Niedawno widziałem film Nieograniczony.
Film opowiada o pisarzu (Eddie), który bierze eksperymentalny lek który pozwala ci wykorzystać 100 procent swojego umysłu, stając się doskonałą wersją siebie.
Wejdź na szczyt świata finansów co przyciąga wzrok potentata biznesowego Carla Van Loon (De Niro), który postrzega tę ulepszoną wersję Eddiego jako narzędzie do zarabiania miliardów. Jednak skutki uboczne są brutalne i zagrażają jego błyskawicznemu wzrostowi.
Argument, że używamy tylko 20% naszego mózgu, to argument mit. Następnie pokażę ci link do Wikipedii gdzie o tym mówi. Jeśli nie wierzysz w to, co mówi Wikipedia, oto link do magazynu Scientific American.
Neurolog Barry Gordona opisał mit jako śmiesznie nieprawdziwy, dodając:
„Używamy prawie każdej części mózgu i jest ona aktywna przez większość czasu”.
Neurolog Barry Beyerstein ustalił siedem rodzajów dowodów, które obalają dziesięcioprocentowy mit.
Ale to nie jest to, czym chcę się zajmować. Fascynowały mnie różne aspekty filmu, zwłaszcza idea możliwości uzyskania większej zdolności umysłowej, supermocarstwo i konsekwencje, jakie to przyniesie.
Leki na ADHD (Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) mają zdolność pomagania w skupieniu uwagi.
Jak wyglądałoby społeczeństwo, gdyby każda osoba mogła poprawić swoje zdolności umysłowe za pomocą leków? Parafrazując Dash z filmu Iniemamocni, Jeśli każdy jest wyjątkowy, to w pewnym sensie nikt nie jest. Oczywiście, gdyby taka pigułka istniała, rzeczywistość jest taka, że prawdopodobnie nie byłaby dostępna dla nas wszystkich.
Jednak możliwe jest wykonywanie ćwiczeń umysłowych w celu poprawy sprawności umysłowej (np. czytanie, uczęszczanie na zajęcia, rozwiązywanie krzyżówek). Oczywiście wymaga to więcej czasu i wysiłku, dlatego wiele osób nie stara się zwiększać swojego potencjału. To jest rzeczywistość, druga fikcja.
Nie ma pod tym względem żadnych skrótów. Tylko twój wysiłek i determinacja mogą mieć znaczenie.