Ya wanzu sau ɗaya babban kafinta cewa zai yi ritaya don haka ya gaya wa dan kwangilar da ya yi aiki tare da shi tsawon rayuwarsa wajen gina masa manyan gidaje. Ba zai karɓi duk fensho na yin ritaya da wuri ba amma ya gwammace ya zauna lafiya da matarsa.
Dan kwangilar ya yi nadamar shawarar da ya yanke amma ya fahimce ta sosai. Ya yi baƙin ciki da rashin babban masassaƙi wanda ya ba da irin waɗannan kyawawan gidaje. Duk da haka, dan kwangilar ya tambaya gida na karshe a matsayin son kaiYa zama babban gida wanda ya wuce duk tsammanin.
Kafinta ya yarda amma ba da jimawa ba rasa dalili, zuciyarsa da tunaninsa ba sa son yin aiki kuma. Wannan shine dalilin da ya sa ya juya zuwa kayan aiki mara kyau da ƙarancin aiki. Hanya ce mara kyau don barin rayuwar manyan ayyuka.
Lokacin da masassaƙin ya gama aikinsa, sai ɗan kasuwar ya zo ya leka gidan, ya zagaya ta sannan ya fito da mabuɗin ƙofar gidan:
- Takeauki mabuɗin gidan nan! Daga yanzu wannan gidan naka ne, kyautar ban kwana ce a gare ka.
Kafinta yayi mamaki. Abun kunya! Da na san hakan yana gina gidansa, Da na yi komai daban.
Kamar yadda kake gani, koyaushe dole ne muyi amfani dashi tushe mafi kyau lokacin da muke gina rayuwarmuKamar gidanmu ne inda za mu zauna. Wata rana mun gane cewa bama amfani da mafi kyawun kayan kuma idan zamu sake rayuwa zamuyi ta ta wata hanya daban. Koyaya, ba za mu iya komawa baya ba.
Kai ne masassaƙin. Kowace rana zaka ɗauki guduma don tura ƙusa a cikin allon kuma ta haka ne ka ɗaga bango. Rayuwa aikin ka ne.
Halinku da shawarar da kuka yanke yau sun gina "gidan" wanda zaku rayu gobe.