Het is belangrijk om de betekenis van de termen tolerantie, afhankelijkheid en verslaving te begrijpen wanneer we het hebben over middelenmisbruik en het gebruik van geneesmiddelen op recept, zoals opioïde pijnstillers. Helaas worden deze termen vaak misbruikt door zowel professionals als leken, wat leidt tot de verkeerde overtuiging dat tolerantie, afhankelijkheid en verslaving gewoon verschillende namen zijn voor hetzelfde.
Het onderscheid tussen deze termen kennen kan echter leiden tot een beter begrip van de gevaren van drugsmisbruik. In deze betekenis, Om de tolerantie voor drugs en alcohol te begrijpen, moet u ook weten wat verslaving of afhankelijkheid is.
Het belangrijkste onderscheid tussen deze begrippen is dat tolerantie en afhankelijkheid verwijzen naar de fysieke gevolgen van drugsgebruik. Verslaving is daarentegen een beschrijvende term die verwijst naar de noodzaak om schadelijk gedrag te vertonen, zoals drugsgebruik. Geneesmiddelen die leiden tot de ontwikkeling van tolerantie en lichamelijke afhankelijkheid kunnen vaak verslaving veroorzaken, maar niet altijd.
Wat is tolerantie?
Tolerantie wordt gedefinieerd als de verminderde reactie van een persoon op een medicijn dat het resultaat is van herhaald gebruik.V Mensen kunnen tolerantie ontwikkelen voor illegale drugs en voorgeschreven medicijnen. Tolerantie is een fysiek effect van herhaald drugsgebruik, niet noodzakelijk een teken van verslaving.
Patiënten met chronische pijn ontwikkelen bijvoorbeeld vaak tolerantie voor sommige effecten van voorgeschreven pijnstillers zonder er een verslaving aan te ontwikkelen. Er zijn 3 hoofdtoleranties die we hieronder zullen toelichten.
Acute tolerantie
Acute tolerantie of tolerantie op korte termijn wordt veroorzaakt door herhaalde blootstelling aan een medicijn gedurende een relatief korte periode. Cocaïnemisbruik leidt vaak tot acute tolerantie. Experimenten hebben aangetoond dat proefpersonen na een eerste dosis cocaïne een hoge euforie en een verhoging van de hartslag en bloeddruk ervaren.
Ondanks een bijna verdubbeling van de medicijnniveaus in het bloed, veroorzaakt een tweede dosis cocaïne 40 minuten later geen dosisafhankelijke toename van de 'positieve' effecten van het medicijn. waaronder een extra verhoging van de hartslag of bloeddruk.
Chronische tolerantie
Langdurige of chronische tolerantie ontstaat wanneer het lichaam van een persoon zich gedurende weken of maanden aanpast aan constante blootstelling aan een medicijn. Mensen die regelmatig opioïden op recept misbruiken, ontwikkelen een chronische tolerantie voor de euforische effecten van deze medicijnen, waardoor velen van hen de ingenomen dosis verhogen of overschakelen op krachtigere manieren om deze medicijnen in te nemen, zoals snuiven of injecteren.
Geleerde tolerantie
Aangeleerde tolerantie kan het gevolg zijn van frequente blootstelling aan bepaalde medicijnen. Mensen die bijvoorbeeld maanden of jaren alcohol gebruiken, lijken vaak niet bedwelmd zoals iedereen. Experimentele studies hebben aangetoond dat drinkers de effecten van alcohol op hun coördinatie kunnen compenseren wanneer ze onder invloed herhaaldelijk een taak uitoefenen.. Deze tolerantie verdwijnt echter als de administratie wordt gewijzigd.
Ten slotte hebben de meeste medicijnen meer dan één effect, en de tolerantie ontwikkelt zich niet noodzakelijk voor alle effecten in gelijke mate. Gebruikers van illegale en voorgeschreven opioïden, zoals heroïne of oxycodon (OxyContin), ontwikkelen snel tolerantie voor het hoge euforische effect dat deze medicijnen produceren, maar niet voor de gevaarlijke bijwerking van ademhalingsdepressie (verminderde ademhalingssnelheid). Opioïde misbruikers die grote doses van deze medicijnen gebruiken om tolerantie te overwinnen en vaak high worden, worden in het ziekenhuis opgenomen, of zelfs sterven, omdat ze stoppen met ademen als bijwerkingen.
