5 tips die je kunnen helpen als je samenwoont met iemand met een psychische stoornis

Leven met een persoon die lijdt aan een psychische stoornis, van welk type dan ook, kan erg moeilijk zijn en kan iemands lichamelijke en psychische gezondheid in gevaar brengen als de absoluut noodzakelijke hulpmiddelen niet bekend zijn en niet worden toegepast om het dagelijks leven te reguleren.

Die zieke persoon kan een kind, een ouder of uw partner zijn. Uw aandoening kan al dan niet worden gediagnosticeerd. U ondergaat al dan niet een behandeling. Maar op de een of andere manier dagelijks samenleven is erg ingewikkeld.

Deze 5 tips helpen je op dit moeilijke pad. Pas ze toe, en uw leven, en dat van de persoon die bij u woont, zal draaglijker zijn:

1e MARK GRENZEN

Grenzen zijn fundamenteel in het leven van elke persoon. Ze definiëren ons en brengen orde in onze relaties met anderen. De limieten geven aan waar je eindigt en waar de ander begint, hoe ver je het met je laat gaan en hoe ver niet.

Gezonde en flexibele grenzen bevorderen relaties en coëxistentie.

Stel je twee eieren voor: als de schaal van beide breekt, wordt de binnenkant gemengd en is het onmogelijk om te scheiden wat bij het ene of het andere ei hoort. Uw grenzen zijn uw omhulsel, dat uw eigen identiteit definieert, los van die van anderen. Als uw grenzen niet gedefinieerd zijn, ze niet solide en stabiel zijn, zal uw persoonlijkheid zich vermengen met die van anderen. Je zult niet weten waar je eindigt en ze beginnen, wat van jou is en wat van anderen.

Daarentegen Te rigide en inflexibele grenzen leiden tot misverstanden. En een samenleven zonder begrip of empathie is direct gedoemd tot een ramp.

2e VERWACHTINGEN HERSTELLEN

U bent waarschijnlijk teleurgesteld en gefrustreerd omdat het samenwonen met dat familielid iets is dat verre is van wat u zich had voorgesteld.

Het is niet wat je had verwacht. Maar niemand heeft je verteld dat het zo zou zijn. In feite zijn de dingen in het leven zelden zoals we ze ons hadden voorgesteld. En voor iemand met een aandoening is het meestal nog erger.

Verwachtingen opnieuw definiëren:

- Verwacht niet het gedrag of de reacties die u van een "normaal" persoon zou verwachten.

- Sta er niet op de verwachtingen te willen handhaven die u voor uzelf heeft gesteld, ongeacht wie het ook is.

- Wees niet verbitterd door te denken dat je "vanwege die persoon" geen normaal leven kunt leiden.

Dingen hoeven niet beter of slechter te zijn dan je had gedacht, maar gewoon anders.

Wees flexibel, pas je aan de omstandigheden aan en je zult allemaal beter leven.

3º VERANDER UW INTERNE DIALOOG

- Het is niet jouw fout.

- Je hebt er geen controle over.

- Je kunt het niet genezen.

U hoeft geen verantwoordelijkheden op zich te nemen die niet met u overeenkomen, Welnu, naast jezelf schaden, ontneem je de ander ook hun eigen autonomie, hun recht om hun eigen beslissingen te nemen en hun verplichting om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven, in goede of ten kwade.

U kunt hem helpen, maar hij hoeft uw hulp niet te aanvaarden.

U kunt hem adviseren, maar hij is niet verplicht uw advies op te volgen.

Je kunt hem steunen, maar je moet hem alleen laten lopen.

4e REFLEX

Wat betekent het? Nou, jij, als persoon die emotioneel verbonden is met de patiënt, absorbeert veel van de negatieve energie die hij afgeeft. Met andere woorden, je eet hun negatieve houding, hun agressiviteit, hun woede, hun dieptepunten op. Oké, het is niet zijn schuld voor wat er met hem gebeurt, maar jij ook niet.

De therapeut of dokter die je behandelt, eet toch niet al die rotzooi die eraf komt.

Dat is het verschil: ze weerspiegelen alle negatieve emoties en gedragingen van de patiënt, maar jij absorbeert ze door je emotionele connectie.

Leer ze ook te reflecteren. Geef ze terug aan hun rechtmatige eigenaar. Als je ze bewaart, zal hij nooit leren ermee om te gaan.

Depersonaliseer het gedrag van uw gezinslid: het is niet tegen u. Het is niet persoonlijk. Het is gewoon dat je in de frontlinie van het vuur staat en de slag met volle kracht opvangt.

Ik weet dat het niet gemakkelijk is, maar herhaal het vaak, elke keer dat zich een crisis voordoet, alsof het een mantra is:

- Het is niet persoonlijk.

- Het is niet tegen mij.

- Het is niet mijn schuld, ook al probeer ik mezelf te laten geloven.

Het zal je helpen om schuldgevoelens op afstand te houden.

5e ACCEPTEREN

Acceptatie van de situatie is essentieel. En pas op! Aanvaarding betekent niet berusten. Acceptatie is de dingen nemen zoals ze zijn, zonder overdreven drama. Accepteer het ergste dat kan gebeuren, het slechtst mogelijke scenario, en van daaruit zal elke stap die je zet zijn om te verbeteren.

Het accepteren ervan betekent niet dat het moet gebeuren. Echt niet. Het betekent dat je bereid bent om het aan te nemen, dat je je bewust bent en dat je desondanks in staat bent om te blijven leven zonder nutteloos te lijden.

Als je deze 5 tips opvolgt, zal het leven met die geliefde die lijdt aan een emotionele of mentale stoornis aanzienlijk verbeteren, uw gezondheid zal u dankbaar zijn, en als het goed met u gaat, zult u ongetwijfeld in een betere positie verkeren om die persoon te helpen.

Iedereen zal winnen.

Als je dit artikel leuk vond, overweeg dan om het te delen met je naasten. Heel erg bedankt voor je steun.

Anna Traver, coach en mentor, retriever van illusies en bouwer van veilige looppaden op drijfzand. Mijn blog, Mijn twitter en Mijn Facebook-pagina.