Być może używałeś go kiedyś, ale nigdy nie zdawałeś sobie sprawy, czym jest język denotacyjny. Dziś chcemy Ci wyjaśnić, czym jest język denotatywny, jakie są jego cechy, a przede wszystkim, możesz to lepiej zrozumieć dzięki kilku przykładom, które zamierzamy Ci wyjaśnić.
Jeśli masz wątpliwości co do języka denotatywnego, nie trać szczegółów wszystkiego, co będziemy dalej komentować, ponieważ w ten sposób od teraz możesz mieć więcej informacji na ten temat.
Język denotacyjny
Kiedy mówimy o języku denotującym, nie mamy na myśli tego, który był w stanie odnosić się do rzeczy w sposób obiektywny. Mów w jakikolwiek sposób bez interpretacji, bez elementów subiektywnych.
Dzieje się tak za pomocą języka denotacyjnego, kiedy masz precyzyjne i dosłowne definicje słów, w taki sam sposób, w jaki można je znaleźć w słowniku. Dlatego, kiedy dołącza się denotację, ma to związek z wyraźnym znaczeniem słowa.
Jest to dosłowne i wyraźne znaczenie słów, więc jakiekolwiek inne znaczenie jest wykluczone albo przez skojarzenie, albo dlatego, że było interpretowane przez długi czas.
Aby lepiej to zrozumieć
Aby lepiej to zrozumieć, użyjemy jako przykładu słowa „Hollywood”. To słowo w języku denotatywnym to miejsce w Los Angeles, które jest znane jako największe centrum kina w całych Stanach Zjednoczonych. Inne znaczenia nie są brane pod uwagę które mogą mieć to słowo jako: aktorzy, celebryci itp.
Etymologia
Jeśli mówimy z etymologii, słowo denote pochodzi od łacińskiego „denotare”, które jest tłumaczone jako „punkt” lub „wskazywać”. Jednocześnie słowo to składa się z „de” (całkowicie) i „notare” (znak).
Z drugiej strony, język denotacyjny jest również znany jako znaczenie denotatywne. Jest to ważne, ponieważ mówimy o obiektywnym znaczeniu, dosłowny. Znany jest również jako:
- Znaczenie poznawcze
- Znaczenie koncepcyjne
- Znaczenie koncepcyjne
cechy
W tej sekcji wyjaśnimy niektóre z najważniejszych cech, które należy wziąć pod uwagę, aby lepiej zrozumieć, czym jest język denotacyjny i jak jest używany na co dzień:
- Zamiar. Twoim zamiarem jest zwięzła komunikacja. Nie używa się żadnych narzędzi literackich. Odnosi się do czegoś jako do pojęcia bezpośredniego, to znaczy nadaje mu nazwę; oznacza to. Przeciwieństwem języka denotatywnego jest język konotacyjny.
- Obwód. Ten rodzaj języka jest powszechny w języku potocznym wśród ludzi. Możesz go również znaleźć w tekstach nieliterackich lub w dowolnym procesie informacyjnym.
- Nacisk. Największe znaczenie ma znaczenie idei, które chcesz uchwycić. W używanych słowach nie ma kreatywności.
- Obiektywność. To jasny i obiektywny język. Zarówno nadawca, jak i odbiorca interpretują to w ten sam sposób. W tym, co chcesz przekazać, nie ma żadnej subiektywności.
- Współistnienie. Język denotatywny współistnieje z językiem konotacyjnym. Obie są komplementarne pod względem intencji komunikacji. Język denotacyjny zapewnia zrozumienie i klarowność, a język konotacyjny dostarcza odniesień zmysłowych.
- Ważność. Z biegiem lat prawie nie podlega modyfikacjom, zawsze może mieć to samo denotatywne znaczenie, ale konotacja zmienia się wraz z ewolucją społeczną w czasie.
Przykłady języka denotatywnego
- Rozpoznał zapach jedzenia swojej babci.
- Warzywa są tańsze niż mięso.
- Zainteresowanie Julii dekoracją wnętrz stało się jej pracą.
- Ciotka Lucia mieszka w chatce na szczycie tej góry.
- Ponieważ byłem głodny, zatrzymałem się w restauracji przy plaży.
- Jego rodzice są katolikami.
- Mój komputer już nie działa, jest zepsuty.
- Luis wszedł do biura swojego prawnika bardzo zły.
- Mój syn został przez ciebie onieśmielony.
- Nigdy nie mów do mnie wrogo.
- Poszedł na plażę i położył się na macie do snu.
- Pedro to osoba żądna przygód.
- Farmer wypasuje wszystkie młode owce.
- Marcos ma zwierzaka i trzyma go w klatce.
- Estefanía nie wzięła dziś rano kurtki i teraz jest jej zimno na spacerze.
- Maria wróciła do domu na Święta Bożego Narodzenia.
- Jej sukienka była całkowicie niebieska.
- Zabrałem psa na spacer.
- Zabrałem kota do weterynarza, ponieważ jest chory.
- Marta zasmuciła się po usłyszeniu wiadomości.
- Kupiliśmy dom w górnej części miasta.
- Dziś jest słoneczny dzień.
- Pomieszczenie jest ładne i ma dużo światła dzięki dużym oknom.
- Dziś po południu jest zimno.
- Latem jest gorąco.
- Podniósł kamień i wrzucił go do rzeki.
- W zeszłym miesiącu moja ciotka miała operację biodra.
- Chłopiec bardzo szybko przebiegł przez podwórko.
Przykłady denotacji w literaturze
Poniżej znajduje się kilka przykładów z literatury ilustrujących różnicę między denotatywnymi i konotatywnymi znaczeniami słów.
„Ściana naprawcza” Roberta Frosta
I pewnego dnia spotykamy się, aby przejść linię
I ponownie postaw ścianę między nami.
W tym wierszu „ściana” oznacza dosłowną ścianę, ale jest też symbolem emocjonalnej bariery między dwojgiem ludzi.
Szkarłatna litera Nathaniela Hawthorne'a
„Mamo”, powiedziała mała Pearl, „słońce cię nie kocha. Ucieka i chowa się, bo boi się czegoś w twojej piersi. . . . Nie ucieknie ode mnie, bo nie mam jeszcze nic na piersi! "
Tutaj „coś na twojej piersi” oznacza literę „A” od „cudzołożnicy”, którą Hester została zmuszona do noszenia na piersi. Jednak w sensie przenośnym odnosi się również do wstydu, jaki społeczeństwo purytańskie zmusza kobiety do odczuwania swojej seksualności.
Dlaczego denotacja jest ważna?
Podczas czytania ważne jest, aby zatrzymać się i szukaj słów, które nie są dla Ciebie jasne, bo jeśli denotacja słowa nie zostanie zrozumiana, trudno będzie nadążyć za powierzchownym znaczeniem tekstu. Jeśli nie możesz tego zrozumieć na tym poziomie, możesz przegapić ważne symbole i konotacje, które nadają głębsze znaczenie konkretnemu tekstowi lub wiadomości.