Wat gebeurt er in onze hersenen als we tegen een verleiding vechten?

Wat 'de neurale basis voor zelfbeheersing' onthult, een artikel gepubliceerd in oktober 2009 in het tijdschrift "Engineering and Science" is dat ze de afgelopen jaren in de hersenen zijn ontdekt twee belangrijke gebieden met betrekking tot wilskracht, die worden geactiveerd wanneer we ons in een situatie bevinden waarin we een beslissing moeten nemen.

Het eerste van deze twee mechanismen bevindt zich in een gebied van de hersenen dat wordt genoemd ventromediale prefrontale cortex (in groen in de afbeelding). Dit gebied wordt geactiveerd wanneer we worden geconfronteerd met verschillende opties en de noodzaak om tussen een ervan te kiezen, zoals een gezonde appel eten of in de verleiding vallen van een onweerstaanbare brownie ...

De ventromediale prefrontale cortex (in groen) identificeert eerst de items ervoor, kent een waarde toe aan elk item en neemt na vergelijking een beslissing. En waar hangt de beslissing van af? Het zal afhangen van de frequentie waarmee de neuronen in dit gebied reageren op elk item dat aan ons wordt gepresenteerd. Hoe meer waarde we aan een item toekennen, hoe groter de neuronale activiteit in de prefrontale ventromediale cortex (in groen), en dus hoe groter de kans dat we uiteindelijk voor dat item zullen kiezen. In mijn geval lijdt het bijvoorbeeld geen twijfel dat de brownie a priori een grotere neurale respons zou uitlokken dan de appel. Maar wat bepaalt dat ik er uiteindelijk in slaag om voor de appel te kiezen en dus consistent te zijn met de doelstellingen die ik voorstel? Waar is "wilskracht" gelegen? Wat zijn de verschillen tussen sommige mensen en anderen?

Het is niet zo dat mensen met problemen met zelfbeheersing bijvoorbeeld 'te zoet zijn om te eten', maar eerder dat ze hun criteria lijken te beperken tot de onmiddellijke waarde van dingen ('Mmh, hoe goed ziet de brownie eruit .. Mijn gezondheid? Carpe diem!), terwijl mensen met wilskracht ook rekening houden met langetermijnoverwegingen. En wilt u dan zeggen "die wilskracht is iets dat wordt geërfd of te maken heeft met intelligentie?" Niet helemaal. Sommige auteurs, zoals Malcolm Gladwell, bevestigen zelfs dat intelligentie, hoewel het een gunstige variabele is, niet doorslaggevend is om een ​​succesvol persoon in het leven te worden. Met betrekking tot gewichtsproblemen zijn er ook predisponerende factoren die de implementatie van zelfbeheersingsmechanismen kunnen vergemakkelijken of belemmeren, zoals de lichaamsbouw van elk individu (mensen die de neiging hebben om gemakkelijker aan te komen, moeten meer wilskracht tonen om verleidingen te weerstaan), de invloed van onderwijs op eetgewoonten of zelfs op de sociaaleconomische context van de persoon (constant prijzen moeten vergelijken en elke munt moeten tellen, vermindert de wilskracht omdat het een uitputtende taak is).

Wat echter het meest de aandacht van de experts trekt, is de sterke emotionele component in impulsief gedrag die niet alleen wordt waargenomen bij mensen met gewichtsproblemen, maar ook bij verslavingen, bij problemen met emotioneel management, huiselijk geweld, enz. Veel mensen hebben de neiging om hun emotionele toestand te reguleren door middel van voedsel of middelengebruik. Daarom is het belangrijk om te begrijpen wat onze zwakheden verbergen, om onze acties bewuster te maken en om alternatieve copingstrategieën te leren (of opnieuw te leren) die niet schadelijk zijn voor de gezondheid of de doelstellingen die we onszelf stellen, belemmeren. In deze gevallen kunnen therapieën een grote hulp zijn om uit een vicieuze cirkel te komen die niet bij ons past.

