Het heet "romantiek“Aan de culturele en artistieke beweging die aan het einde van de XNUMXe eeuw in Europa werd geboren, met name in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Het doel hiervan was om voorrang te geven aan gevoelens, ver boven rationalisme en neoclassicisme; dus het wordt in die zin ook als een "revolutie" beschouwd.
In die tijd waren er veel werken en artistieke uitingen op verschillende gebieden zoals literatuur, muziek en schilderkunst. In dit bericht willen we echter de nadruk leggen op werken van het hoofd auteurs van romantiek echt geweldig in de romantische poëzie, waar dichters probeerden de regel van het neoclassicisme opzij te zetten, om zich meer te concentreren op de gemarginaliseerde factoren van sociale normen.
Ontdek deze ongelooflijke romantische gedichten
Tot de meest prominente auteurs behoren onder meer Lord Byron, William Blake, Georg Philipp Freiherr, Walt Whitman, Gustavo Adolfo Bécquer, Victor Hugo, Samuel Taylor Coleridge, John Keats, Percy Bysshe Shelley, William Wordsworth, Edgar Allan Poe. Allemaal verbonden door hun romantische gedichten, die voor liefhebbers van poëzie van dat genre ware goden zijn.
1. Onthoud me
"Mijn eenzame ziel huilt in stilte,
behalve wanneer mijn hart is
verenigd met de jouwe in een hemelse alliantie
van wederzijds zuchten en wederzijdse liefde.
Het is de vlam van mijn ziel als aurora,
schijnt in de grafbehuizing:
bijna uitgestorven, onzichtbaar, maar eeuwig ...
zelfs de dood kan er geen vlekken op maken.
Onthoud mij! ... Dichtbij mijn graf
ga niet voorbij, nee, zonder mij uw gebed te geven;
voor mijn ziel zal er geen grotere marteling zijn
dan te weten dat je mijn pijn bent vergeten.
Hoor mijn laatste stem. Het is geen misdaad
bid voor degenen die dat waren. ik nooit
Ik heb je om niets gevraagd: als ik overlijd, eis ik van je
dat je op mijn graf je tranen vergoot."
auteur: Heer Bryon.
2. Annabel Lee
Het was vele, vele jaren geleden
in een koninkrijk aan zee,
er woonde een meisje dat je misschien kent
met de naam Annabel Lee;
en deze dame leefde zonder ander verlangen
dan mij lief te hebben, en door mij bemind te worden.
Ik was een jongen, en zij een meisje
in dat koninkrijk aan zee;
We houden van elkaar met een passie die groter is dan liefde,
Ik en mijn Annabel Lee;
met zo'n tederheid dat de gevleugelde serafijnen
ze huilden wrok van bovenaf.
En om deze reden, lang, lang geleden,
in dat koninkrijk aan zee,
een wind blies uit een wolk,
het bevriezen van mijn mooie Annabel Lee;
grimmige voorouders kwamen plotseling,
en ze sleepten haar ver weg van mij,
totdat ze wordt opgesloten in een donker graf,
in dat koninkrijk aan zee.
De engelen, half gelukkig in de hemel,
Ze waren jaloers op ons, haar op mij.
Ja, dat was de reden (zoals mannen weten,
in dat koninkrijk aan zee),
dat de wind uit de nachtwolken blies,
mijn Annabel Lee bevriezen en vermoorden.
Maar onze liefde was sterker, intenser
dan dat van al onze voorouders,
groter dan dat van alle wijzen.
En geen engel in zijn hemelgewelf,
geen duivel onder de oceaan,
kan mijn ziel nooit scheiden
van mijn mooie Annabel Lee.
Nou, de maan schijnt nooit zonder me in slaap te brengen
van mijn mooie metgezel.
En de sterren komen nooit op zonder iets op te roepen
haar stralende ogen.
Zelfs vandaag, als het tij 's nachts danst,
Ik lig naast mijn geliefde, mijn geliefde;
voor mijn leven en mijn geliefde,
in zijn graf bij de golven,
in zijn graf bij de brullende zee.
Auteur: Edgar Allan Poe.
3. Over de pijn van een ander
Mag ik kijken naar iemands pijn
zonder verdriet bij hem te voelen?
Kan ik nadenken over iemands spijt?
zonder te proberen het te verlichten?
Mag ik de schuur zien scheuren?
zonder de pijn te delen?
Kan een vader zijn zoon zien huilen?
zonder zich te onderwerpen aan verdriet?
Kan een moeder onverschillig luisteren
de klaagzang van een kind, de angst voor een baby?
Nerd! Onmogelijk!
Dat zal nooit, nooit mogelijk zijn.
Kan hij die naar alles lacht
hoor je het gekreun van de vogel?
Luister naar je behoeftige en bedroefde kleintjes?
Hoor je het huilen van lijdende kinderen?
Zonder bij het nest te zitten
haar borsten met genade besprenkelen?
Zonder bij de wieg te zitten
tranen gieten over de tranen van het kind?
En niet dag en nacht doorbrengen
onze tranen drogen?
Oh nee, dat zal nooit mogelijk zijn.
Het zal nooit, nooit mogelijk zijn.
Hij reserveert zijn vreugde aan ons allemaal;
wordt jong;
hij wordt een meelevende man.
Ook hij heeft pijn.
Denk dat je niet in staat bent om een zucht te zuchten,
zonder dat je maker aan je zijde staat;
Denk dat je geen traan kunt huilen
zonder dat je maker niet huilt.
Ah, het geeft ons vreugde
dat vernietigt ons verdriet.
