Żyjemy w wysoce innowacyjnym społeczeństwie. Technologia odgrywa ogromną rolę w tym innowacyjnym duchu zmian i odkryć. Prawdopodobnie jedną z najczęściej omawianych dziś technologii na świecie jest samochód bez kierowcy… Tak jak w przypadku uczenia się autonomicznego.
Pomyśl o możliwościach, jakie daje samochód bez kierowcy: czytając gazetę w drodze do pracy, instalując swój trening na maszynie do ćwiczeń zainstalowanej w samochodzie, oglądając wiadomości w telewizji, śpiąc i odpoczywając za kierownicą, ufając, że maszyny to robią nie narazią ludzi na niebezpieczeństwo ... a lista jest długa. Czy to może być nasza przyszłość? Niektórzy mówią: „Po co nam samochód bez kierowcy? Mój samochód zabiera mnie tam, gdzie chcę… Myśliciele nastawieni na przyszłość mówią: „Dlaczego nie?”
Autonomiczne uczenie się
Tak samo myślimy, jeśli chodzi o edukację. Weź pod uwagę ucznia autonomicznego, zwanego również uczniem samokierującym lub uczeniem się autonomicznym. ¿Co rozumiemy przez autonomiczne uczenie się?
Jest to definiowane jako osoba, która rozwiązuje problemy lub rozwija nowe pomysły poprzez połączenie rozbieżnego i zbieżnego myślenia i funkcji przy minimalnym zewnętrznym kierownictwie w wybranych obszarach przedsięwzięć. Dlatego odnosi się do autonomicznego uczenia się jako uczenia się skoncentrowanego na uczniu, przeniesienie punktu ciężkości edukacji z nauczania na uczenie się.
Jest to zdolność ucznia do samodzielnej pracy i swoboda wykonywania tego. Autonomiczne uczenie się umożliwiłoby uczniowi spersonalizowanie harmonogramu nauki w oparciu o ich mocne strony akademickie i osobiste zainteresowania oraz monitorowanie własnych osiągnięć.
Nauczyciel jest nadal ważny
Nauczyciele od dawna mówią o samodzielnym uczeniu się, spersonalizowanym uczeniu się i uczeniu się zorientowanym na ucznia. Dzisiejsza różnica polega na tym, że nowe technologie dały nam unikalne umiejętności umożliwiające skuteczniejsze wykonanie tego zadania. Są pewne sceptyczne myśli: „A co z nauczycielem?” „Czy eliminujemy nauczycieli?” Niezależnie od filozofii nauczania / uczenia się, nauczyciel pozostaje integralną częścią procesu uczenia się.
Podobnie jak w przypadku samochodu autonomicznego, musi istnieć pewna orientacja i kierunek dla tego pojazdu lub w tym przypadku dla tego ucznia, aby dotrzeć do celu. Weź pod uwagę nauczyciela GPS autonomicznego ucznia. Nauczyciel zaproponuje różne ścieżki do miejsc docelowych uczniów, a także zaproponuje najlepsze trasy. Nauczyciel będzie dyrektorem systemu, pomagając uczniom w wyborze miejsca docelowego i pomagając im się tam dostać, przechodząc przez różne niezbędne umiejętności i standardy, których będą potrzebować uczniowie, gdy dotrą do tego punktu.
Program nauczania może wyglądać nieco inaczej w zamkniętej klasie. Nauczyciel będzie odpowiedzialny za dzielenie się strategiami samokontroli. Uczniowie mogą używać dzienników nauki lub wykresów i tabel, aby śledzić swoje postępy. Nauczyciele nauczą analizy błędów i pomogą uczniom wykorzystać ich błędy jako możliwości uczenia się, aby dostosować się do ich celów uczenia się.
Nauczyciele muszą zapewnić niezbędne wskazówki, aby pomóc uczniom wybrać ich osobiste cele uczenia się. Nauczyciele powinni przekazywać informacje zwrotne, gdy uczniowie będą podążać za własnymi pytaniami i rozwiązywać własne problemy. Nauczyciele pozostają najważniejszą częścią samodzielnej klasy.
