Jaren geleden lukte het een acteur genaamd John Basinger om een van de grote werken van de dichter John Milton per brief te leren kennen. Hoe doe ik het? Kunnen we iets soortgelijks krijgen?
In 1993 kwam de acteur John Basinger ging op zoek naar het meesterwerk van de dichter John Milton: 'Verloren paradijs', een verzameling gedichten van meer dan 500 pagina's van de uitgeverij Cátedra.
Het duurde 9 jaar om leer het uit je hoofd en in 2001 reciteerde hij het. Omdat het zo uitgebreid was, moest hij zijn "tentoonstelling" in 3 dagen verdelen. het continu reciteren zou 24 uur hebben geduurd.
Hoe heb je dat gekregen?
John Basger
Elke dag besteedde hij een uur aan studie om 7 verzen uit het hoofd te leren. Volgens het tijdschrift Geheugen het is ongeveer de hoeveelheid informatie die ons korte-termijngeheugen kan vasthouden.
Het grappige eraan is dat leerde de verzen tijdens het lopen op een loopband En dan ging ik eroverheen terwijl ik gewichten optilde. Hij oefende niet alleen zijn geest, hij oefende ook zijn lichaam 🙂
Dit grote vasthoudend vermogen trok de aandacht van een psycholoog genaamd John Seamon en hij nam contact op met de acteur om te vragen of hij zijn zaak kon onderzoeken. De reactie van John Basinger was zeer opvallend: Ik wacht al jaren op een telefoontje van iemand zoals jij.
Wat was uw grote geheim om deze geweldige verzameling gedichten van meer dan 500 pagina's uit het hoofd te leren?
We hebben de methode geteld, dat wil zeggen, hoe hij het uit zijn hoofd heeft geleerd en hoe lang het duurde, maar nu gaan we het weten de sleutel waarmee deze acteur deze verzameling gedichten uit het hoofd en zonder enige mislukking kon reciteren.
John Basinger vertelde de onderzoekers van de Wesleyan University dat hij niet alleen woorden uit zijn hoofd leerde. John Basinger vertelde hen het volgende:
«De echte uitdaging was niet alleen het onthouden, maar hem diep genoeg leren kennen om Milton's verhaal echt te vertellen. ".
Hij leerde niet alleen woorden uit zijn hoofd. Hij schonk ze een betekenis en legde alle verzen samen uit; het gaf hun betekenis.
De onderzoekers maakten contact met John toen hij al 74 jaar oud was, waardoor zijn geheugen niet meer zo fit was als in 2001. Echter, en ondanks het verstrijken van de tijd hij kon de gedichten nog steeds voordragen met een slagingspercentage van 88%. Percentage dat toenam tot 98% als hij werd geholpen met de eerste verzen.
Het grappige is dat zijn geheugen niet in het midden van het boek of aan het einde faalde. Ze zeggen dat we ons beter herinneren wat we in het begin hebben bestudeerd. In het geval van John waren deze gegevens niet relevant.
De conclusies van de studie uitgevoerd op John Basinger
De eerste en voor de hand liggende conclusie is dat John Basinger een wonderbaarlijk geheugen had. De tweede is dat 10 jaar studie (een uur per dag) is voldoende om een expert te worden in alles: schaken, luchtvaart of, zoals in het geval van John, een expert in het onthouden van teksten.
De grote sleutel tot alles, en, zo merkten de onderzoekers ook op, was dat de acteur alle regels betekenis gaf. Hij herhaalde geen woorden als een papegaai. Hij begreep uiteindelijk de verzameling gedichten als geheel waarin elk vers verband hield met de andere.
Hij droeg de gedichten voor, maar luisterde er echt naar. Ik wilde ze begrijpen, ik wilde het geweldige werk van Milton begrijpen.
Dat merkten de onderzoekers in hun conclusies ook op John Basinger draaide het ene gedicht uit het andere, alsof iemand een liedje leert. Het boek maakte deel uit van een geheel. Hij begiftigde zijn recital ook met gebaren en je kon zien hoe hij in bepaalde passages opgewonden raakte.
Een andere sleutel was dat hij oefende terwijl hij de gedichten leerde. Het is goed bewezen dat lichaamsbeweging de hersenen van zuurstof voorziet en het onthouden bevordert.
Een nieuwsgierigheid die John Basinger de onderzoekers vertelde
Visualiseerde John Basinger in zijn hoofd "Verloren paradijs" als een grote kathedraal waardoor hij er doorheen ging terwijl hij de gedichten reciteerde.
Deze cognitieve fictieve ruimtes werden al gebruikt door klassiekers als Cicero.