Tot onze pijn is geledigd
samen met ons zal hij rouwen.
Auteur: Willem Blaak.
4. De Giaour
Maar eerst, op aarde, als een verzonden vampier,
uw lijk uit het graf zal worden verbannen;
dan, razend, zul je dwalen door wat je thuis was,
en het bloed van je moet je plukken;
daar, van uw dochter, zus en vrouw,
Om middernacht zal de bron van leven opdrogen;
Hoewel je een hekel hebt aan dat banket, moet je noodzakelijkerwijs
koester je razende wandelende lijk,
uw slachtoffers, voordat ze vervallen,
ze zullen hun heer in de duivel zien;
je vervloeken, jezelf vervloeken,
je verwelkende bloemen staan op de stengel.
Maar een die voor jouw misdaad moet vallen,
de jongste van allemaal, de meest geliefde,
je vader noemen, zal hij je zegenen:
Dit woord zal uw hart in vlammen opgaan!
Maar je moet je werk afmaken en observeren
de laatste kleur op haar wangen;
uit zijn ogen de laatste schittering,
en zijn glazige blik moet je zien
bevriezen op het levenloze blauw;
met goddeloze handen zul je later ongedaan maken
de vlechten van haar gouden haar,
die werden gestreeld door je lussen
en met slordige beloften van tedere liefde;
Maar nu neem je het weg
monument voor je pijn!
Met uw eigen beste bloed zullen ze gutsen
je knarsetanden en verwilderde lippen;
dan loop je naar je sombere graf;
ga, en met demonen en geesten delirium,
totdat ze wegrennen voor geschokte afschuw
van een gruwelijker spook dan zij.
Auteur: Heer Byron.
5. Voor jou zal ik sterven
Voor jou zal ik sterven: verborgen
in de darmen al
het ijzer dat ik draag waarmee hij je hand opende
de brede dodelijke wond.
Voor jou zal ik sterven: en mijn geest,
in zijn hardnekkige poging
zal zitten aan de poorten van de dood,
dat je belt om te wachten.
Met de uren de dagen, met de dagen
de jaren zullen vliegen,
en aan die deur zul je aan het eind kloppen.
Wie stopt met bellen?
Zodat uw schuld en uw blijft
de aarde zal behouden,
jou wassen in de golven van de dood
zoals in een andere Jordaan.
Daar waar het gemurmel van het leven
trillen om te sterven gaat,
zoals de golf die naar het strand komt
stil om te vervallen.
Daar waar het graf dat sluit
een eeuwigheid openen,
alles wat wij tweeën hebben gezwegen
we moeten erover praten.
Auteur: Gustavo Adolfo Becquer.
6. Rusteloze liefde
Door de regen, door de sneeuw,
Door de storm ga ik!
Tussen de sprankelende grotten,
Op de mistige golven ga ik,
Altijd vooruit, altijd!
Vrede, rust, zijn gevlogen.
Snel door het verdriet heen
Ik wens afgeslacht te worden
Dat alle eenvoud
Duurzaam in het leven
Wees de verslaving van een verlangen,
Waar het hart voelt voor het hart,
Lijkt beide te verbranden
Het lijkt erop dat ze allebei voelen.
Hoe ga ik vliegen?
Alle confrontaties waren tevergeefs!
Heldere kroon van het leven,
Turbulente gelukzaligheid,
Liefs, jij bent dit!
Auteur: Goethe.
7. Op
Zul je de happy hours vergeten die we hebben begraven?
In de zoete slaapkamers van liefde,
Verdringend over hun koude lijken
De vluchtige echo's van een blad en een bloem?
Bloemen waar vreugde viel,
En bladeren waar nog hoop woont.
Zul je de doden vergeten, het verleden?
Het zijn nog geen geesten die wraak kunnen nemen;
Herinneringen die het hart tot hun graf maken,
Klaagzangen die over de duisternis glijden,
Fluisteren met vreselijke stemmen
Dat het gevoelde geluk in pijn verandert.
Auteur: Percy Bysshe Shelle.
We hopen dat deze romantiek gedichten je bevallen, want voor ons waren ze echt ongelooflijk. Als u een ander gedicht wilt bijdragen, kunt u dat doen via de opmerkingen; Terwijl we je ook uitnodigen om het op je sociale netwerken te delen, zodat je vrienden die van poëzie houden, zichzelf een beetje kunnen informeren.
De maan die ik laat passeren keert naar mij terug met een ander licht dat mijn wandeling verlicht met een tijd van liefde en van het geloven in jou als het leven zelf, scheid mij niet van de aarde om weg te zinken in de afgrond, iets dat je zou voelen en ik zou delen omdat mijn vereniging met jou als een band is die niemand kan scheiden, noch in de storm van de zee, noch de storm op de berg, hoop ik je binnenkort te zien met de ogen van een verliefd kind en geef ik je mijn hart in de afstand en wil je dag na dag volgen met het licht dat ik op een dag zonder te willen wissen.
De maan die ik laat passeren keert naar mij terug met een ander licht dat mijn wandeling verlicht met een tijd van liefde en van het geloven in jou als het leven zelf, scheid mij niet van de aarde om weg te zinken in de afgrond, iets dat je zou voelen en ik zou delen omdat mijn vereniging met jou als een band is die niemand kan scheiden, noch in de storm van de zee, noch de storm op de berg, hoop ik je binnenkort te zien met de ogen van een verliefd kind en geef ik je mijn hart in de afstand en wil je dag na dag volgen met het licht dat ik op een dag zonder te willen wissen.