Dziś przedstawiam wam dziwną, ale prawdziwą historię. Jest to historia osoby, która obecnie może żyć tylko z prawą półkulą mózgu, ponieważ lewą półkulę usunięto chirurgicznie.
Jaskinie Kacie mieszka w Oklahomie. Uwielbia pływanie, snorkeling i nurkowanie. Jaki był twój ulubiony przedmiot w szkole? „Matematyka bez wątpienia” Kacie odpowiada.
Biorąc to pod uwagę, dość zaskakujące Kacie ma tylko pół mózgu.
Lata temu chirurdzy z Centrum Dziecięcego im. Johna Hopkinsa w Baltimore w stanie Maryland usunęli chirurgicznie lewą półkulę mózgu podczas 12-godzinnej operacji. Od czterech lat cierpiał na napady padaczkowe, które spowodowały, że „drgnął” prawą stroną twarzy i ciała. Napady atakowały Kacie 100 razy dzienniepozostawiając ją praktycznie sparaliżowaną i niezdolną do mówienia.
Kacie cierpiał na niezwykle rzadką postać padaczki (napady nawracające) zwaną Zapalenie mózgu Rasmussena, bardzo rzadka choroba mózgu, która dotyka dzieci w wieku poniżej 10 lat.
Naukowcy wciąż nie wiedzą na pewno, co powoduje zapalenie mózgu Rasmussena. „Jest to prawdopodobnie choroba autoimmunologiczna, w której organizm niszczy własną tkankę mózgową”spekuluje dr John Freeman, dyrektor Johns Hopkins Center for Pediatric Epilepsy. Naukowcy wiedzą, że pacjenci Rasmussen przenoszą przeciwciała (substancje wytwarzane przez organizm w celu zniszczenia bakterii lub innych obcych organizmów) do określonych białek w mózgu zwanych receptorami glutaminianu. Kiedy dostaną się do mózgu, przeciwciała te atakują receptory, powodując drgawki.
Dla Kacie zaczęło się od silnego bólu głowy, gdy miała 10 lat. „To był maj”wspomina swoją matkę Reginę. Tej nocy Kacie wpadł w kryzys. Chodziła po pokoju, niszcząc wszystko, co znalazła ”. Jej rodzice odwieźli Kacie do szpitala. EEG (mierzy aktywność elektryczną mózgu) wykazało, że atak był skupiony po lewej stronie mózgu.
Gdy ataki Kacie się pogorszyły, zabrali ją jej rodzice z jednego szpitala do drugiegoszuka lekarstwa. Lekarze Kacie usunęli nawet bardzo małą część jej mózgu, w której spodziewali się wystąpienia napadów. Jednak ataki trwały z pełną wściekłością.
Hemispherektomia
W końcu jaskinie zwróciły się do doktora Freemana, który zasugerował tak drastyczną procedurę, że jaskinie były przerażone. Twoja rekomendacja: usuń całą lewą połowę mózgu, zabieg zwany hemisferektomią. Operacja, opracowana po raz pierwszy w latach dwudziestych XX wieku, została wkrótce zaniechana, zbyt wielu pacjentów zmarło podczas operacji. Jednak nowsze techniki i zaawansowane skany mózgu ożywiły tę procedurę.
Mózg jest podzielony na dwie półkule, prawą i lewą. Każda połowa kontroluje przeciwną stronę ciała, to jest powód, dla którego zakłócenia elektryczne na lewej półkuli Kacie wpłynęły na prawą stronę jej ciała. Z powodów medycznych, które nie są jeszcze znane, Choroba Rasmussena atakuje tylko jedną półkulę, ale nie przechodzi na drugą stronę mózgu.
Niemal połowa wszystkich hemisferektomii jest wykonywana u dzieci z zapaleniem mózgu Rasmussena. Chirurdzy wykonują go również u dzieci z dysplazją korową oraz z zespołem Sturge-Webera (nieprawidłowe tworzenie się naczyń krwionośnych, które powoduje obkurczenie jednej strony mózgu). Każdego roku w Stanach Zjednoczonych wykonuje się kilkadziesiąt hemisferektomii.
Dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym, są najlepszymi kandydatami do hemispherektomii: do 12 roku życia mózg ludzki nadal rośnie i rozwija się. Oznacza to, że nawet po usunięciu jednej półkuli druga połowa szybko kompensuje jej brak, tworząc nowe neurony i dendryty.
Umiejętności, które znajdują się po jednej stronie mózgu (na przykład matematyka i język po lewej stronie), automatycznie przenoszą się na drugą stronę.
Rodzina Caves zdecydowała się na wykonanie hemisferektomii. Kacie miał prawie 14 lat.
Kacie wyszła z operacji, nie mówiąca (miała problemy z mową już przed operacją). Mogła powiedzieć „tak”, „nie”, „dziękuję”, ale nie potrafiła przekazać pomysłów. Kacie codziennie do wiosny następnego roku wykonywała terapię logopedyczną.
Kacie wrócił do szkoły jako student pierwszego roku liceum. Po operacji prawa ręka praktycznie nie nadawała się do użycia i lekko utykała, ale zapytana, jak się czuje lata po operacji, odpowiada: «Czuję się bardzo dobrze, naprawdę dobrze. Nie mam już napadów i cieszę się z tego ”.
Zostawiam wam film przedstawiający jego historię (jest w języku angielskim):