Cellulaire ademhaling gebeurt via de kieuwademhaling van het dier en de mitochondriën, een cellulair organel.
Kenmerken van de kieuwen
- In tegenstelling tot de longen zijn de kieuwen uitwendige organen.
- Ze zijn geschikt voor de constante beweging die het dier in het water ontwikkelt.
- Ze hebben twee vormen, een vergelijkbaar met die van een appendix die aan het dier is bevestigd, dit type kieuw wordt gevonden in weekdieren, larven, salamanders en salamanders.
- De andere vorm is degene die meestal wordt gezien bij vissen, die zijn georganiseerd in de structuren van de keelholte van het dier.
- Ze zijn gerelateerd aan de bloedsomloop van het dier.
Soorten kieuwen
Dankzij de evolutie van soorten kunnen we zeedieren vinden met twee soorten kieuwen: intern en extern. Volgens de behoeften van elke aquatische soort ontwikkelden hun voorouders een specifieke kieuw.
Weekdieren en salamanders hebben bijvoorbeeld een kieuw die lijkt op een appendix die extern wordt aangetroffen om de dierlijke zuurstofprocessen een veel eenvoudigere taak voor uw ademhalingsvermogen. De functie van de bescherming van deze kieuwen is gebaseerd op het kunnen vergemakkelijken van het oxygenatieproces voor de cellen van het dier.
Aan de andere kant zijn de interne kieuwen wat we vaak zien bij haaien of andere soorten kleine vissen. Deze kieuwen zijn aan de buitenkant aan het lichaam vastgemaakt zodat de vis geen moeite heeft om door het water te bewegen en op zijn beurt geen zuurstofproblemen heeft.
Externe kieuwen
Dit type kieuwen bestaat uit grote aanhangervormige vellen die zich aan de buitenkant van het dier bevinden.
Volgens verschillende evolutietheorieën zijn de uitwendige kieuwen de oudste in de mariene wereld.
La externe kieuw Het kan het leven van het dier in gevaar brengen, omdat het het meer zichtbaar maakt voor het roofdier, er is ook een grotere kans dat het dier gewond raakt omdat het wordt blootgesteld aan het aanraken van alle plaatsen waar het zich bevindt.
Ongewervelde dieren zijn dieren met dit type kieuw; Het is ook bewezen dat deze embryonale structuren verdwijnen in de larven, in tegenstelling tot de interne kieuwen die in het dier blijven tot zijn metamorfose of evolutie.
Interne kieuwen
Van zijn kant zijn de interne kieuwen wat we meestal zien bij de meeste zeedieren zoals vissen en haaien. Volgens evolutionaire theorieën is dit type kieuw de jongste in evolutie.
Miljoenen jaren hadden waterdieren uitwendige kieuwen, die op zichzelf de meest voorkomende waren.
Nadat de soort was gediversifieerd, werden de interne kieuwen geïmplementeerd in de organismen van elk dier; allemaal dankzij de verschillende voedings- en overlevingsbehoeften die het dier had.
Oosten luchtwegen het is veel complexer dan dat van de externe kieuw, omdat het zich onder de keelholte van de vis bevindt.
Elk van de spleten is bekleed met bloedvaten, dus de zuurstof die via de kieuw binnenkomt, kan door de hele bloedsomloop van het dier reizen en de andere organen waaruit het bestaat, van zuurstof voorzien.
Gewervelde dieren zijn degenen met dit type kieuwen, die ondanks dat het het meest complexe ademhalingssysteem is, omdat het degene is die het dier door het water laat bewegen met de meeste dynamiek.
Wat is vertakte ademhaling en hoe werkt het?
Kieuwademhaling bestaat uit de uitwisseling van gassen en zuurstof die via de kieuwen plaatsvindt.
Net zoals de mens ademt door de longen en lucht, het wezen dat bezit kieuwen moeten oceaanwater opnemen, zee-, rivier-, meer- en andere hydrografische scenario's om de zuurstof waaruit het water bestaat te kunnen gebruiken en zo zijn interne organen en zijn eigen soorten in leven te houden.
De kieuwbladen of kieuwen bevinden zich op de kop van het dier, net aan de achterkant.
Om het kieuwademhalingsproces te vervullen, is het noodzakelijk dat het zeedier zuurstof uit het water absorbeert, er zijn verschillende manieren om dit te doen, hetzij door de zeestroming eromheen, hetzij met behulp van een orgaan dat een operculum wordt genoemd.
De zuurstof die het dier opneemt, wordt naar het bloed van het dier gestuurd of, als dat niet lukt, naar een andere vloeistof die dezelfde functie vervult als het bloed dat hemolymfe wordt genoemd. Zodra de zuurstof deze reis maakt, voert het gas cellulaire ademhaling uit dankzij de mitochondriën.
Zodra zuurstof zijn functie in het lichaam van het dier heeft vervuld, wordt het als koolstofdioxide in het water verdreven. Dit gas moet uit het lichaam van het dier worden verwijderd om vergiftiging te voorkomen.
Kieuwademende dieren
- ranas
- Octopus
- clam
- haai
- Octopus
- Pijlstaartrog
- Zeehaas
- Tent
- Larven
- Salamanders
Mariene soorten moeten door mensen worden verzorgd, elk heeft een reden van bestaan en bestaan; Als er geen diversiteit is in de fauna van de wereld, kunnen dezelfde evolutionaire processen van de mens worden beïnvloed.
Daarom moeten we ons bewust zijn van het afval dat in zee wordt gegooid, stoppen met dit soort onverantwoordelijkheid, het zorgt ervoor dat het leven van de verschillende mariene soorten in de loop van de tijd blijft bestaan.