Twee dagen geleden, in mijn artikel De brug des levens, sprak over het grote aantal mensen dat zelfmoord pleegt door van een brug in Zuid-Korea te springen. Helaas worden deze gebeurtenissen in veel steden over de hele wereld herhaald.
Een artikel in The New Yorker vertelt over deze mensen die besluiten zelfmoord te plegen door zichzelf in de leegte te werpen. Het artikel is getiteld Jumpers ('jumpers'). Het artikel is vrij lang, maar er zijn verschillende passages die mijn aandacht trekken en die ik met jullie allemaal wil delen:
1) Briggs, een patrouille van de Golden Gate (de brug waar de meeste zelfmoorden worden gepleegd), hetzelfde gesprek begint altijd met de zelfmoord. vraag "Hoe voel je je vandaag?" Na 'Welke plannen heb je voor morgen?' Als de persoon geen plan heeft, zegt Briggs: Laten we iets plannen. Mocht u na het maken van het plan niet tevreden zijn, dan kunt u hier later altijd terugkomen. »
2) Een regel uit het artikel dat me echt opviel: "Ik realiseerde me meteen dat alles waarvan ik dacht dat het onherstelbaar was, volledig te repareren was, behalve dat het gewoon sprong." Het is de getuigenis van een zelfmoord die zijn doel heeft overleefd.
3) Ik ga naar de brug lopen. Als iemand onderweg naar me glimlacht, zal ik niet springen. " Er staan veel leuke dingen in dit artikel. Niet vergeten, als je ooit op een brug loopt en iemand tegenkomt, lach dan naar hem of haar ????
De overgrote meerderheid van de mensen die zelfmoord plegen, heeft spijt tijdens het vallen in een vacuüm of na het nemen van een overdosis medicijnen. Deze gegevens zijn afkomstig van de mensen die hun zelfmoordpoging hebben overleefd.
Getuigenis van een persoon die zijn zelfmoordpoging heeft overleefd
Ik heb een overdosis trazodon ingenomen. Een dodelijk bedrag. Ik ging naar buiten om te roken waarvan ik aannam dat het mijn laatste sigaret was. In die minuten ontdekte ik dat alles wat ik in mijn leven als negatief zag, niet zo erg was. Ik zag alles op een meer optimistische manier. Ik stopte snel mijn vingers om over te geven. Ik probeerde de droom te bevechten.
Mijn hele lichaam deed pijn. Mijn oren suisden verschrikkelijk. Ik kwam tot de conclusie dat ik vroeg of laat in slaap zou vallen en dat ik niet wist of ik ooit wakker zou worden. Ik ging snel naar de Eerste Hulp. Dagen later zag een psychiater me. Dit was in 2009. In mei ben ik afgestudeerd en morgen heb ik een sollicitatiegesprek.
Als je weet dat je dood gaat, verandert je hele kijk op het leven ogenblikkelijk. '
Ik herinner me dat ik een artikel las over een man die zijn zelfmoordpoging vanaf de Golden Gate Bridge overleefde. Zijn eerste gedachte na het springen was van onmiddellijke spijt.
Als je dieper op dit onderwerp wilt ingaan, nodig ik je uit om dit completere artikel te lezen: Zelfmoordpreventie