Kelly McGonigal, een psycholoog en professor aan de Stanford University, wiens lessen ik had bijgewoond, legt in haar boek "The Willpower Instinct" uit dat wat we in deze moderne wereld ervaren als een verlies van controle, in feite een overblijfsel kan zijn van onze hersenen. instinct. De hersenen evolueerden in een heel andere context dan vandaag. Het was geprogrammeerd om onze beslissingen te richten op onmiddellijke bevrediging, aangezien de beschikbaarheid van middelen en voedsel in vroegere tijden schaarser en onvoorspelbaarder was. Het probleem is dat wat voorheen adaptief was, tegenwoordig niet meer altijd adaptief is. Om deze reden, Als we honger hebben, veranderen de hersenen in een toestand van grotere impulsiviteit en zijn we vatbaarder voor het nemen van risico's. De prioriteit van onze hersenen zal zijn om meer energie te krijgen, waardoor de rest naar de achtergrond verdwijnt.

Een andere auteur, Archibald Hill, stelde voor dat vermoeidheid als gevolg van lichamelijke inspanning niet te wijten was aan spierfalen, maar aan een overbeschermend systeem in de hersenen dat tot doel heeft uitputting te voorkomen. Het gevoel van vermoeidheid zou dus een truc zijn die onze geest in gang zet om ons lichaam te beschermen tegen overmatige slijtage.

Nu, terugkomend op de vraag van vroeger, wat een persoon met relatieve wilskracht onderscheidt van een ander met minder wilskracht (maar pas op, wilskracht is geen constant kenmerk maar een toestand), is de activering van een hersengebied genaamd dorsolaterale prefontale cortex (het gebied in de tekening rood gemarkeerd). Het is dus waargenomen dat bij mensen met zelfcontrole wordt dit gebied geactiveerd om de prefrontale ventromediale cortex te moduleren (in groen) zodat ook langetermijnaspecten zoals onze waarden, doelstellingen, overtuigingen, ambities worden meegenomen in de besluitvorming. Bij personen met een lage wilskracht speelt de dorsolaterale prefrontale cortex (in rood) daarentegen geen rol om de activiteit van de ventromediale prefrontale cortex (in groen) efficiënt te reguleren.

Maar laten we niet verontrust zijn door fatalistische ideeën! Het goede nieuws is dat wilskracht als een spier is en daarom kan worden getraind. Aan de andere kant is het handhaven van goede levensgewoonten de basis om het uiterlijk te promoten. Aangezien zelfbeheersing grotendeels afhangt van onze fysiologische toestand, het is belangrijk om te zorgen voor slaap, eten, lichaamsbeweging en recreatieruimtes om dit te herstellen. Laten we niet vergeten dat te veel zelfbeheersing de zelfbeheersing doodt. Bovendien is aangetoond dat lichaamsbeweging de fysionomie van zelfbeheersing verbetert en slechts 5 minuten lichaamsbeweging buitenshuis vermindert stress en verbetert de stemming, concentratie en zelfrespect.

Als je wilt oefenen, begin dan met jezelf te observeren in situaties die je wilskracht uitdagen. U hoeft nog geen wijzigingen te forceren. Kijk gewoon. Deze praktijk wordt genoemd "Mindfulness" Het bestaat uit actief en bewust aandacht schenken aan wat er in het huidige moment gebeurt, proberen niet te interfereren met of waarde te hechten aan wat op elk moment wordt gevoeld of waargenomen. Op deze manier zullen we in staat zijn om geautomatiseerde gedachten of emoties onder de aandacht te brengen die we normaal gesproken nauwelijks opmerken.

Probeer te identificeren:

1. De situaties of beslissingen die uw wilskracht het meest uitputten
2. De momenten waarop je je wilskrachtiger voelt
3. Activiteiten die u helpen uw wilskracht te herstellen

Als u zich er klaar voor voelt, denk dan aan aspecten van uw gedrag of levensstijl die u zou willen verbeteren, stel u voor hoe uw leven eruit zou zien met deze verandering en stel een doel. Het is echter raadzaam om vanaf het begin geen doelen te stellen die te moeilijk zijn, want als we falen, zal onze motivatie er waarschijnlijk onder lijden. Om veilige veranderingen te bereiken, is het daarom beter om kleine stapjes te zetten.

Ik moedig je aan om deze tips in praktijk te brengen, aangezien wilskracht een deugd is die kan worden gecultiveerd en een van de basisingrediënten is om een ​​harmonieus leven te leiden dat in overeenstemming is met onze principes.

door Jasmijn murga[Mashshare]