Przejrzeć
Żyjemy w coraz bardziej wymagającym i konkurencyjnym społeczeństwie, które zmusza nas do dawania z siebie wszystkiego, co najlepsze, jeśli chcemy się wyróżniać lub po prostu płynąć z prądem.
To żądanie jest często przyswajane przez ludzi w sposób obsesyjny i zaczynają się stawać zbyt perfekcjoniści, są zaangażowani w toksyczną doskonałość, która kończy się niszczeniem ich poczucia własnej wartości, nie osiągają założonych celów i niszczą swoje przyjaźnie, ponieważ są zbyt wymagający w stosunku do wszystkich wokół nich.
Chęć robienia rzeczy dobrze jest cnotą, ale obsesja na punkcie robienia ich doskonale może przekształcić się w chorobę psychiczną.
Książka składa się z czterech części:
1) Pierwsza część:
Wyjaśnia, na czym polega perfekcjonizm, jakie jego aspekty są dobre i jak może doprowadzić nas do obsesji i zniszczenia naszej samooceny. W tym sensie mówi o różnych typach osobowości perfekcjonistów, a konkretnie o dwóch typach: „nadmiernym” i „konstruktywnym”.
2) Część druga:
Opowiada nam o różnych typach perfekcjonizmu i różnych stwierdzeniach, które toksyczny perfekcjonista uważa za oczywiste, a które są całkowicie błędne i nierzeczywiste.
3) Trzecia część:
Opowiada nam o różnych implikacjach, jakie ten toksyczny perfekcjonizm ma w różnych dziedzinach naszego życia: rodzinie, pracy ... Mówi również o problemach psychicznych, jakie niesie ze sobą ta obsesja robienia wszystkiego, co doskonałe: lęk, depresja ...
4) Czwarta część:
Daje nam szereg kluczy, dzięki którym możemy zintegrować perfekcjonizm w zdrowszy i bardziej użyteczny sposób w naszym życiu, który pomaga nam osiągnąć cele, które sobie wyznaczyliśmy. Uczy nas również, jak radzić sobie z ludźmi, którzy cierpią z powodu tego toksycznego perfekcjonizmu.
Dane techniczne
Wydawca: Urano
Liczba stron: 216
Oprawa: miękka
ISBN: 9788479537364
Rok wydania: 2010
Cena: 13 euro
Opinia
Książka, która może być bardzo przydatna dla tych, którzy są zbyt perfekcjonistami i jaki z tego wynik utknęli, albowiem ich działania nigdy nie odpowiadają im.
To bardzo dobry portret tej toksycznej osobowości perfekcjonisty, ale jednocześnie oferuje alternatywę, Daje ci serię wskazówek, jak stać się zdrowym perfekcjonistą, który może sobie pozwolić na popełnienie błędu i uczyć się z niego, jak robić rzeczy coraz lepiej.
„Oglądając w telewizji zawody w skoku o tyczce, zrozumiałem trochę lepiej ryzyko porażki, które czyha na nas, gdy ustawimy poprzeczkę zbyt wysoko.
W skoku o tyczce ten sam zawodnik ustawia wysokość sztangi, z której zaczyna skakać. Na przykład sportowiec, który wie, że wie, że może osiągnąć 5,90 m, zacznie skakać ze sztangi na 5,70 m, a następnie, jeśli się powiedzie, podniesie poprzeczkę o 5 na 5 cm. »
Problem dla wielu z nas jest taki ustawiliśmy poprzeczkę zbyt wysoko a kiedy nie osiągamy proponowanych celów, czujemy się sfrustrowani, a to niszczy naszą samoocenę. Musisz zacząć jak tyczkarz: krok po kroku i podnosić poprzeczkę.
„Chodzi o zrobienie pierwszego kroku w kierunku wyjścia z nadmiernego perfekcjonizmu i na pewno nie szukanie radykalnej zmiany naraz. Zadaj sobie na przykład pytanie: «Co się ze mną stanie, jeśli zachowam około 90 procent mojego obecnego perfekcjonizmu i zgodzić się być trochę mniej perfekcjonistą w pozostałych 10 procentach mojego życia? ” Być może doskonałość nie jest tak niezbędna, jak myślisz. Trzeba nie tylko robić mniej rzeczy, ale także robić je mniej perfekcyjnie ”.
