W świecie chemicznym rozumie się, że roztwory z jednorodnymi mieszaninami składającymi się z dwóch substancji, tej, która się rozpuszcza, i rozpuszczalnika, są znane jako substancja rozpuszczona i rozpuszczalnik.
Wśród tych rozwiązań są rozwiązania empiryczne, które obejmują wszystkie te, dla których nie jest możliwe dokładne określenie, ile substancji rozpuszczonej może rozpuścić rozpuszczalnik, oraz cenne, które przekładałyby się na efekt odwrotny do poprzednich.
Istnieje kilka czynników, które należy określić, aby poznać ilości substancji rozpuszczonej w roztworze, ale aby wiedzieć, jakie one są, należy najpierw zagłębić się w wartościowe rozwiązania.
Jakie są cenione rozwiązania?
Są to wszystkie te, w których ilości rozpuszczalnika potrzebne do rozpuszczenia substancji rozpuszczonej są dokładnie określone, co jest bardzo ważne w nauce i technologii, ponieważ zawierają procesy, w których nie może być marginesu błędu.
Składowe cenionych rozwiązań
We wszystkich roztworach znajdują się te same składniki, czyli rozpuszczalniki, które działają jako czynnik rozpuszczający, i substancje rozpuszczone, które są substancjami do rozpuszczenia, które na ogół występują w mniejszych ilościach niż rozpuszczalnik.
Rodzaje cenionych rozwiązań
Można zauważyć trzy rodzaje cenionych rozwiązań, które są pierwiastkowe, jonowe i formułowane.
Podstawowe rozwiązania
Uzyskuje się je wychodząc z roztworów innych związków, które tworzą pierwiastki tylko w stanie czystym i naturalnym.
Rozwiązania jonowe
Jest to roztwór, w którym, gdy substancja rozpuszcza się w rozpuszczalniku, dysocjuje na jony lub rozkłada się, najczęstszym przykładem tego roztworu jest sól w wodzie, ponieważ rozkłada ona swoje jony w cieczy, która powoduje rozpuszczenie.
Sformułowane rozwiązania
Zasadniczo są to substancje oparte na obliczeniach pierwiastków i masy atomowej, które ją tworzą.
Jak obliczyć wartości substancji?
Aby obliczyć wartości roztworu, należy wiedzieć, w jakich substancjach będzie stosowana procedura, na podstawie których będzie prowadzona, aby przejść do stosowania jednostek fizycznych lub chemicznych.
W jednostkach chemicznych jest molarność, a normalność, podczas gdy w jednostkach fizycznych masa substancji rozpuszczonej i jej objętość.
Jednostki chemiczne
- Molarność: Jest to miara, którą można znaleźć w roztworze substancji rozpuszczonej, czy to o charakterze jonowym, molekularnym czy atomowym, że zazwyczaj czynnikiem, który ją zmienia, jest temperatura. W chemii nazywane jest stężeniem molowym, określa się je literą M.
- Normalna: Jest definiowany jako związek między ilością substancji rozpuszczonej a ilością rozpuszczalnika.
- Jednostki fizyczne
- Procent masowy: to procent w mililitrach substancji rozpuszczonej w roztworze na każde 100 gramów substancji rozpuszczającej.
- Procent objętościowy: procent gramów substancji rozpuszczonej, która ma roztwór na każde 100 ml rozpuszczalnika.
- Procent objętościowy: odnosi się do ilości substancji rozpuszczonej w milimetrach lub centymetrach sześciennych na 100 centymetrów sześciennych lub milimetrów rozpuszczalnika.
Należy zauważyć, że w przypadku tych procesów konieczne jest, aby wiedzieć, że stężenie jest zależnością istniejącą między ilością substancji rozpuszczonej a ilością rozpuszczalnika występującego w roztworze, którą można wyrazić na wszystkie sposoby przedstawione powyżej.
Tak jak bardzo ważna jest również znajomość rozpuszczalności substancji, czyli zdolności substancji rozpuszczonej do rozcieńczania w rozpuszczalniku, która będzie zależeć od temperatury i ciśnienia, oblicza się to, biorąc procent molarności i normalności.
Różnice między rozwiązaniami wartościowymi a empirycznymi
Główną różnicą między tymi dwoma rozwiązaniami jest to, że te empiryczne to te, w których nie można określić dokładnej ilości substancji rozpuszczonej w roztworze, a cenione są takie, które, jak mówi ich nazwa, mają wartości, to znaczy ich składniki są wymierny.
Można powiedzieć, że rozwiązania empiryczne to takie, które są przeprowadzane metodą prób i błędów, a oceniane są planowane i zwykle doskonałe, ponieważ w momencie ich realizacji nie może być żadnego marginesu błędu, bo mają pewną ilość. substancji. do wymieszania.
Jak uzyskać wartościowe rozwiązanie?
Wyniki, które można uzyskać z miareczkowanych roztworów, przeprowadza się za pomocą ćwiczeń, w których wykorzystuje się wszystko, co przedstawiono w tym artykule, w celu określenia poziomu rozpuszczalności każdego składnika.
Aby to określić, należy wziąć pod uwagę czynniki determinujące: temperaturę substancji, ciśnienie w domu gazów, charakter zarówno rozpuszczalników, jak i rozpuszczalników, obecność jonów, pH roztworu i obecność kompleksu agentów.
Rozpuszczalność zależy od czynników KPS wskazuje na pojemność jonową dostarczających je substancji, można przytoczyć kilka przykładów proporcji rozpuszczalności.
- Złożony: kremat baru, formuła: caBO3, KPS w temp. 25 st. Celsjusza 2.58 × 10
- Złożony: fluorek baru, formuła baF2, KPS w temperaturze 25º Celsjusza 1.84 × 10
- Złożony: wodorotlenek glinu, wzór Al8HO) 3, KPS W temperaturze 25 ° C 3 × 10
Jak również uważnie obserwować poziomy stężeń substancji, co z kolei pomaga określić ich poziomy rozpuszczalności.
Analizując jej objętość i masę, w zależności od substancji, a znając jej wartości molowe lub stężenie molowe, znane będą wartości substancji, co jest zwykle praktykowane poprzez skrupulatne procedury, które mogą być nieco skomplikowane.
Przykładem poziomu rozpuszczalności może być cukier, który w temperaturze 20 stopni Celsjusza jest w stanie rozcieńczyć 1330 gramów na każdy litr wody, chociaż jest to proces powolny, można to osiągnąć. zajęłoby to około 30 minut.