Misschien heb je er ooit van gehoord Bloom's taxonomie maar je weet niet echt waar het over gaat of hoe het gebruikt kan worden. Het is eigenlijk eenvoudiger dan het klinkt, maar je moet op alle beïnvloedende factoren letten om er het maximale uit te halen. In het onderwijs is alles dat voordeel haalt uit leren welkom.
Onderwijs is een proces waarin een student wordt opgeleid of leert over een bepaald onderwerp. Het doel is dat deze mensen zich ontwikkelen en betere cognitieve, affectieve, morele en ook sociale capaciteiten hebben. Onderwijs is essentieel in onze samenleving om kennis van de een naar de ander over te brengen en om ons aan te passen en te evolueren in de omgeving waarin we ons bevinden. Op deze manier mensen zullen kennis en vaardigheden kunnen leren die de samenleving vooruit helpen en niet stagneren.
Momenteel is onderwijs een universeel recht, maar zo was het niet altijd. Wat zijn de doelstellingen van formeel leren? Een model om het leren van mensen te waarderen is de taxonomie van Bloom en het is belangrijk om dit te begrijpen om vooruit te komen.
Wat is
De taxonomie van Bloom is een classificatie met verschillende doelstellingen die moeten worden bereikt door middel van formeel onderwijs. Het werd in 1956 gecreëerd door Benjamin Bloom om hogere manieren van denken in het onderwijs te bevorderen, zoals het analyseren en evalueren van concepten, processen, procedures en principes, in plaats van alleen feiten te onthouden (uit het hoofd leren).
Het door Bloom en zijn medewerkers ontwikkelde raamwerk bestond uit zes hoofdcategorieën: Kennis, begrip, toepassing, analyse, synthese en evaluatie. De categorieën na Kennis werden gepresenteerd als 'vaardigheden en bekwaamheden', met dien verstande dat kennis de noodzakelijke voorwaarde was om deze vaardigheden en bekwaamheden in praktijk te brengen.
Hoewel elke categorie subcategorieën bevatte, allemaal op een continuüm van eenvoudig tot complex en concreet tot abstract, wordt de taxonomie in de volksmond herinnerd volgens de zes hoofdcategorieën.
Bloom's originele taxonomie uit 1956
Hier zijn de korte uitleg van de auteurs van deze hoofdcategorieën:
- Kennis. Het omvat het herstel van specifieke en universele aspecten, het herstellen van methoden en processen of het herstellen van een patroon, structuur of configuratie.
- Begrip. Het verwijst naar een soort begrip of vrees zodat het individu weet wat er wordt gecommuniceerd. U kunt gebruik maken van het materiaal of idee dat wordt gecommuniceerd zonder het noodzakelijkerwijs te koppelen aan ander materiaal of de volledige implicaties ervan te zien.
- Toepassing. Het verwijst naar het gebruik van abstracties in bepaalde en concrete situaties.
- Analyse. Het vertegenwoordigt de opsplitsing van een communicatie in zijn samenstellende elementen of delen, zodat de relatieve hiërarchie van ideeën duidelijk is en de relaties tussen de uitgedrukte ideeën expliciet worden gemaakt.
- Synthese. Het omvat de vereniging van elementen en onderdelen om een geheel te vormen.
- Genereer oordelen over de waarde van materialen en methoden voor specifieke doeleinden.
Bijgewerkt Bloom's Taxonomy (2001)
Een groep cognitief psychologen, curriculumtheoretici en onderwijzende onderzoekers, en test- en evaluatiespecialisten publiceerde in 2001 een recensie van de taxonomie van Bloom onder de titel Taxonomy for Teaching, Learning and Assessment. Deze titel leidt de aandacht af van de ietwat statische notie van "educatieve doelstellingen" (in de oorspronkelijke titel van Bloom) en wijst op een meer dynamische opvatting van classificatie. Daarom onderwijsspecialisten vertrouwen tegenwoordig op deze bijgewerkte Bloom-taxonomie om het te kunnen gebruiken bij het onderwijzen en leren van elk onderwijsveld.
De auteurs van de herziene taxonomie onderstrepen deze dynamiek door werkwoorden en gerunds te gebruiken om hun categorieën en subcategorieën te labelen (in plaats van de namen uit de oorspronkelijke taxonomie). Deze "actiewoorden" beschrijven de cognitieve processen waarmee denkers kennis ontmoeten en ermee werken:
- onthouden (herkennen, onthouden)
- Te begrijpen (interpreteren, illustreren, classificeren, samenvatten, vergelijken, uitleggen)
- Aplicar (uitvoeren, implementeren)
- analyseren (differentiëren, organiseren, toeschrijven)
- Evalueren (controleren, bekritiseren)
- creëren (genereren, plannen, produceren)
In de herziene taxonomie staat kennis aan de basis van deze zes cognitieve processen, maar hun auteurs hebben een aparte taxonomie gemaakt van de soorten kennis die bij cognitie worden gebruikt:
- Feitelijke kennis (kennis van terminologie en specifieke details of elementen)
- Conceptuele kennis (kennis van classificaties, categorieën, principes, generalisaties, theorieën, modellen of structuren)
- Procedurele kennis (Kennis van vaardigheden, algoritmen, technieken en methoden, criteria voor het gebruik van de juiste procedures)
- Metacognitieve kennis (strategische kennis, cognitieve taken en zelfkennis)
Waarom de taxonomie van Bloom gebruiken
De auteurs van de taxonomie van Bloom zien de absolute effectiviteit ervan, omdat ze het associëren als een didactische reactie op het leren van een persoon. Ze denken dat de taxonomie van bloom moet worden gebruikt omdat:
- Leerdoelen of doelen worden vastgesteld, die belangrijk zijn om een goede pedagogische uitwisseling te kunnen hebben. Leraren en studenten begrijpen vanaf het eerste moment het soort educatieve uitwisseling dat ze zullen hebben.
- De doelstellingen zijn goed georganiseerd en het is een hulpmiddel om de zaken te verduidelijken die voor studenten het belangrijkst zijn.
- Organiseer je doelen helpt docenten en professoren de juiste instructie te plannen, geldige beoordelingstaken en strategieën te ontwerpen en ervoor te zorgen dat instructie en beoordeling in overeenstemming zijn met de gestelde doelen.
De taxonomie van Bloom legt duidelijk de doelstellingen vast die moeten worden bereikt in termen van een specifiek type leren, zodat het het werk van docenten kan vergemakkelijken en studenten te allen tijde weten wat ze kunnen verwachten. De student moet ook de hoofdrolspeler zijn in zijn eigen leren en zelfs als de doelstellingen zijn vastgesteld, de student moet te allen tijde deelnemer zijn in wat er in dit onderwijsleerproces gebeurt.
Op dit moment, en rekening houdend met het feit dat de samenleving met grote sprongen vooruitgaat en dat zowel nieuwe media in het onderwijs als het gebruik van nieuwe technologieën worden geïntegreerd, is het noodzakelijk om zichzelf te vernieuwen. Om deze reden worden aspecten die verband houden met het gebruik van nieuwe informatie- en communicatietechnologieën meegenomen, wanneer nieuwe modellen op elkaar lijken omdat ze hetzelfde doel hebben.