Kenmerken en eigenschappen van de niet-polaire covalente binding

Sinds het begin van studies over de kenmerken van materie, hebben wetenschappers het bestaan ​​van een kracht aangenomen die in staat is verbanden te leggen tussen verschillende soorten. "Deeltjes worden door krachten tot elkaar aangetrokken" was wat Isaac Newton zei, en jaren later zou Jöns Jakob Berzelius, dankzij de uitvinding van de beroemde voltaïsche stapel, een theorie ontwikkelen over het chemische combinatieproces.

Dankzij de voortgang van de studie die door verschillende wetenschappers is uitgevoerd, hebben we vandaag de zekerheid dat chemische elementen, net als mensen, met elkaar interageren en uit deze actie nieuwe structuren, fusies en andere processen voortbrengen.

Het resultaat van een dergelijke interactie hangt af van de individuele kenmerken van elke deelnemer, waardoor onder meer het type vakbond wordt beperkt. Dus dat binnen een molecuul er treedt een niet-polaire covalente binding op de betrokken soorten moeten qua elektronegativiteit sterk op elkaar lijken.

Voorwaarden die de vorming van links bepalen

Hoewel men kan denken dat deze processen van vorming van verbindingen door het creëren van bindingen spontaan plaatsvinden, en in alle mogelijke scenario's, is de waarheid dat de vereniging tussen atomen van elementen plaatsvindt wanneer de omringende omstandigheden van het proces gunstig zijn, wat het betekent dat factoren zoals temperatuur en druk het voorkomen beperken en ook het resultaat of de kenmerken van de gevormde verbinding veranderen.

Een ander belangrijk aspect is de concentratie van de stoffen, die bepaalt welke hoeveelheid en welk type component uit het combinatieproces zal voortkomen.

De individuele kenmerken van de deeltjes, die zijn wat vaststellen in welke hoeveelheid en welke soorten worden gecombineerd; op dezelfde manier bepalen welk type link moet worden ontwikkeld. We moeten niet vergeten dat, volgens de regel van Pauling, het type binding dat wordt gevormd afhangt van het elektronegatieve verschil tussen de soorten, die volgens hun schaal:

• Ionisch: Verschil groter dan of gelijk aan 1,7. Dit toont aan dat dit type binding karakteristiek is met zeer verschillende elektronegativiteiten, zodat het meest elektronegatieve atoom elektronen uit zijn laatste schil doneert.
• Covalent: Verschil tussen 1,7 en 0,5. Er wordt gezegd dat het meestal wordt gevormd tussen elementen met een hoge elektronegativiteit (niet-metalen), en het komt voor dat de gevormde verbinding het resultaat is van het compartiment van atomen.
• Niet-polair: Het gebeurt wanneer het geregistreerde verschil kleiner is dan 0,5 (hoewel het meestal gelijk is aan nul).

Wat is een niet-polaire covalente binding?

Een binding een manier om het bindingsproces tussen twee of meer atomen te definiëren, als een product van de opgewekte aantrekkingskracht. Zoals bekend is de atoomkern positief van aard (aangezien deze bestaat uit protonen en neutronen), daarom is de natuurlijke neiging van twee chemische soorten om elkaar af te stoten, maar het is de Elektronenwolk dat draait rond de kern, wat het proces van vorming van chemische bindingen mogelijk maakt.

Om een ​​binding tot stand te brengen, moet de aanwezige chemische soort het volgende algemene kenmerk vertonen:

Een van hen moet een gebrek aan elektronen in zijn laatste schaal vertonen, en de andere moet beschikbare elektronische lading hebben om te delen. Deze aantrekkingssituatie maakt het onmogelijk dat de afstotingskracht tussen kernen wordt opgeheven vanwege de omvang van de verenigende kracht.

Een niet-polaire covalente binding, is de actie die atomen verenigt die een zeer vergelijkbare aard hebben, aangezien hun voorkomen wordt bepaald door een verschil in elektronegativiteiten dat neigt naar 0 (of zoals vastgesteld door Linus Pauling: in een interval van minder dan 0,5). De moleculen die het resultaat zijn van dit type verbinding hebben geen elektrische lading en zijn symmetrisch van structuur. Het is niet een type link dat vaak voorkomt, maar onder de voorbeelden van dit type unie kunnen we noemen:

• Verbindingen tussen twee of meer soorten van hetzelfde atoom: Als je te maken hebt met de vereniging tussen twee gelijke soorten, is het elektronegativiteitsverschil nul, daarom zou een soort met een niet-polaire covalente binding worden gedefinieerd.
• Methaan is een uitzonderlijk geval waarin, voor de vergelijkbare elektronegativiteit tussen koolstof (C) en zuurstof (O2), het verschil is 0,4.
• Sommige soorten waarvan de aggregatietoestand diatomisch is, zoals waterstof (H.2), stikstof (N2), fluor (F.2) en zuurstof (O2) hebben de neiging om dit type knooppunt te vormen. Deze soorten soorten zijn meestal in paren gekoppeld, omdat ze een ander molecuul nodig hebben om chemisch stabiel te zijn.

Kenmerken van verbindingen met niet-polaire covalente bindingen

• Ze hebben een laag smeltpunt en kookpunt.
• Ze geleiden de warmte niet goed.
• Ze zijn bij verschillende temperaturen onoplosbaar in water.
• Het zijn slechte geleiders van elektriciteit, het zijn moleculen met een neutrale elektrische lading.
• De moleculen zijn symmetrisch ten opzichte van een referentievlak loodrecht tussen de twee kernen.

Procedure om het type binding in een molecuul te identificeren

Als je nauwkeuriger wilt bepalen of het type binding in een molecuul is niet-polair covalent type, moet u de volgende eenvoudige stappen volgen om de verificatie wiskundig uit te voeren:

• Allereerst moet u bepalen uit welk type elementen het molecuul bestaat en wat hun aard is: als het metalen zijn, kunt u hun elektronegativiteit aan de linkerkant van het periodiek systeem lokaliseren en of ze niet-metallisch zijn aan de rechterkant.
• Voordat u de berekening uitvoert, kunt u al hebben een idee over het resultaat dat u gaat behalen, aangezien, per definitie, als je in de aanwezigheid bent van twee niet-metalen elementen, er een covalente binding zal ontstaan.
• Je lokaliseert de elektronegativiteiten van elke soort op het periodiek systeem der elementen.
• U voert een eenvoudige aftrekking uit, en vervolgens plaatst u in de tabel het type link waarmee uw resultaat overeenkomt.