Być może kiedykolwiek słyszałeś o humanistycznym paradygmacie w edukacji, ale nie jesteś pewien, do czego on się odnosi. Mówimy o wdrażaniu cech humanistycznych w środowisku edukacyjnym. Oznacza to, że przywiązuje się większą wagę do emocjonalnych i osobistych wartości ludzi niż jakiejkolwiek innej wiedzy na temat treningu. Emocje odgrywają fundamentalną rolę, jeśli chodzi o wyniki w nauce.
Paradygmat humanistyczny charakteryzuje się uznaniem ludzi za ich własną osobę, wyjątkową i posiadającą wystarczającą zdolność myślenia i własne kryteria zgodnie z doświadczeniami, jakie przeżyła córka, a postrzeganie życia przez nią zależy od tego, co przeżyła Y dzięki temu będziesz mieć własne zdanie.
Skąd to pochodzi
Paradygmat humanistyczny wywodzi się ze społeczeństwa ludzkiego po średniowieczu, gdzie inne modele rozumienia, takie jak religijne czy nadprzyrodzone, zaczynają być degradowane ... myśl o człowieku zaczyna być bardziej obecna. Za całym humanistycznym paradygmatem edukacji kryje się wiele prac wielu autorów i myślicieli czasu, kiedy zaczęli rozumieć znaczenie myśli ludzkiej i własnych doświadczeń.
Humanistyczny paradygmat w edukacji
Każdy paradygmat edukacji ma inne spojrzenie na cel edukacji, co oznacza poznanie roli nauczycieli i uczniów w procesie uczenia się. Ważne jest, aby znać różne paradygmaty edukacji, ponieważ wpływają one na projekt i praktykę edukacji: w jaki sposób uczniowie są nauczani, jak są oceniani oraz co jest cenione i uwzględnione w programie nauczania.
Znajomość różnych paradygmatów i tego, jak one ze sobą współpracują, może pomóc w dostosowaniu metod nauczania i oceniania. Paradygmaty edukacji nieustannie ewoluują. Obecnie obserwujemy więcej działań edukacyjnych opartych na trzech paradygmatach: cfalowanie, kognitywizm i konstruktywizm.
W zawodach związanych ze zdrowiem widzimy większe uwzględnienie humanistycznych i transformacyjnych paradygmatów edukacji. W każdym momencie historii w naszych programach nauczania zawodów związanych ze zdrowiem można zobaczyć wiele paradygmatów edukacji, niektóre bardziej dominujące niż inne.
Humanizm jako źródło wszystkiego
Humanizm jest uważany za to, co reprezentuje świat, jest sposobem na życie i postrzeganie życia. Wraz z humanizmem człowiek zaczyna być postrzegany jako myśląca jednostka, wyjątkowa spośród wszystkich innych. Może być wielu ludzi, ale każdy z nich będzie miał swój własny sposób odczuwania i postrzegania świata, w zależności od twoich przeżyć.
Kiedy nadszedł renesans, humanizm zaczął być stosowany w sposób pedagogiczny poprzez nauczanie idei i doktryn którzy uważali się za humanistów. Te myśli były w pełni karmione prądami myślowymi, takimi jak realizm, liberalizm i uczciwość. Uwzględniono różne nurty filozoficzne:
- Liberalizm: przynosi pojęcie wartości. Człowiek jako główna forma edukacji.
- Realizm: korzysta z doświadczenia osób, które mają ogromne znaczenie dla swojego szkolenia.
Cechą charakterystyczną myśli jest ludzka wrażliwość i dzięki temu humanizmowi wciąż się rozwija, a więc także edukacja. Wszystko to dotarło do tego wieku, w którym wciąż istnieje wiele wpływów psychologicznych, w których metody są ujawniane oraz modele edukacyjne, w których brane są pod uwagę cechy ludzkie, a także ich zachowanie.
Ten rodzaj humanistycznego paradygmatu w edukacji odnosi się do aspektów psychologicznych, fizycznych, emocjonalnych, społeczny i etyczne.
Kiedy stosuje się do edukacji
System edukacyjny zawsze podlegał ewolucji, a wiedza zawsze była przekazywana sztywno i prawie jednostronnie. To zawsze ograniczało zdolność ucznia do interakcji z uczeniem się, tworzenia pamięci, ale nie rozumienia bohaterów nauki, która wkrótce miała stać się zapomnieniem. Mając to na uwadze, normalne jest, że realny wpływ na uczniów był niewielki i że prawdziwy potencjał ludzi nie mógł zostać wykorzystany.
Edukacja zawsze była nastawiona na nauczycieli, niezależnie od sposobu myślenia uczniów, nie trzeba było myśleć o tym, co czuli ani jacy byli. Ale rzeczywistość jest taka, że emocje uczniów są ważniejsze niż cokolwiek innego, ponieważ bez emocji nie ma uczenia się. Edukacja musi. W istocie humanistyczny paradygmat, zorientowany na ucznia, wie o tym i skupia się na nich, aby uczenie się było rzeczywiste.
Studenci w tym paradygmacie są rozumiani jako indywidualne istoty, które mają własne pomysły i mają potencjał oraz wystarczającą zdolność do rozwoju, uczenia się i tego wszystkiego, w powiązaniu z osobistymi doświadczeniami.
Kiedy nauczyciel przekazuje edukację w ramach humanistycznego paradygmatu, zajmuje pozycję ludzkiej elastyczności. W tym celu brane są pod uwagę kilka ważnych kryteriów:
- Zainteresowanie uczniem jako wyjątkową osobą z własnymi osobliwościami
- Miej świadomość, że nauczanie stale się rozwija
- Stwórz dobre środowisko do nauczania i uczenia się
- Wspieranie systemu uczenia się opartego na współpracy
- Brak postawy bycia lepszym od uczniów
- Odrzuć wszelkie autorytatywne podejście do nauczania i uczenia się
- Miej zrozumienie dla indywidualnych zdolności uczniów
W ten sposób uczeń zacznie promować własną naukę z większą motywacją i zainteresowaniem. Studenci najlepiej będą się uczyć poprzez odkrywanie, ponieważ będą aktywnie uczestniczyć w procesie zdobywania własnej wiedzy. Uczeń powinien czuć, że jego nauka stanowi dla niego wyzwanie i to Potrafisz myśleć kreatywnie, aby pokonać wszelkie przeszkody w nauce.
Aby tak się stało, ważne jest, aby istniała wcześniejsza wiedza i aby została zbadana przed rozpoczęciem wprowadzania nowej wiedzy, ponieważ część wiedzy musi mieć związek z innymi aby uczeń nadał znaczenie w osobisty sposób i dzięki temu nauka będzie miała znaczenie.
Metodyka nauczania musi być wyważona, a przede wszystkim myśleć o osobliwościach uczniów, ponieważ nauczyciel musi dostosowywać się do swoich uczniów, a nie odwrotnie ... Tylko w ten sposób można stworzyć prawdziwą harmonię między nauczaniem a uczeniem się.