Wiele par z dziećmi kończy swój związek w sposób nieprzyjazny i staje się przeciwnikiem z powodu miłości swoich dzieci lub niszczenia innych. Najgorsze jest to, że podejmują bardzo negatywną decyzję (w wielu przypadkach nie ma to nic wspólnego z rzeczywistością) w stosunku do byłego partnera… wpływającego bezpośrednio na dzieci. Dzieje się tak w przypadku zespołu alienacji rodzicielskiej.
Syndrom alienacji rodzicielskiej, termin ukuty w 1980 roku przez psychiatrę dziecięcego dr Richarda A. Gardnera. Ten profesjonalista był tym, który po raz pierwszy skomentował, że pojawia się ten syndrom kiedy rodzic próbuje zwrócić swoje dzieci przeciwko drugiemu rodzicowi. Osoba, która jest bardzo zła na swojego byłego partnera, będzie chciała zrazić swoje dzieci, dając im negatywny obraz drugiego rodzica, poprzez nieprzyjemne komentarze, poczucie winy, fałszywe oskarżenia itp.
Starają się także cały czas przebywać ze swoimi dziećmi w jedynym celu, aby drugi rodzic nie mógł ich widzieć ani być z nimi. Zwykle, gdy ojciec lub matka mają tego typu toksyczne zachowania, dzieje się tak dlatego, że zwykle nie są stabilni emocjonalnie lub dlatego, że mają więcej pieniędzy i są w stanie lepiej stawić czoła wyzwaniom prawnym przeciwko byłemu partnerowi.
Jak rodzice stosują zespół alienacji rodzicielskiej
Smutna rzeczywistość jest taka, że rodzice zatruwają uczucie i naturalną miłość, którą ich dzieci czują do swoich rodziców (obojga), co powoduje poważne szkody emocjonalne, obraźliwe i w wielu przypadkach bardzo trudne do naprawienia. Jeden rodzic może manipulować dziećmi, aby odrzucić drugiego, który nie zasługuje na odrzucenie lub traktowanie w nikczemny sposób.
Dla dziecka biopsychospołeczne skutki zespołu alienacji rodzicielskiej mogą być katastrofalne. Zarówno dla rodzica, jak i wyalienowanego dziecka, usunięcie i odmowa kontaktu w przypadku braku zaniedbania lub znęcania się stanowi okrutne traktowanie, na które nie zasługują. Jest to forma krzywdzenia dzieci, która musi być chroniona przez prawo, ponieważ jest to sprawiedliwość społeczna że dzieci mogą wiedzieć i znajdować się pod opieką obojga rodziców, o ile oboje są do tego w pełni zdolni.
Jaki jest alienujący rodzic?
Ojciec, u którego występuje syndrom alienacji rodzicielskiej, zwykle przejawia tendencje narcystyczne, to znaczy jest osobą wysoce samolubną i egocentryczną. Mogą nie być w stanie słuchać opinii innych. Wolą skupiać się na tym, co myślą, na tym, czego chcą, myślą, czują i wierzą niezależnie od tego, co inni ludzie mogą czuć, chcieć lub potrzebować.
Zazwyczaj wyobcowany rodzic jest narcystyczny i używa dzieci jako amunicji, by skrzywdzić drugą stronę. Są pionkami jego walki, których jedynym celem jest zniszczenie wszystkiego, co tylko może, drugiemu rodzicowi, za to, że miał „czelność” wyrządzić mu emocjonalne uszkodzenie. Twierdzą, że chronią swoje dzieci przed drugim rodzicem, ponieważ jest to `` złe '', ale w rzeczywistości to oni sami wyrządzają swoim dzieciom bardzo głębokie szkody. Wykorzystując dzieci do krzywdzenia drugiego rodzica, już pokazujesz, że masz niewielką zdolność do opiekowania się swoimi dziećmi.
Oprócz tego, że jest narcystyczny, istnieje inny centralny element osobowości ojca lub matki z zespołem wyrównania rodzicielskiego: zaburzenie osobowości typu borderline, które jest również znane jako nadreaktywność emocjonalna. Zbyt intensywne emocje są często wyrażane jako złość. Osoby z tym zaburzeniem mają duże trudności z uspokojeniem się. Dla więc kiedy czują się źle, smutni lub źli, intensywne emocje zwykle trwają znacznie dłużej niż u innych ludzi, którzy są bardziej stabilni emocjonalnie.
Mając te braki w odporności emocjonalnej, gdy są sfrustrowani lub rozczarowani, mogą odgrywać rolę ofiary i winić innych za wszystko, co pójdzie nie tak.
Tego typu zaburzenia stają się bardziej widoczne, gdy wyobcowany rodzic wymyśla rzeczywistość za pomocą fałszywych oskarżeń lub obelg. Na przykład mogą powiedzieć swoim dzieciom takie rzeczy, jak: `` Twój ojciec jest samolubny '' kiedy realistyczna osoba jest sobą, mówiąc w ten sposób o drugim rodzicu. Możesz też powiedzieć na przykład: „Twoja mama jest szalona”, podczas gdy w rzeczywistości to ojciec naprawdę ma bardzo toksyczne zachowania emocjonalne.
Ten typ wyobcowanych rodziców lub matek stara się znaleźć i postawić u swego boku innych ludzi, by walczyli z tak „złą” osobą (według ich własnej opinii) i próbują podzielić rodzinę w ciągłej walce „ja z tobą”. lub „my przeciwko nim”.
Osoby z tego typu cechami osobowości denerwują się, gdy ktoś się z nimi nie zgadza lub nie daje im tego, czego chcą. Na przykład, jeśli para zdecyduje się zakończyć małżeństwo z jakiegokolwiek powodu, osoba wyobcowana. Nie będziesz w stanie mieć zdrowych i opartych na współpracy relacji, nawet dla dobra dzieci. Jedynym celem, jaki będzie miał, jest zniszczenie związku, nawet jeśli dzieci są w środku. Starają się wyrządzić jak najwięcej szkód, a on wie, że dzięki swoim dzieciom może to osiągnąć.
Dzieci potrzebują obojga rodziców
Niezależnie od okoliczności, dzieci potrzebują obojga rodziców. Jednak nie przynoszą one korzyści, a wręcz szkodzą, gdy rodzice mówią negatywnie o drugim rodzicu. Dzieci nie muszą widzieć toczącej się bitwy między rodzicami, nie muszą bardziej „kochać tatusia czy mamusię”, ponieważ muszą kochać tylko swoich dwoje rodziców w ten sam sposób, nawet jeśli muszą prowadzić oddzielne życie.
Dzieci nigdy nie powinny być w środku gniewu swoich rodziców ani w środku walki o władzę. Rodzic nie powinien lekceważyć potrzeb dzieci tylko po to, by skrzywdzić drugiego rodzica.
Jeśli przeżywasz moment, w którym twój były robi alienację rodzicielską, konieczne będzie, abyś naprawdę zastanowił się, czy tak się dzieje, a jeśli tak, będziesz musiał porozmawiać ze swoim prawnikiem, aby położyć ręce na sprawie. . Zamiast, Jeśli to ty próbujesz zwrócić swoje dzieci przeciwko ich ojcu lub matce, będziesz musiał pomyśleć jeszcze raz, twoje dzieci nie zasługują na to, a jeśli to zrobisz, będą miały poważne problemy emocjonalne w przyszłości.