Uczeń pracuje dla własnych celów
Przyjrzyjmy się autonomicznemu uczeniu się: student pracuje nad swoim celem naukowym w dziedzinie chemii. Student wchodzi do swojego wirtualnego laboratorium naukowego. Tutaj eksperymentuje z chemikaliami, które można uznać za niebezpieczne w tradycyjnej klasie. W swoim wirtualnym laboratorium student obserwuje reakcje chemiczne i musi ustalić, dlaczego substancja chemiczna zareagowała w ten sposób. W tym wirtualnym świecie uczeń napotyka sztucznie inteligentny komputer, który prowadzi go przez lekcję reakcji chemicznych. Następnie uczeń rejestruje swoją pracę i określa swoją zdolność do osiągnięcia celu / celów.
Ten sam uczeń spotyka się w małej dyskusji grupowej ze swoim nauczycielem i innymi osobami, aby rozwiązywać rzeczywiste problemy przy użyciu niezbędnych umiejętności matematycznych. Po podjęciu decyzji i znalezieniu rozwiązania, nauczyciele używają rozszerzonej rzeczywistości, aby określić, czy ich rozwiązanie faktycznie rozwiązało problem. Uczeń będzie kontynuował naukę w domu, korzystając z aplikacji do nauki języka obcego, przygotowując się do spotkania z „rodziną za granicą”.
To, co zostało skomentowane w poprzednim akapicie, jest tylko przykładem, abyś zrozumiał, czym jest autonomiczne uczenie się i jak może zmienić życie ludzi. W rzeczywistości samodzielne uczenie się pojawia się dziś w życiu wielu dorosłych i stopniowo wdraża się je również w życiu najmłodszych, ponieważ autonomiczne uczenie się jest przyszłością edukacji. Teraz musimy pomyśleć, że zamiast klasy dwudziestu uczniów, mamy teraz „dwadzieścia sal lekcyjnych” z jednym uczniem, z których każda ma swój własny program.
Autonomiczne uczenie się: autonomia ucznia
Autonomia ucznia odnosi się do zasady, że uczniowie muszą brać coraz większą odpowiedzialność za to, czego się uczą i jak się tego uczą. Mówi się, że uczenie się autonomiczne sprawia, że uczenie się jest bardziej osobiste i skoncentrowane, w związku z czym mówi się, że osiąga lepsze efekty uczenia się nauka opiera się na potrzebach i preferencjach uczniów.
Kontrastuje to z tradycyjnym podejściem prowadzonym przez nauczyciela, w którym nauczyciel podejmuje większość decyzji. Istnieje pięć zasad osiągnięcia autonomicznego uczenia się:
- Aktywny udział w nauce uczniów.
- Zapewnianie opcji i zasobów.
- Oferowanie opcji i możliwości podejmowania decyzji.
- Wspieranie uczniów.
- Zachęcanie do refleksji.
Na zajęciach promujących samodzielną naukę brane są pod uwagę następujące punkty:
- Nauczyciel staje się mniej instruktorem, a bardziej pomocnikiem
- Odradza się uczniom poleganie na nauczycielu jako głównym źródle wiedzy.
- Zachęca się uczniów do samodzielnego uczenia się.
- Wzmacnia się świadomość uczniów w zakresie ich własnych stylów uczenia się.
- Zachęcamy uczniów do opracowywania własnych strategii uczenia się.
Dla wielu nauczycieli autonomia uczniów jest ważnym aspektem ich nauczania, który starają się osiągnąć na różne sposoby, na przykład poprzez dokładną analizę potrzeb uczniów, poprzez wprowadzanie i modelowanie strategii uczenia się. Niezależnie, poprzez dawanie uczniom techniki, których mogą używać do monitorowania własnego uczenia się, poprzez regularne konsultacje z uczniami, aby pomóc im zaplanować własną naukę, oraz korzystając z własnego centrum dostępu, w którym dostępne są różnorodne zasoby do samodzielnego uczenia się.