Mensen zijn van nature sociale wezens en dat zal voor de wereld niet veranderen. Er zijn er die het willen zien en anderen die het ontkennen, maar de realiteit is dat alle mensen sociale wezens zijn. In meer of mindere mate, maar we hebben allemaal een minimum aan interactie nodig om te overleven. Niemand kan helemaal alleen zijn, we hebben elkaar nodig.
Mensen hebben sociale behoeften die het waard zijn om te weten om geluk in zichzelf te vinden. De fundamentele behoeften zijn: levensonderhoud (gezondheid, voedsel, enz.), Bescherming (veiligheids- en preventiesystemen, huisvesting, enz.), Genegenheid (familie, vrienden, privacy, enz.)
Sociale behoeften
Abraham Maslow definieerde in zijn Hierarchy of Needs onze sociale behoeften als de behoefte aan liefde en verbondenheid. Dit bestaat uit een gevoel van verbinding, intimiteit, vertrouwen en vriendschap.
Wanneer aan deze sociale behoeften wordt voldaan, voelen we ons goed. Aan de andere kant, wanneer niet aan deze behoeften wordt voldaan, het kan veel conflicten en lijden veroorzaken.
Waarom sociale behoeften belangrijk zijn
Mensen hebben sociale behoeften die net zo belangrijk zijn als onze biologische behoefte aan voedsel. Op dezelfde manier dat we het risico lopen om te verhongeren als we stoppen met eten, kunnen degenen wiens sociale behoeften niet worden vervuld, het risico lopen om een vorm van extreme emotionele pijn te krijgen die leidt tot zelfmoordgedachten.
Als we de menselijke ontwikkeling willen begrijpen, is de sociale component essentieel. Moderne gemakken stellen ons in staat om onafhankelijker dan ooit te leven, maar we moeten rekening houden met de kosten voor onze mentale en fysieke gezondheid. We moeten rekening houden met de gezondheid van onze gemeenschappen.
Wat gebeurt er als onze sociale behoeften niet worden gedekt?
Laten we een definitie van sociale behoeften samenvatten. Hoewel Maslow de woorden "liefde en verbondenheid" gebruikte, is er een sociologische definitie van onze fundamentele sociale behoefte: het is de behoefte aan een waargenomen gevoel van persoonlijke betekenis, bereikt door een waargenomen gevoel van sociale verbondenheid en sociale bijdrage.
Wanneer niet aan onze sociale behoeften wordt voldaan en ons gevoel van eigendunk wordt bedreigd, compenseren we dit door middel van vecht- of vluchtreacties in een poging om herstel of ontsnap aan ons verloren besef van belangrijkheid.
De vechtende reacties omvatten vertoon van superioriteit en machtsvertoon. Uitingen van superioriteit omvatten het profiteren van statussymbolen of sabotage van anderen, en machtsvertoon omvat agressieve pogingen om anderen te controleren of te manipuleren. Vluchtreacties omvatten sociale terugtrekking.
Sociale terugtrekking is gevaarlijk omdat het de kans op het voorzien in onze sociale behoeften verder verkleint, wat het risico op zelfmoord vergroot. Intense emotionele pijn komt vaak voort uit een waargenomen gebrek aan verbondenheid, naast het gevoel als een last. Het gefrustreerde erbij horen wordt gekenmerkt door de uitspraak 'ik ben alleen'.
Dit heeft twee aspecten: eenzaamheid als gevolg van het zich niet verbonden voelen met anderen (alleenwonend, alleenstaand, kinderloos, etc.) en het ontbreken van wederzijdse zorg (familieconflict, verlies door overlijden door echtscheiding, huiselijk of kindermishandeling, etc.) ).
eenzaamheid
Algemeen eenzaamheid is een negatieve toestand die het gevolg is van een werkelijke of ingebeelde staat van isolatie. Mensen die meer interpersoonlijke relaties willen dan ze in werkelijkheid hebben, kunnen gevoelens van eenzaamheid ontwikkelen. De hoeveelheid sociale connectie die een persoon nodig heeft, heeft invloed op de hoeveelheid eenzaamheid die hij kan verdragen.
