Wiele osób boi się śmierci, jednak spędzanie 20, 30, 40 czy 50 lat z osobą u boku musi być bardzo smutne i Obudź się pewnego dnia, aby odkryć, że już nigdy nie będzie przy tobie. Ta sytuacja przeraża wiele osób bardziej niż jej własna śmierć.
Kiedy stajesz w obliczu przytłaczającego bólu, jedynym sposobem na poradzenie sobie jest ciągłe posuwanie się naprzód. Nie ma sensu leżeć w łóżku i płakać dzień po dniu, musisz żyć dalej.
Zostawiam wam świadectwo starszej osoby, która przekazuje nam swoją szczególną wizję jak radzić sobie z bólem:
«Ok, oto mój komentarz. Jestem już stara. To znaczy że Przeżyłem (jak dotąd) stratę wielu ludzi, których znałem i kochałem. Straciłem najlepszych przyjaciół, współpracowników, dziadków, matki, innych niezbyt bliskich krewnych, nauczycieli, sąsiadów i niezliczoną ilość osób, które znam.
Nie mam dzieci i nie potrafię sobie nawet wyobrazić bólu, jaki trzeba odczuwać po stracie dziecka, ale tutaj Zostawiam ci moje dwa centy.
Chciałbym móc powiedzieć, że przyzwyczajasz się do tego, że ludzie umierają. Ale tak nie jest. Nikt nie może przyzwyczaić się do czegoś tak rozdzierającego serce jak śmierć. Za każdym razem, gdy umiera ktoś, kogo kocham, w moim sercu pojawia się dziura. Moje blizny są świadectwem miłości i relacji, jaką miałem z tą osobą. Jeśli blizna jest bardzo głęboka, to dlatego, że bardzo ją kochałeś.
Blizny są świadectwem życia świadectwo, że mogę głęboko kochać osobę i że mogę uleczyć jej stratę, żyć dalej i kochać ... a blizna jest silniejsza niż pierwotna tkanka.
A jeśli chodzi o karę ... to tak fale. Kiedy statek jest rozbity, toniesz w gruzach wokół siebie. Wszystko, co unosi się wokół ciebie, przypomina ci o pięknie, jakim był ten statek i już go nie ma. Jedyne, co możesz zrobić, to unosić się na wodzie. Znajdujesz gruz i chwilę go przytrzymujesz. Może to coś fizycznego, może to dobra pamięć lub fotografia ... może to osoba, która również unosi się na wodzie. Przez chwilę wszystko, co możesz zrobić, to unosić się na wodzie ... pozostać przy życiu.
Na początku fale mają 20 metrów wysokości i uderzają w Ciebie bezlitośnie. Przychodzą co 10 sekund i Nie dają nawet czasu na złapanie oddechu. Jedyne, co możesz zrobić, to trzymać się i unosić. Po jakimś czasie, może tygodniach, może miesiącach okazuje się, że fale mają nadal 20 metrów długości, ale są coraz bardziej oddalone. Wciąż uderzają w ciebie, ale możesz oddychać.
Nigdy nie wiadomo, co wywoła ból. Może to być piosenka, zdjęcie, skrzyżowanie ulic, zapach filiżanki kawy. To może być wszystko ... i fala rozbije się o ciebie. Ale pośród fal jest życie.
W pewnym momencie odkryjesz, że fale mają tylko 10 lub 5 metrów wysokości i chociaż wciąż nadchodzą, robią to coraz bardziej rozstawione. Możesz zobaczyć, jak nadchodzą. Rocznica, urodziny lub Boże Narodzenie. Widzisz ich nadchodzących i przygotowujesz się na to. Kiedy cię złapią, wiesz, że wyjdziesz na drugą stronę. Fale nie przestają nadchodzić i jakoś nie chcesz, żeby się zatrzymały. Wiesz jednak, że przeżyjesz ich atak.
Nadejdą inne fale i znowu przeżyjesz. Jeśli masz szczęście, będziesz miał wiele blizn, które są owocem wielu miłości ... i wiele wraków statków. "