Afhankelijkheid en verslaving
Als je eenmaal weet wat tolerantie voor drugs en alcohol is en waar het over gaat, gaan we je vertellen wat afhankelijkheid en verslaving zijn, zodat je in de toekomst de termen niet door elkaar haalt en weet waar ze in elk geval naar verwijzen.
afhankelijkheid
De woorden afhankelijkheid en verslaving worden vaak door elkaar gebruikt, maar er zijn belangrijke verschillen tussen de twee. In medische termen verwijst afhankelijkheid specifiek naar een fysieke toestand waarin het lichaam zich heeft aangepast aan de aanwezigheid van een medicijn. Als een persoon met drugsverslaving plotseling stopt met het gebruik van dat medicijn, die persoon zal voorspelbare en meetbare symptomen ervaren, bekend als ontwenningsverschijnselen.
Hoewel afhankelijkheid vaak een onderdeel is van verslaving, kunnen niet-verslavende geneesmiddelen ook afhankelijkheid bij patiënten veroorzaken. Een goed voorbeeld is prednison, een synthetische vorm van het steroïdhormoon cortisol dat wordt gebruikt om astma, allergische reacties, de ziekte van Crohn en vele andere ontstekingsaandoeningen te behandelen.. Prednison is niet bekend als verslavend. Als een patiënt echter enkele weken prednison heeft gebruikt en dan plotseling stopt, zult u waarschijnlijk ontwenningsverschijnselen krijgen zoals vermoeidheid, zwakte, lichamelijke pijn en gewrichtspijn.
Afhankelijkheid wordt veroorzaakt door veranderingen in het lichaam als gevolg van constante blootstelling aan een medicijn. In het geval van prednison past het lichaam zich aan aan herhaalde doses van het medicijn door de eigen cortisolproductie te verminderen, die het lichaam kan verlaten zonder een basisniveau van cortisol 'ondersteuning' wanneer prednison wordt stopgezet, resulterend in steroïde ontwenningsverschijnselen totdat het evenwicht is hersteld.
verslaving
Verslaving is een chronische, terugkerende hersenziekte die wordt gekenmerkt door het dwangmatig zoeken en gebruiken van drugs, ondanks de schadelijke gevolgen. Met andere woorden, verslaving is een overweldigende of oncontroleerbare drang om een medicijn te gebruiken, en deze dwang is langdurig en kan onverwachts terugkeren na een periode van verbetering.
Verslaving is een psychologische aandoening die een verplichting beschrijft om een medicijn te nemen of ander schadelijk gedrag te vertonen. Mensen kunnen verslavingen ontwikkelen aan illegale straatdrugs, geneesmiddelen op recept en zelfs activiteiten zoals gokken. Verslavingen zijn hardnekkig en verslaafde mensen kunnen na jaren van onthouding terugvallen op drugsgebruik.
Hoewel verslaving vroeger werd beschouwd als een teken van morele zwakte, wordt het door de meeste mensen op het gebied van verslaving en verslavingszorg nu beschouwd als een aandoening die ontstaat in samenhang met veranderingen in de hersenen die worden veroorzaakt door het gebruik van verslavende middelen. Dit komt doordat bijna alle verslavende medicijnen direct of indirect een gebied van de hersenen activeren, de nucleus accumbens, dat normaal gesproken wordt gestimuleerd door natuurlijke belonende activiteiten die belangrijk zijn om te overleven, zoals eten, seks hebben of tijd doorbrengen met vrienden.
Voor de verslaafde hersenen kan het verkrijgen en gebruiken van drugs letterlijk een kwestie van leven en dood lijken. Verslavende medicijnen stimuleren de plezier- en motivatiepaden in de hersenen veel sterker dan natuurlijke beloningen. Daarom herhaalde blootstelling aan deze medicijnen het kan de hersenen misleiden om drugsgebruik voorrang te geven boven normale, gezonde activiteiten.