Echter het is niet het aantal sociale relaties dat bepaalt of mensen zich eenzaam voelen. Het zijn eerder de emotionele en cognitieve reacties die het individu ervaart in relatie tot deze verbindingen die een rol spelen bij het ervaren van eenzaamheid. Sociale interacties waarbij een persoon het volgende voelt, worden bijvoorbeeld geassocieerd met eenzaamheid:
- Wantrouwen
- Emotioneel conflict
- Gebrek aan sociale steun
Een persoon kan veel contacten hebben en zich eenzaam voelen of weinig contacten hebben en zich de meest beschermde persoon ter wereld voelen. Als iemands relaties niet bieden wat gewenst of nodig is, dan is dat niet voldoende. Hierdoor voelt het individu zich losgekoppeld en kan hij verlangen naar relaties die meer voldoening geven. Aan de andere kant lijkt een persoon die minder sociaal verbonden is te profiteren van de interacties die hij heeft met zijn vrienden, en kan hij ook genieten van zijn tijd alleen. Ook als je weinig sociale connecties hebt, als ze je echt vullen, wil je meestal niet meer interpersoonlijke connecties, omdat je ze niet nodig hebt.
De volgende kenmerken met betrekking tot het individu worden geassocieerd met eenzaamheid
- schroom
- Een laag zelfbeeld
- Zelfbewustzijn
- isolatie
- Boosheid
Eenzaam voelen sociaal zijn is normaal
Eenzaam voelen is normaal. Voor sommigen kan het erg eng en destructief zijn. Het doet op zijn minst pijn. Eenzaamheid kan zich ook ontwikkelen tot een wijdverspreide en chronische ziekte met ernstige mentale en fysieke aandoeningen, waaronder:
- Sociaal isolement
- Depresion
- Stofmisbruik
- Slechte slaapgewoonten
- Slechte eetgewoonten
- Zelfmoordgedachten en -gedragingen
- Verminderde immuun- en cardiovasculaire functie
Behandeling voor eenzaamheid
De behandeling van eenzaamheid is erop gericht de sociale interacties van de persoon te vergroten en hem sociale vaardigheden en kansen te bieden om dat te doen. Enkele hiervan zijn als volgt:
- Groepstherapie voor eenzame mensen
- Community-evenementen voor mensen die eenzaam zijn of zich eenzaam voelen
Cognitieve gedragstherapie die zich richt op het aanpassen van de negatieve gedachten van het individu over anderen en sociale relaties, kan zeer nuttig zijn. De mate van eenzaamheid kan worden verminderd door de persoon te leren hoe zijn overtuigingen irrationeel en schadelijk voor hemzelf zijn, en door zijn problemen te bestendigen. Daarnaast is het belangrijk om eventuele onderliggende psychologische aandoeningen die kunnen bijdragen aan of het gevolg zijn van de eenzaamheid van het individu te evalueren en te behandelen (inclusief het gebruik van medicijnen, indien geïndiceerd).
Mensen zijn sociale wezens
Mensen evolueerden noodgedwongen tot sociale wezens. Afhankelijkheid en samenwerking tussen ons verbeterde ons vermogen om te overleven in ongunstige omgevingsomstandigheden. Hoewel de overlevingsbedreigingen als gevolg van deze omstandigheden in de wereld van vandaag zijn afgenomen, moeten mensen zich nog steeds aansluiten bij anderen. In feite kan het ontbreken van dergelijke verbindingen tot veel problemen leiden, waaronder eenzaamheid.
In ons geavanceerde digitale tijdperk is een van de belangrijkste zorgen met betrekking tot de toenemende opkomst van eenzaamheid dat we minder aanhankelijk zijn geworden voor anderen. Er was een tijd dat ons voortbestaan afhing van vertrouwensrelaties en ondersteunende relaties.
Fundamenteel, ongeacht hoe technologisch geavanceerd we worden; Emotionele connectiviteit blijft een fundamenteel onderdeel van mens zijn. We hebben elkaar nodig, misschien niet op de manier die ons evolutionair kenmerkte, maar voor een behoefte die essentieel blijft voor psychologisch overleven.