Możesz wyciągać wnioski każdego dnia swojego życia i nawet nie wiedzieć, że to robisz. To normalne. Wnioskowanie to procesy myślowe, które są wykonywane prawie nie zdając sobie z tego sprawy opierają się głównie na wyciąganiu wniosków na temat tego, co się widzi i co jest uzasadnione. Ale jak dokładnie działa wnioskowanie?
Co to jest wnioskowanie
Wnioski są wnioskami wyciągniętymi na podstawie dowodów i rozumowania. Psychologowie poznawczy używają modeli komputerowych do wyciągania wniosków (wyciągania wniosków) dotyczących procesów umysłowych.
Wnioski to brakujące informacje, które dana osoba wypełnia na podstawie wcześniejszej wiedzy lub wcześniejszych teorii lub przekonań. Na przykład, jeśli ktoś wejdzie do pokoju i zobaczy, że migają cyfrowe zegary, można „wywnioskować”, że ostatnio musiała nastąpić przerwa w dostawie prądu. Dlatego wnioskowanie jest procesem wyciągania wniosków na podstawie dowodów. Na podstawie pewnych dowodów lub „przesłanki” wyciąga się wniosek. Przykłady:
- Przesłanka: Wiadomości mówią, że istnieje 90% szans na deszcz. Wnioskuje się: Warto wyjść z parasolem.
- Przesłanka: Boli mnie gardło i cieknie mi z nosa. Wnioskuje się: Mogłem się przeziębić.
- Przesłanka: Winogrona są trujące dla wszystkich psów. Wnioskuje się: Lepiej nie dawaj moim psim winogronom.
Istnieją również błędne wnioski, które mogą wydawać się przekonujące i wprowadzają w błąd podczas kolejnych inspekcji. Na przykład:
- Przesłanka: Wiadomości mówią, że istnieje 90% szans na deszcz. Nie powinieneś wnioskować: Jest 10% szans, że nie będzie padać. Dlaczego? Przy 90% szansie na deszcz, jest bardzo możliwe, że będzie padał deszcz.
- Przesłanka: Boli mnie gardło i cieknie mi z nosa. Nie możesz wnioskować: Muszę brać antybiotyki. Dlaczego? Antybiotyki powinny być stosowane tylko wtedy, gdy masz poważną chorobę i zwykle i tak nie działają na przeziębienie.
- Przesłanka: Winogrona są trujące dla wszystkich psów. Nie możesz wnioskować: Psy nie powinny jeść owoców. Dlaczego? Jabłka i banany mogą zapewnić Twojemu psu niezbędne składniki odżywcze.
Siła argumentu zależy całkowicie od dwóch rzeczy: dokładności dowodów i siły wnioskowania. Jeśli masz mocne dowody i wyciągasz ważne wnioski, twój argument jest kompletny.
Typy wnioskowania
Aby lepiej zrozumieć wnioski, konieczne jest rozróżnienie, jakie typy istnieją. Należy zrozumieć dwa podstawowe typy wnioskowania:
Odliczenie lub wnioskowanie dedukcyjne
Ten rodzaj wnioskowania jest oparty na pewności logicznej i zaczyna się od ogólnej zasady, a następnie wnioskuje o konkretnych przypadkach. Przykład:Winogrona są trujące dla wszystkich psów ”. Pozwala to na niższe niż trujące dla twojego psa.
Jeśli przesłanka jest prawdziwa, wniosek musi być prawdziwy. Nie ma innej możliwości. Pamiętaj jednak, że tak naprawdę nie mówi ci to nic nowego: kiedy mówi „winogrona są trujące dla wszystkich psów”, już wiesz, że winogrona są trujące dla twojego konkretnego psa. Dedukcja ma tę zaletę, że jest pewna, ale nie generuje nowej wiedzy.
Wnioskowanie indukcyjne lub indukcyjne
Ten typ wnioskowania jest wnioskiem opartym na prawdopodobieństwie. Ogólnie rzecz biorąc, zaczynasz od konkretnych informacji, a następnie wnioskujesz o bardziej ogólnej zasadzie. Przykład: „Przez ostatnie dwa lata Lucia codziennie budziła się o 8 rano”. To pozwala wnioskować, że Lucia prawdopodobnie budzi się dziś rano. Prawdopodobnie masz rację i jest to rozsądny wniosek, ale nie jest bezpieczny. Jutro może być pierwszy dzień, w którym Lucia postanowi się trochę przespać. Jednak pomimo tej niepewności Indukcja daje możliwość przewidywania przyszłych wydarzeń i tworzenia nowych spostrzeżeń.
Czy wnioski są tym samym, co obserwacja?
Wnioskowanie zaczyna się od przesłanki (takiej jak dowód), a następnie wykracza poza nie. Ale co się dzieje, gdy widzisz dowody tylko dla siebie? Czy w takim razie musisz wyciągać wnioski? Może się wydawać, że wnioskowanie i obserwacja to dwa bardzo różne procesy, oczywiście powiązane, ale bardzo różne. Ale w rzeczywistości nie jest łatwo je oddzielić.
przykład: - Pewnego dnia widziałem, jak Luis wszedł do supermarketu. To jest bezpośrednia obserwacja. Wydaje się, że nie sugeruje to żadnego wniosku. Ale jeśli przyjrzysz się uważnie i sceptycznie, zobaczysz, że zawiera wiele wniosków: co tak naprawdę widzisz? - Widziałem kogoś, kto wyglądał jak Luis, wchodzącego do supermarketu pewnego dnia.
Mogłeś popełnić błąd! Łatwo jest pomylić ludzi na ulicy z ludźmi, których znasz, więc nie możesz być całkowicie pewien, że widziałeś to, co myślisz, że widziałeś. Może to być nawet inna osoba lub całkowicie zdezorientowana.
To nie jest rzecz, o którą naprawdę musisz się martwić - w 99% przypadków masz rację co do tego, co widzisz. Chodzi o to, że obserwacje nigdy nie są w 100% wiarygodne i zawsze zawierają pewną ilość wnioskowania. Może to zabrzmieć jak abstrakcyjne pytanie: w końcu ufamy naszym zmysłom w życiu codziennym i generalnie działają one dobrze. Czy nie powinno to być wystarczająco dobre, aby móc argumentować zgodnie z prawdą?
Filozoficzna historia obserwacji i wnioskowania
W filozofii jest taka słynna historia, która zaczyna się w ten sposób:
Wielki filozof przemawiał w pokoju pełnym kolegów, próbując w rozmowie wyciągnąć wnioski i zdać sobie sprawę, że obserwacja jest wystarczająco wiarygodna dla większości praktycznych celów. Aby zilustrować swój punkt widzenia, spojrzał na nie i powiedział: „Spójrz, widzę okno nade mną! Widzę szklane panele, a przez nie widzę błękitne niebo! Nie muszę być sceptyczny wobec rzeczy, które widzę na własne oczy! Ale w rzeczywistości okno było bardzo realistycznym obrazem.
Chodzi o to, nie polegaj zbytnio na bezpośredniej obserwacji: Twoje zmysły nie zawsze są niezawodne, Nawet kiedy myślisz, że robisz bezpośrednią obserwację, w rzeczywistości wyciągasz wnioski, które mogą być poprawne lub nie.